Wanneer ik door mijn collectie games blader zie ik dat LEGO Marvel Super Heroes 2 de 23e LEGO titel is die ik in de kast heb staan. Drieëntwintig. Een collectie die ooit begon met de aanschaf van LEGO Star Wars groeide over de jaren uit tot de grootste franchise in mijn gamecollectie. Het is haast bizar te noemen dat ik na die delen nog steeds met veel zin aan een nieuwe LEGO titel begin. Al zijn er de laatste tijd toch wat dingen die me tegen gaan staan. Hoe LEGO Marvel Super Heroes 2 het doet? Lees snel verder, Avenger!
We hebben flink wat geschreven over hoe Assassin’s Creed een jaar pauze nam om terug te komen met het fantastische Origins. Even geen nieuwe delen in een vastgeroeste serie kan, zoals Assassin’s Creed liet zien, heel veel goeds doen. Maar ook in de wereld van LEGO is er een flinke pauze geweest. Ja, er zijn natuurlijk uitbreidingen geweest voor LEGO Dimensions en kreeg NINJAGO zijn videogame, maar over een volle game gebaseerd op een bekende franchise was even niet te spreken. LEGO Star Wars The Force Awakens was in die categorie de laatste, al best even geleden. Ontwikkelaar Traveller’s Tales ging verder met LEGO World, een game die LEGO en Minecraft combineerde. Een game die ik niet langer dan drie dagen gespeeld heb omdat ik ‘em minder tof vond dan ik had gehoopt. Het werd wel weer eens tijd voor een echte, verhalende LEGO die zijn handen diep depte in een bestaande franchise. Daarom was ik best blij dat Marvel’s Super Heroes 2 eindelijk ten tonele verscheen. Hoewel het de derde Marvel game is in LEGO-vorm, betreft het een opvolger op Super Heroes. Vergeet LEGO Avengers dus even.
Het concept is weer even bekend als de franchise waar de game zijn roots in vind. Speel levels, bouw, puzzel en vecht je een weg van A naar Z, vind in een overworld alle geheimen en speel personages vrij. Met die personages kun je de verborgen objecten uit diezelfde levels openen om nog meer geheimen te vinden. Het principe is al vele, vele jaren hetzelfde. Het verzamelen van noppen, de mini-kits en rode blokjes zal niemand onbekend in de oren klinken die eerder een LEGO heeft gespeeld. Natuurlijk keert ook de flauwe, typische humor terug waarbij een franchise zichzelf lekker voor gek kan zetten. Combineer dit, gooi er een vleugje ‘franchise X’ overheen en je hebt weer een nieuwe game. De ene keer pakt het echter beter uit dan de andere. LEGO Marvel’s Avengers is namelijk zo’n game waarbij ik moeite heb om het spel naar de volle honderd procent te brengen. Het pakt me niet. Het volgen van de verhaallijn van de film is leuk, maar liever speel ik een ‘eigen verhaal’. Iets wat Marvel Super Heroes 2 wel doet. Hierin is opperslechterik Kang de grote eindbaas en J. Jonah Jameson degene die je het verhaal voorlegt. Geen audio en dialogen uit films, maar sterke humor in het LEGO universum zoals ik ze het het liefste zie.
Het is een game die je niet zomaar even door speelt. Met twintig levels (waarvan sommige dertig tot veertig minuten duren) is dit misschien wel de grootste LEGO-titel die we tot nu toe hebben gezien. Vergeleken met ‘de vorige’, zien we dit helemaal. Force Awakens had dertien levels (met zes bonus levels). Qua personages waar je mee kunt spelen is dit misschien wel een onderneming die je even terug doet schrikken. Veel bekende personages uiteraard, zoals Spider-Man, Star-Lord, Iron Man en Thor, maar ook personages die de niet-comic lezer niet zo snel zal herkennen. Grootste speeltuin in de game is echter Chronopolis, een verzameling van bekende werelden uit het universum dat Marvel heet. Van een duistere versie van Manhattan, tot Planet Hulk en zelfs Nueva York, het passeert allemaal de revue. Kang heeft al deze plekken aan elkaar gegooid waardoor je zo van plek naar plek kunt reizen. Zo vlieg je bijvoorbeeld met het grootste gemak vanuit New York omhoog naar het Atillan van de Inhumans.
Nieuwigheden zien we vooral bij de eindbazen, deze zijn veel meer aanwezig dan normaal. Echter, soms vervallen ze een beetje in ‘steeds hetzelfde doen’ en op dezelfde knop blijven rammen. Hier had duidelijk meer ingezeten. Tof is wel dat de ontwikkelaar een meer dynamische camera gebruikt tijdens het spelen. De camera schud mee met de actie, alsof ‘ie klappen en explosies krijgt te verduren. Hierdoor oogt alles een stuk filmischer tijdens deze baasgevechten. Tof. Ook zijn er coöperatieve gevechten in een speciale Battle Arena. Hier kun je de diverse personages gebruiken om los te gaan op elkaar, maar omdat deze type games nu niet het meest diepe vechtsysteem hebben, ben je hier na enkele potjes wel klaar mee.
Op papier is Super Heroes 2 best indrukwekkend, maar helaas heeft deze game dezelfde fouten als vele voorgangers. Technisch gezien is er weer een hoop dat niet helemaal lekker loopt. Zo is het bizar dat de game nog steeds framedrops vertoont, zelfs op een Xbox One X. Natuurlijk is dit vooral op drukke momenten, wanneer er veel personages op het scherm bezig zijn die stuk voor stuk hun eigen krachten gebruiken. Maar dit moet toch niet meer? Wanneer een game als Star Wars Battlefront 2 in 4K op de volle zestig frames per seconde kan lopen, moet een LEGO titel dit toch ook kunnen op de normale 1080p? Daarnaast is het ook weer zo’n game waarbij je soms helemaal vast kom te zitten. Dat je een level opnieuw moet starten of terug moet keren naar een checkpoint voordat de game snapt dat je verder wil. Omdat het spel deur X niet wil openen terwijl je daar toch echt doorheen moet, bijvoorbeeld. Ik heb tijdens mijn sessies soms gewoon een Youtube video moeten bekijken met een playtrough om te kijken waarom ik niet verder kwam. En dan bleek dus dat het een technisch foutje was waardoor de game me gewoon niet verder liet gaan. Slordig. Waar ik me ook aan ergerde waren de zeer lange animaties nadat je een level hebt gehaald. Wanneer je personages vrij speelt, je doelstellingen weet te behalen, dat soort dingen. Dit wordt mooi in beeld gebracht maar is niet door te spoelen. Hierdoor is het vaak vervelend en haalt het je volledig uit de gameplay.
LEGO is dus, net zoals Assassin’s Creed, terug van weggeweest. Echter zijn er geen grote stappen gemaakt vergeleken met Star Wars The Force Awakens. En dat is jammer. Want meer personages, langere levels en een grotere hub is na 23 games niet genoeg meer om steeds een nieuwe aankoop te doen. Dat de game nog best wat foutjes in zich heeft zitten (die mogelijk door een patch verdwijnen) is alles behalve handig. Nee, wanneer ik je een LEGO-titel aan zou raden, raad ik je liever Force Awakens aan uit een budgetbak, dan dat je nu het volle pond moet betalen voor deze tweede Super Heroes. Het is misschien een guilty pleasure voor velen, maar dat hoeft niet te betekenen dat we niet toe zijn aan meer vernieuwing. Het mag wel, na 23 hoesjes in mijn kast te hebben gezet.
