Hoe vaak kan een beproefd concept blijven werken? Waar de Guitar Hero-licentie ons flink wat toffe games wist te brengen die steeds beter werden, liepen de verkoopcijfers terug. Gamers waren er wel klaar mee. Call of Duty: Ghosts lijkt ook niet de verwachte verkooprecords te verbreken. De Lego-gekte is ook al aan zijn dertiende deel toe. Lego Star Wars lijkt opeens lang geleden.
De kracht waar de Lego-franchise op blijft bouwen is het feit dat elke licentie die ze aan de gekleurde blokjes weten te koppelen zorgt voor nieuwe soorten gameplay. Waar Lego Harry Potter een echte puzzelgame met platformelementen was, bleek Lego Indiana Jones meer op actie gericht. In Lego Pirates of the Caribbean stond het avontuur voor je klaar en Lord of the Rings schotelde je een episch verhaal gevuld met veldslagen voor. Dit jaar nog zal Lego Marvel Super Heroes zijn opwachting maken op elke huidige en next-gen console.
In zijn basis is deze iteratie een oefening die we al verschillende keren hebben gezien, al is het nu in een sprankelend Marvel-jasje. Nog steeds loop je met een van de vele personages door de vijftien verhalende levels, zoek je verloren objecten en spaar je ‘studs’ om zo extra’s en personages vrij te kopen. Hierdoor kun je eerder behaalde levels opnieuw spelen om op plekken te komen die vroeger gesloten waren voor je. Misschien omdat je Iron Man onder de knoppen had terwijl alleen Captain America naar binnen kon door met zijn schild een beveiliging kapot te gooien.
Erg moeilijk zal het nooit worden. De games moeten gespeeld kunnen worden door jou, maar ook door kinderen die gewoon even met hun favoriete helden aan de slag willen. De uitdaging zit dan ook niet in het voltooien van de levels, de verborgen bonuslevels of de vele puzzels, maar in het compleet voltooien van de game. Net zoals in elke andere game uit de Lego-stallen mag je er weer behoorlijk wat vrije uurtjes tegenaan gaan gooien om de titel op de beruchte honderd procent te krijgen. Door het feit dat Lego Marvel een kindvriendelijk sausje heeft gekregen, hoef je nergens bang te zijn dat die kleine kinderen dingen mee gaan maken waar ze niet oud genoeg voor zijn. Zelfs Deadpool is zo lief als een katje in dit spel, maar gelukkig wel zonder zijn bekende persoonlijkheid te verliezen.
Waar elke game in de Lego-franchise floreert, is de lokale multiplayer. Niet via het web met die onbekende persoon maar gewoon op de bank met je beste vriend. Met een druk op de knop kan een tweede speler op elk gewenst moment je spel betreden om je te helpen tijdens de grote strijd tegen Doctor Doom, Loki, Galactus en Magneto. Elk personage (er zijn er meer dan honderdvijftig te spelen) brengt zijn eigen krachten mee naar de game. Zo kan The Hulk zware dingen tillen, is Spider-Man goed om verborgen objecten te vinden met zijn Spider-sense en kan Mr. Fantastic in verschillende handige voorwerpen veranderen.
Tussen de levels door en tot ver nadat je het verhaal tot een einde hebt gebracht is New York te vinden als centrale hub. Hierin vind je bonusmissies, inwoners die hulp nodig hebben en veel puzzels om extra content te unlocken die nodig is om naar de volle honderd procent te gaan. Helaas is de ontwikkelaar hier niet steeds origineel genoeg, waardoor je vaker dan eens een ‘ik heb iets verloren, ga het eens halen’-missie krijgt. Ik denk niet dat Iron Man in zijn dagelijkse leven een pizza gaat halen voor een hongerige inwoner. Als het nu shoarma was…
Helaas vertoonde de game tijdens deze vrije momenten de eerste scheuren in de gameplay. Niet alles lijkt technisch helemaal lekker te werken. Gevonden personages lopen niet altijd goed met je mee (zoals het wel zou moeten) en sommige beperkingen roepen frustraties op. Zo is het haast onmogelijk om Spider-Man, wanneer je deze eenmaal in je team hebt, te veranderen in een andere superheld. Door een druk op de knop en deze even in te houden verschijnt het volledige raster met helden. Echter, bij Spider-Man zorgt deze knop ervoor dat Spidey zijn pak uittrekt om Peter Parker te worden. Wisselen lijkt haast onmogelijk. De Hulk verandert terug in Bruce Banner, het menu komt maar niet tevoorschijn.
Het is een klein smetje dat er niet voor zorgt dat de game onspeelbaar of verschrikkelijk irritant is. Lego Marvel Super Heroes is wederom een geslaagd avontuur dat iedereen wat weet te bieden. Ook de echte fans van Marvel zullen blij zijn wanneer ze de officiële stemmen van de personages te horen krijgen. Wolverine klinkt zoals Wolverine uit de tekenfilms die je kent, The Hulk heeft dezelfde stem als in Avengers Assemble en Hulk and the Agents of S.M.A.s.H. en zelfs Nolan North keert na de game van Deadpool terug om dit keer de Lego-variant van hetzelfde personage te voorzien van een stem. Het universum van Marvel lijkt ook hier helemaal te kloppen. Daarnaast zijn er diverse knipogen naar de geschiedenis van de stripboekenschrijver die de gemiddelde gamer misschien niet opvallen, maar bij fans lachend ontvangen zullen worden. Oh, en wist je al dat Stan Lee een grote rol heeft in de game? Hij is zelfs speelbaar!
Eigenlijk is Lego Marvel Super Heroes een game zoals alle voorgaande. De gameplay is grotendeels onveranderd, de humor is nog steeds aanwezig en de progressie tijdens het spelen loopt nog steeds hetzelfde. Vernieuwing om te vernieuwen is niet altijd nodig, zo bewijst de ontwikkelaar nog maar eens. Wanneer je een solide basis hebt die je kunt mixen met een sterke franchise, dan heb je een mooi gegeven om verder op door te bouwen. Blokje voor blokje. Oh, en blijf als je de game uitgespeeld hebt even zitten tot na de credits. Het is een Marvel, natuurlijk…
[review pros=”+ Referenties naar geschiedenis Marvel
+ Humor weer prominent aanwezig
+ Stan Lee” cons=”- Technisch af en toe minder sterk
– Zijmissies eentonig” score=82]
