DC, de laatste tijd doe je het in mijn ogen niet zo lekker. Ja, in de comics zijn de verhalen leuk, maar vooral in de bioscopen gaat het fout. Batman v Superman was een gedrocht van een film en Justice League liet me vaker dan eens op mijn horloge kijken. En laten we het alstublieft niet hebben over het misbaksel dat Suicide Squad heet. Het feit dat het complete universum aldaar een hoop oninteressants weet te brengen, doet me ergens best een beetje pijn. Want DC, ik blijf van je houden. Daarom ben ik blij met LEGO DC Super Villains. Deze game snapt het namelijk een stuk beter.
Begrijp me niet verkeerd, ik snap dat DC in hun films de duistere versie van hun personages naar voren wil schuiven. Slim ook, aangezien Marvel (die het in de bioscopen een heel stuk beter doet) veel kleurrijker en vrolijker is. Maar wanneer je mij, als iemand die al sinds zijn vierde gek is op comics en de superhelden, verveeld kunt krijgen bij een film waarin Superman en Batman het met elkaar aan de stok krijgen, dan gaat er iets hard mis. Vreemd, want comics hebben altijd het beste medium gehad om personages uit te diepen, geweldige verhalen te vertellen en interessanter; de meest diepe vijanden tot leven te wekken. Ongelooflijke persoonlijkheden, diepe achtergronden en vaak net zo interessant (of zelfs interessanter) dan de superheld die tegen ze vecht. Want kun jij je een wereld voorstellen waarin Batman geen Joker heeft? Of waarin Lex Luthor en Superman elkaar nooit hebben ontmoet? Het is precies dit waar de ontwikkelaar van LEGO DC Super Villains hard op in weet te zetten. De verhalen uit de comics, de personages, worden stuk voor stuk tot leven gebracht in omgevingen die je kent en vertrouwt aanvoelen. Grootste verandering ten opzichte van eerdere DC LEGO-games? Dit keer speel jij een hoofdrol.
Het verhaal vertelt ons dat The Justice League vermist is. Maar een groep die bijzonder veel op The Justice League lijkt verschijnt wel ten tonele. En als ik zeg dat de groep er op lijkt, praat ik over een haast identieke kopie. Dezelfde krachten, uiterlijkheden die er op lijken en namen die duidelijk refereren naar het origineel. Deze ‘Justice Syndicate’ lijkt een mooie vervanging voor het vermiste League, maar eigenlijk zijn ze juist de reden dat ze nergens te vinden zijn. Want wat je niet weet; The Justice Syndicate werkt voor Darkseid! En die heeft natuurlijk weer zijn plannen voor dominantie en vernietiging. Net als in Suicide Squad (maar stukken beter) vormen de vijanden van het verhaal een groep waarin ze hun ogen eenzelfde kant op moeten richten. Partijdigheden worden even afgezworen en een groep wordt gevormd. Het vormt een duister verhaal gevuld met verlichtende humor.
Voordat ik ook maar even over de game ga praten, wil ik het hebben over het stemmenwerk. Want lees even mee. Kevin Conroy als Batman, Mark Hamill als de Joker en Tara Strong als Harley Quinn. Michael Ironside is Darkseid (zoals hij dat ook was in Superman: The Animated Series), John Barrowman doet zijn Arrow/Legends of Tomorrow Malcolm Merlyn hier als stem opnieuw en Nolan North is aanwezig als Ultraman (de Syndicate-versie van Superman). Als iemand die is opgegroeid met DC in verschillende media (en dan vooral de tekenfilms vroeger), juich ik deze stemmencast toe. Dat Mark Hamill toch weer terug is als de Joker, nadat hij gezworen had dit niet meer te doen, geeft aan hoe goed het script van de game daadwerkelijk is. Jawel, het verhaal in deze LEGO is verbijsterend goed geschreven en de personages kloppen stuk voor stuk met dat wat je van ze gewend bent. De cast aan stemmen brengen het allemaal naar een hoger plan. Puur omdat Joker klinkt zoals Joker, en Batman klinkt als Batman. Dit is iets wat stiekem heel speciaal is voor mensen die opgegroeid zijn in dezelfde tijd als ik.
Ik zei het net al. Jij speelt de hoofdrol in dit spel. Want hoewel we in eerdere games onder de LEGO-vlag al aan de slag konden met het creëren van een personage, ging het nergens zo diep als hier. Vanaf het begin kun jij je eigen personage in het verhaal maken. Jij bepaalt hoe deze eruit ziet. Heeft ‘ie een geel hoofd of groen? Heeft ze één of twee armen. Schiet er bliksem uit de ogen of komt er vuur uit de handen. Is het een sterk personage met flinke spieren of juist niet. Je bent best wel even bezig met het creëren van je eigen personage. Zo ook met mijn ‘Basman’. Dit personage zonder stem is de basis van je verhaal. De keuzes rondom je krachten is belangrijk en andere superschurken zullen hier ook weer op reageren. Jij vecht met de andere schurken voor een hoger doel.
Denk nu niet dat je de hele game als jouw eigen personage gaat spelen. Totaal niet. Net zoals in andere LEGO’s is het zaak om steeds te verwisselen van personage. Teamwork kent geen ik. In het eerste level switch je met een druk op de knop tussen personages als Lex Luthor, Harley Quinn of Joker. Elk personage, hoe plastic en klein dan ook, klopt qua bewegingen, acties en teksten. Het is te zien dat er veel tijd gestoken is in het tot leven brengen van een zo’n realistisch mogelijk Gotham en Metropolis, zoals jij het kent uit de comics. Hulde.
Verschillende personages hebben daarnaast ook nog eens de mogelijkheid om anderen voor ze te laten werken. Zo kon ik bijvoorbeeld met The Joker vier ‘henchmen’ voor me laten werken, terwijl ik zelf even iets anders ging doen. De puzzels die je tegenkomt tijdens het verhaal kunnen steeds door een personage opgelost worden, maar soms is extra spierkracht gewoon een vereiste. Nog steeds zijn deze puzzels simpel en niet echt uitdagend (en vaak worden ze herhaald ook), maar het zorgt er vooral voor dat je snel verder kunt met het verhaal. Het is een vuller om je bezig te houden. Niets mis mee. Dit is geen game die je wil laten stoppen om na te denken over dingen. Deze game wil je bezig houden, plezier geven en humor overbrengen. Zo ook tijdens de combat, die net als in overige titels uit de LEGO-stal simpel en doeltreffend is. Je merkt dat de game ontworpen is met kinderen in het achterhoofd. Dat is duidelijk nog steeds de doelgroep, iets wat we soms lijken te vergeten. Combat en puzzels zijn simpel, het verhaal is rechtdoorzee en grappen worden begrepen door iedereen. En dat is dan ook hoe het hoort bij een game die LEGO in de titel heeft zitten.
Door dit kinderlijke aspect moet je niet verwachten dat deze game, die draait om de meest slechte personen uit het DC Universum, daarom heel bizar kwaadaardig gaat worden. Dit is geen Batman: Arkham Asylum. Alle ‘stoute dingen’ worden prachtig weggemoffeld onder de LEGO-laag. Politieagenten die je probeert te vermoorden breken uit elkaar als plastic blokjes, inclusief een confetti explosie. Alles wat je probeert te doen om echt kwaadaardig zijn, lijkt te zijn getackeld door de ontwikkelaar. LEGO is de boventoon. Niets is ‘rated M for mature’ maar vooral voor het hele gezin. Hierdoor voelt het inderdaad meer als een LEGO-titel dan een DC-game (vooral na de Batman en Injustice-titels van de laatste jaren). Daardoor zal dit misschien geen titel voor iedere DC-fan zijn.
Wat degene die langer de LEGO-games volgen weten, is dat dit niet de eerste LEGO-titel in het DC universum is. Nee, eerder hadden we al drie Batman-games. En op het eerste gezicht is dit eigenlijk gewoon een vierde deel met nieuwe opties. De opzet is exact hetzelfde. Je speelt de levels, voltooit het verhaal, gaat terug om verborgen dingen open te spelen met nieuwe personages en in een open wereld voltooi je een hoop missies. Gotham, Metropolis en andere DC-plekken liggen open om ontdekt te worden in een grote ‘overworld’. Om deze game op de volle honderd procent te voltooien gaat je dan ook heel wat tijd kosten. Echter, wanneer je geen achievement/trophy-hunter bent, is de voldoening dit keer minder aanwezig dan voorheen. Er is weinig extra’s te krijgen. Neemt niet weg dat het stiekem heel erg leuk is om door deze werelden te rijden in bekende voertuigen, te vliegen met superkrachten en te spelen met de inwoners. Maar doe dit wel met een tweede speler. Dan is de game meteen twee keer zo leuk.
Heb je genoten van eerdere LEGO-titels en mag je DC Comics wel? Dan is dit een blinde aanschaf. Met een leuk verhaal, geweldige stemmen en een goede blik op dat wat DC is, brengt de game heel wat toffe momenten met zich mee. Het wiel wordt nergens opnieuw uitgevonden, maar met 160 speelbare personages zit jouw favoriet er sowieso tussen. En om daarmee te cruisen door Gotham brengt zelfs bij de grootste pessimist een glimlach op het gezicht.
