In het drukke bestaan van een gamer is het al een hele prestatie voor een spel om vele maanden na de release te blijven hangen in het geheugen; we zijn constant op zoek naar nieuwe impulsen. Toch? Ik kan heus niet de enige zijn die na het uitspelen van een titel gewoon hardop ‘Next!’ denkt en gewoon verder trekt. De echt ijzersterke games blijven uiteraard wel in je gedachten hangen en komen misschien na een jaartje of twee nog eens uit hun doosje om opnieuw gespeeld te worden, uiteindelijk is gamen voor mij toch vooral een kwestie van veel opeenvolgende avonturen beleven en vooral niet te lang blijven hangen. Uiteraard is er echter ook de uitzondering, en vandaag jongens en meisjes, heet die uitzondering Mario Kart 8. Een kereltje met een pornosnor die zijn bolle lijfje in een kart wurmde leverde in zijn achtste ritje een game op die vandaag nog steeds sporadisch gespeeld wordt. Het is het soort game waar ik een 94 voor over had in mei en toch nog twijfel of ik niet een tikje hoger had moeten scoren. Yup, Mario Kart 8 is en blijft een speciale, creatieve racer die zelfs na maanden spelen nog leuk blijft, en de pret gaat verder dankzij nieuwe downloadbare content.
DLC is niet volledig nieuw voor Nintendo, maar nieuw genoeg om het schattig te vinden dat ze anno 2014 voor het eerst met een erg lijvige update voor een van hun meest succesvolle games op de proppen komen en er niet eens zo gek veel geld voor vragen ook. Ik bedoel maar, in een tijd waarin sommige grote uitgevers season passes durven te verkopen die evenveel kosten als een volledige game of een tientje bedelen voor een bestandje van 6 mb dat al op de disc staat, lijkt Nintendo’s aanpak haast naïef. Laat me eens even droogjes de specificaties op een rijtje zetten: er komen twee packs, eentje met de Zelda-serie als thema en een ander met Animal Crossing in de spotlights. Het Zelda-pack dat we nu bespreken kost je 7,99 euro en biedt je drie nieuwe personages, vier nieuwe voertuigen en acht nieuwe tracks. Hetzelfde gaat op voor het Animal Crossing-pack dat in mei van volgend jaar verschijnt. Weet je, vergeet dat gewoon en koop voor net geen twaalf euro de pass die je recht geeft op beide packs en krijg nog wat kleurtjes voor Yoshi gratis erbovenop. Een halve Mario Kart-game aan content voor een fractie van de prijs van de volledige game. Op papier is het een deal die je aan je neus niet voorbij mag laten gaan, maar uiteraard zou het zomaar even kunnen dat ze er bij Nintendo met Mario’s rode pet naar gegooid hebben en maar wat bagger afgeleverd hebben. Een uitgebreide speeltest om zeker van de zaak te zijn dringt zich dus op.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Laat me beginnen met de nieuwe personages. Twee ervan zijn gewoon nieuwe skins: het kattenpakje van Peach uit Super Mario 3D World en de Tanooki outfit voor Mario. Wat die Tanooki betreft moet ik wel zeggen dat het vooral een grappig zicht is: die gemene blik in zijn ogen wanneer hij een bocht in gaat, in combinatie met dat schattige pakje, blijft hilarisch om te zien. Dat en het feit dat hij soms in steen verandert tijdens trucjes maakt het een leuke manier om te spelen als Mario. Uiteraard is het vooral Link die de ster is van deze DLC, wat overduidelijk te merken is aan het online-luik waar af en toe één verdwaalde katten-Peach haar ding doet omsingeld door een leger aan blonde kerels in een maillot. In alle eerlijkheid is dat wel te begrijpen. Link ziet er cool uit in de game met zijn stoere Masterbike, die trouwens wat weg heeft van een paard, en tijdens tricks houdt hij af en toe het mastersword omhoog terwijl hij een karakteristieke kreet slaakt. De kerel voelt totaal op zijn plaats in de game en lijkt zich, aan de hilarische grijns op zijn smoel te zien, behoorlijk te vermaken tijdens Mario Kart. Luigi heeft er met Link en Tanooki Mario stevige concurrentie bij als het gaat om grappige bekken trekken tijdens races, dat is duidelijk.
De Master Cycle van Link is uiteraard een erg cool nieuw voertuig, maar ook de Blue Falcon is verdomd vet om mee te karten. Qua design is het zonder twijfel het mooiste voertuig in Mario Kart 8 geworden. Verder zijn er ook de B Dasher uit Mario Kart DS als je even in een Formule 1-bui bent en uiteraard ook de Tanooki Kart, een schattige jeep die wonderwel bij het schattige pakje hoort en ervoor zorgt dat die absoluut vileine blik in de ogen van Mario nog grappiger wordt. Kostuums, karts en grappige smoelen zijn leuk, maar uiteraard zijn het de tracks waar het grotendeels om draait, twee cups met elk vier tracks, zowel nieuwe als remixes.
De Triforce cup wil je uiteraard meteen mee beginnen, want… Zelda, weet je wel. Uiteraard weet je dat je braafjes moet wachten tot track vier voor je in Hyrule mag gaan racen, maar de weg erheen is zeker niet onaangenaam te noemen. Wario’s Gold Mine is een track die we ons nog herinneren van op de Wii, maar de houten rollercoaster die de track in essentie is heeft er nog nooit zo knap uitgezien. Van Rainbow Road ben ik minder gecharmeerd: de simpele layout van de track en de felle kleurtjes zorgen in niks dat deze regenboogtrack zich onderscheidt van degene die je al op de disc vind. Ice Ice Outpost is een gloednieuwe track die werkt rond de gimmick dat twee smalle banen constant rond elkaar dansen en je dus met je voertuig constant tussen beide wisselt. Het is een erg simpele track op vlak van layout, maar wel erg amusant om te spelen. En dan is er uiteraard Hyrule Circuit, ongetwijfeld het paradepaardje. Het is enorm gaaf om door Zelda’s kasteel te racen, langs of over het Master Sword en vervolgens het gaspedaal voluit in te drukken in Hyrule Field. Het oog voor detail in deze track is in elk geval heerlijk, met de themamuziek van Zelda op de achtergrond en rupees in plaats van muntjes om te verzamelen.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
De Egg Cup is, hoe vet Hyrule ook is, net ietsje beter te noemen qua line-up. Yoshi’s Circuit blijft na al die jaren nog steeds een klassieker en ziet er uiteraard oogverblindend mooi uit op de engine van Mario Kart 8. Excitebike Arena is gewoon een ovaal met een stevig aantal jumps erin, maar is onwijs leuk om te spelen. Bij elke speelbeurt zijn de sprongen anders geplaatst en dat maakt het een heerlijke track om te stunten en wapens te gebruiken. Heerlijke chaos, en dat allemaal met een remix van de bekende Excitebike-muziek op de achtergrond. Dragon Driftway is ook gloednieuw en behoorlijk indrukwekkend. De track is gebaseerd op feodaal China en draait erom dat je de staart van een reusachtige draak achterna zit. Het levert een visueel erg mooie track op die vol anti-gravity zit en zo als een dolle rollercoaster aan gaat voelen. Deze kan zich moeiteloos meten met de beste tracks uit de game. Mute City tenslotte speelt als een hommage aan het iconische F-Zero en dat zal je geweten hebben. De track is bijna geheel uit anti-gravity gebouwd en zit volgestouwd met speed boosts. Dit is Mario Kart op zijn snelst, en dat maakt het een track die zich qua feel netjes onderscheidt van de rest.
Rainbow Road is in al zijn overbodigheid voor mij persoonlijk het enige minpuntje in wat voor de rest een heerlijk pakketje is. Voor fans van de game is dit een uitbreiding die niet te negeren valt. Het uitkijken naar de volgende DLC in mei is begonnen.
[review pros=”+ Hyrule Circuit, Dragon Driftway en Mute City zijn echte uitschieters
+ Bijna alle andere tracks zijn ook niet verkeerd
+ Democratisch prijskaartje” cons=”- Weer een regenboogtrack?
– Wachten tot mei is lang” score=94]
