Ik ben niet te beroerd om toe te geven dat ik af en toe best hypocriet uit de hoek kan komen. Al maanden zit ik te zeggen tegen iedereen die naar me wil luisteren, dat ik het nou echt wel gehad heb met remasters van oude shit. Ik ben er nu wel effe klaar mee, en ik hoop dat ze er op de nieuwe consoles mee kappen, ze mogen stoppen met oude kost opnieuw op te warmen. Dat soort dingen. Het zijn uitspraken die ik gedaan heb en ook met heel mijn gamerhartje meende. Tot Modern Warfare 2 plots een remaster kreeg en ik dat uiteraard zo snel mogelijk wou spelen..en nu opnieuw hetzelfde scenario voorvalt met Mafia 2. Wat kan ik zeggen? Ik weet dat het hypocriet van me is, maar als ze me een excuus geven om enkele van mijn favoriete games van jaren geleden te herbeleven in een iets mooier jasje, dan ben ik van de partij. Ik ben remasters dus zat, behalve als het om games gaat waar ik heel warme herinneringen aan heb. Kijk, zoiets noemen ze dus nuancering.
Wat ook genuanceerd moet worden, is uiteraard hoe de heruitgave van de Mafia trilogy werkt. Mafia 1, die aan het eind van de zomer verschijnt, zal een volledige remake worden op een nieuwe engine en met extra content, bedoeld om de reeks het hier en nu in te trekken en mensen warm te maken voor een eventuele Mafia 4 op de volgende gen. Mafia 3 is gewoon dezelfde game uit 2016 gebundeld met alle downloadable content en Mafia 2 is een remaster die de kwaliteit van textures,belichting en resolutie opschroeft. Duidelijk, toch?
Als je Mafia 2 nooit gespeeld hebt, staar je dan niet blind op het cijfer. Elke game in de reeks vertelt een op zichzelf staand verhaal en in dat opzicht is het dus zeker niet onlogisch dat we deel 2 nu kunnen spelen in afwachting van Mafia 1 in september. Wat je ook niet mag doen als je niet vertrouwd bent met de game, is kijken naar screenshots en gameplay en denken dat je een Grand Theft Auto in de jaren veertig mag verwachten. Het speelt zich weliswaar af in de stad Empire Bay, maar het is geenszins een open world game waar je missies en zij-quests op je eigen tempo kan doen. Mafia 2 is een lineaire game, ondergebracht in een gedetailleerde sandbox. Het is een spel dat als doel heeft om je onder te dompelen in een verhaal over de opkomst van een Maffioso, en alles van de muziek en de kledij tot de straten van Empire Bay heeft als doel om die immersie over te brengen. Het leverde in 2010 een indrukwekkend staaltje verhaalvertelling op, net omdat alles ontworpen is om in functie te staan van het verhaal, en ook in 2020 blijkt dat nog de grote kracht van Mafia 2. Uiteraard zullen er gamers zijn die de aanpak van Mafia 2 niet zullen lusten. Je hebt uiteindelijk een sfeervol ontworpen stad in de jaren 40, maar hebt er los van de narratieve leiband niks in te beleven. Je rijd met de auto door de stad richting je objective, terwijl personages gesprekken aangaan, geniet een beetje van de oude muziek op de radio of sfeervolle details op straat, maar daar stopt het. Is dat saai? Voor mij persoonlijk niet, omdat ik geniet van dit soort games die af en toe actie durven weglaten ten voordele van sfeerbeleving, maar ik begrijp dat niet iedereen die mening zal delen.
Als remaster valt er weinig echt te zeggen over de game, los van het feit dat het er degelijk maar niet spectaculair veel beter uitziet. Je merkt wel dat er wat getweaked is aan de gezichten, belichting en textures, dat er wat nieuwe details zijn…maar opzienbarend is het allemaal niet. Het heeft niet dat meteen duidelijke verschil in kwaliteit dat de BioShock of Grand Theft auto V ports hadden als je begrijpt wat ik bedoel. Erger vind ik dat je van een port van een tien jaar oude game toch zou verwachten dat het als een geoliede machine loopt, wat dus niet het geval is. De game heeft, vooral tijdens het rijden, vaak moeite om de 30 frames per seconde te halen en er zitten wat rare bugs in zoals audio die plots uit balans gaat of personages die vast komen te zitten die toch opmerkelijk zijn. Het is niks dat niet kan en zal gepatcht worden, maar het mocht er toch echt uitgehaald zijn voor release.
https://www.youtube.com/watch?v=ypPHHj5eDbA
Los van dat alles blijft Mafia 2 gewoon nog steeds Mafia 2. Het was in 2010 al een gedetailleerde, visueel aantrekkelijke game en dat zorgt ervoor dat de game vandaag, zelfs met kleine upgrades, nog een aangename verschijning is.Uiteraard zie je dat het een game op leeftijd is, maar het zit hem in de vele details. Het zit hem bijvoorbeeld in het feit dat als je binnen kijkt bij de barbier die je passeert er net een klant een knipbeurt krijgt, of NPC’s die gezellig keuvelen of Django Reinhardt die ergens op de radio klinkt. Mafia 2 is een game die constant moeite doet om je te laten geloven in de setting, en dat doet wonderen voor de beleving ervan. Als Mafia 2 dan toch echt zijn leeftijd toont, dan is het in de shoot-outs. Er valt zeker en vast nog fun te beleven aan wat in essentie een covershooter met tommy guns is, maar na tien jaar van Uncharted en Gears of War voel je hier toch echt de leeftijd het meeste. Wapens missen gewoon wat aan impact en controls voelen een stuk stroever dan we gewend zijn. Het wordt nooit slecht, maar meer dan functioneel kun je de actie van Mafia 2 echt niet noemen. Nee, doe mij dan maar het auto rijden. Elke wagen bestuurt anders, en vaak zijn ze gewoon lomp om mee te rijden, maar ze rijden exact zoals je zou denken dat zo een jaren 40 bak rijd. Cruisen met een ouderwetse slee door de besneeuwde straten van Empire Bay met I put a spell on you op de soundtrack? Heerlijk.
Dat de game op een aantal vlakken haar leeftijd niet kan vermommen en dat de remaster niet indrukwekkender aangepakt is dan wat we hier krijgen is uiteraard jammer, maar het doet geen afbreuk aan de sterktes van Mafia 2. Ondanks of net dankzij de cliché’s staat het verhaal van de opkomst van Vito Scaletta binnen de Mafia 2 nog steeds als één van de beste staaltjes verhaalvertelling in gaming. Het is een game waarin een volledige spelwereld vol detail werd gecreëerd, puur bedoeld als podium om een verhaal op te brengen. Het is dat soort toewijding aan sfeer dat van Mafia 2 nog steeds een ervaring maakt die de moeite waard is om te beleven.
