Het EA Originals label is zonder twijfel mijn favoriete ding dat de grote uitgever de voorbije jaren gebracht heeft. Het idee om kleine ontwikkelaars de ruimte te geven om hun creatieve ideeën tot uiting te brengen leverde al leuke games zoals Unravel, Fe, Knockout City en It takes Two op. Ook Lost in Random gaat op dat elan verder en ontplooit zich als een uniek spelletje dat een indruk achter weet te laten.
Een game omschrijven als sprookjesachtig is vaak een dooddoener, maar bij Lost in Random kan je er simpelweg niet om heen, de game ziet er gewoon uit alsof het uit een oude Tim Burton stop-motion film komt. Ons avontuur speelt zich af in het koninkrijk Random waar elk kind op de twaalfde verjaardag met de worp van een dobbelsteen te weten komt waar het de rest van zijn leven door zal brengen. Er zijn zes werelden, elk een stukje beter om in te leven, en het cijfer dat de worp oplevert bepaalt waar je heen gaat en waar je ook blijft voor de rest van je leven. Wanneer Odd haar twaalfde verjaardag viert wint ze de hoofdprijs en scoort ze een zes, wat betekent dat ze de rest van haar leven in het luxueuze Sixtopia mag doorbrengen. Het wordt verondersteld een paradijs te zijn waar je mag leven in het gezelschap van de Koningin, maar erg blij is jonger zusje Even niet met dat nieuws. Niet alleen is Even triest dat ze waarschijnlijk nooit meer haar zus zal zien, ze wordt ook geplaagd door nare dromen die indiceren dat niet alles peis en vree is in Sixtopia en dat Odd misschien zelfs in gevaar is. Even doet dan ook wat elke goede zus zou doen, ze pakt haar katapult en vertrekt op een queeste om haar zus te redden uit de klauwen van de zo goed als zeker boosaardige Koningin. Het is een sprookje en Koninginnen zijn meestal boosaardig in dit soort verhalen, toch?
Natuurlijk is het voor een klein meisje met een katapult onbegonnen werk om het op te nemen tegen de mechanische legers van de Koningin, maar gelukkig weet ze al snel vriendschap te sluiten met een magische dobbelsteen. Samen met Dicey vormt Even een duo dat geen hindernis uit de weg gaat.
Okay, hoe werkt de combat in Lost in Random? Initieel lijkt het allemaal wat complex, maar al snel klikt het puzzeltje. Het komt er op neer dat de combat, passend bij waar de game om draait, gewoon random is. Je verzamelt dus energie waarmee je Dicey kan laten rollen en naargelang het cijfer dat je rolt worden er tot vijf random kaarten uit je deck getrokken. Stel dat je een drie rolt? Dan kan je bijvoorbeeld een geest het slagveld op sturen die je vijanden voor je aanpakt, wat je twee punten kost en zelf met één punt een zwaard tevoorschijn toveren om op vijanden in te hakken. Het komt echt neer op geluk welke kaarten en hoeveel punten je krijgt. Het kan helemaal dat je immens verwoestende combo’s tegen je vijanden in kan zetten of het kan net zo goed dat je nog geen deukje in een pak boter kan maken bij wijze van spreken. Het is goed mogelijk dat je de vloer aanveegt met de tegenstanders, maar het kan eveneens dat je een paar slechte beurten hebt en je in het defensief gedwongen wordt. Dat het aankomt op geluk en je het niet echt zelf in de hand hebt voelt verrassend verfrissend aan. Het komt er op aan om je deck van kaarten zo uit te bouwen dat het bij je speelstijl past en je niet in al te grote problemen kan komen in latere gevechten, maar het blijft een lekker chaotisch vechtsysteem dat blijft boeien.
Naast de gewone gevechten krijg je ook nog een paar grote gevechten op een schaakbord voorgeschoteld waar je met het rollen van Dicey een schaakstuk dient voort te bewegen. Dit levert weer een totaal andere dynamiek aan de gevechten op, want je bent niet enkel bezig met het verslaan van de vijanden, maar met de vakjes waar je moet landen om de tegenstander schaakmat te zetten.
De combat zit erg goed in elkaar en levert een unieke game op, maar het is uiteraard de esthetische kwaliteit die je helemaal verliefd maakt. Het verkennen van de zes werelden voelt alsof je ondergedompeld bent in een gotisch sprookje vol memorabele personages die eveneens onrecht aangedaan zijn door de sinistere Koningin. Je voelt ook netjes de band tussen Even en Dicey groeien gaandeweg op hun tocht door deze bizarre wereld. Het is dat wat Lost in Random helemaal richting een hoge score drijft voor me. Het is geen grote game, en de zij-quests voelen wat nutteloos ten opzichte van het grotere verhaal, maar het voelt uniek en heeft een groot hart. Dit is simpelweg een sprookje dat je moet beleven.
Lost in Random is een sprookje met het hart op de juiste plaats, dat een wereld tot leven brengt en je laat meevoelen met een klein meisje en haar magische dobbelsteen. Het heeft een uniek vechtsysteem, zit erg leuk in elkaar en is simpelweg één van de beste games van het jaar.
