Wanneer je Kingdom Hearts zegt, dan denk je meteen aan Disney, Final Fantasy, verhaallijnen waar geen touw aan vast te knopen valt, maar ook…muziek. Net als Final Fantasy werd Kingdom Hearts bejubeld voor de magistrale soundtracks van de game,wat fans deed hopen dat nummers uit de spin-off onderdeel zouden uitmaken van Final Fantasy Theatrhytm op 3DS. Helaas, dat werd even noppes. Gelukkig voor fans is er nu echter een heuse op zichzelf staande rhytm game die de muziek die Yoko Shimumura voor de games gecomponeerd heeft de spotlight bezorgt die ze verdienen. Kingdom Hearts: Melody of Memories is op die manier vooral een rondje fanservice, maar zijn we niet allemaal een beetje fan van deze reeks?
Melody of Memory, de titel geeft al wat weg wat je van de game kan verwachten. In essentie komt het hier vooral neer op een trip langs memory lane, een samenvatting van de hoogtepunten uit al die Kingdom Hearts games, aan de hand van een soundtrack die centraal staat en nauw verbonden is met die vele momenten. Honderdveertig nummers bevat de game, dat is aardig wat, maar dit is dan ook een reeks die er nooit om bekend stond om dingen beknopt aan te pakken. Als je al dat verhaal, al die memorabele momenten, wil condenseren tot een relatief coherente samenvatting, dan kom je dus op honderdveertig nummers uit. Dat is heel wat muziek. De gameplay is simpel, maar doeltreffend. Je bestuurt Sora, Donald of Goofy die over het muzikale pad lopen en drukt op het juiste ritme de toetsen in die overeenkomen met de noten van de muziek. Terwijl je over dat pad loopt komen er vijanden uit de reeks in je weg te staan, die je uiteraard via het indrukken van de juiste knoppen op het exact gepaste moment kan verslaan. De twist is dat je vaak meerdere vijanden tegelijk treft die op hun beurt verschillende aanvallen vergen, dus zal je al snel aan het meppen en springen zijn op het ritme om verder te komen. Ook kristallen die op de tracks verborgen liggen zijn een amusante toevoeging omdat ze je toelaten om magische aanvallen in te zetten. Erg diepgaand is dit soort gameplay uiteraard niet, maar het gaat dus echt wel verder dan gewoon wat knopjes rammen. Je mept, springt, ontwijkt aanvallen en doet dat alles in de maat van de muziek in de hoop je HP balkje in het groen te houden.
De muziek is uiteraard de grote ster van deze game, maar ik denk dat ook de story mode voor sommige fans een echte aantrekkingskracht zal hebben. In deze World Tour ga je dus zoals gezegd op een trip langs de vele hoogtepunten van vele jaren Kingdom Hearts, van de allereerste game tot het slotstuk Kingdom Hearts 3. Met je Gummi Ship manoeuvreer je over de map die elke wereld die voor een game in de reeks staat weer onderverdeeld in kleinere werelden. Elk van die kleine werelden omvat één a twee nummers die elk drie missies voor je bevatten. Die missies halen beloont je met sterren die je kan inzetten om nieuwe werelden te unlocken.Nou is het wel zo dat je veel van die missies gewoon in één playthrough van een nummer kan halen, maar in sommige gevallen valt dat wel eens tegen. Zo is er bijvoorbeeld een nummer waar je als parameter een bepaald aantal vliegende vijanden moet verslaan, wat gewoon onmogelijk is in één poging. Dat betekent dus dat je de song zeker een keer of drie moet gaan spelen om aan het vooropgestelde aantal te komen, wat uiteraard lichtjes geforceerd overkomt. Los van dat minpunt is het wel een vermakelijke singleplayer voor fans van de reeks, die uiteraard ook de onvermijdelijke boss battles niet uit de weg gaat. Het is een leuke herhalingsoefening met Kairi die de gebeurtenissen uit de games vertelt terwijl de muziek in volle glorie kan schitteren. Het toetje zit uiteraard aan het einde, wanneer je een half uurtje krijgt dat grotendeels uit cutscenes bestaat die de gebeurtenissen na Kingdom Hearts 3 uit de doeken doet. Het voelt uiteraard wat als een dooddoener, maar dit is het spul waar de grote fans het meest van zullen watertanden, zelfs al is er maar erg weinig van.
Naast de World Tour heb je nog andere modes op het menu.Track Selection laat je bijvoorbeeld elk liedje individueel spelen, vooropgesteld dat je het eerst hebt unlocked in World Tour. Er is verder nog een multiplayer component waarbij je een speciaal metertje kan vullen die je toelaat een trick in te zetten die je tegenstander laat struikelen en tweeëntwintig nummers die speciaal gearrangeerd zijn om speelbaar te zijn in co-op. Wederom niet erg diepgaand allemaal, maar wel vermakelijk, een beetje zoals de game in haar geheel te omschrijven valt.
Dit is een game die puur op de fans mikt, maar doet dat wel op een respectvolle manier. Het fungeert als een leuke throwback naar één van de meest geliefde game reeksen van de laatste decennia en nog een verrassend amusante rhytm game ook. Als muzikaal dessert smaakt het in elk geval.
