Mario en Luigi komen weer eens met een nieuwe game, genaamd Dream Team Bros. De laatste Mario game die ik heb gespeeld was Super Mario Bros. 3 dus het was weer even inkomen. Maar de goedlachse loodgieter en pizzaliefhebber Mario had mij alweer snel om zijn vinger gewonden. Met de meeste fleurige omgevingen en het liefelijke karakter weet deze game mij goed bezig te houden. Hoewel Mario het bij mij vroeger vaak moest afleggen tegen Sonic, draag ik een warm hart toe aan de kleine Italiaan. Met zijn Mediterraans accent weet hij mij altijd zo te bespelen dat ik mijn 3DS voor hem blijf openklappen. Ondanks de vele uren gameplay heb ik de game voor mijn gevoel nog lang niet uitgespeeld. En dat vind ik allesbehalve erg, want het speelt ook nog eens heerlijk weg.
Als Mario en consorten eens lekker willen genieten van hun welverdiende rust op het Pi’illo eiland, worden hun plannen gedwarsboomd door vreemde wezens die de geliefde prinses Peach weer eens kidnappen. De prinses is het inmiddels gewend om gekidnapt te worden, dus ze blijft er redelijk rustig onder. Mario, die al vaker met dit bijltje heeft gehakt, zal dit varkentje wel weer eens even wassen. Echter zal Mario zich nu in de droomwereld moeten bewijzen en dat is toch onbekend terrein voor hem. Gelukkig is beroepssnurker Luigi ook mee en is hij een grote hulp voor Mario in zijn queeste naar het redden van de prinses. Het is eigenlijk Luigi die in deze game de grote held is. Met zijn expertise op het gebied van slapen en dromen begeleid hij Mario door alle droomwerelden en naar de uiteindelijke victorie. Het is maar goed dat Luigi zo´n luie donder is want in de game is hij meerdere malen zijn gewicht in goud waard.
Over het gehele eiland heen liggen een soort schatkussens. Ja, ik zei kussens, niet kisten. Op ieder van deze kussens kan Luigi dan een uiltje knappen en zo een portaal naar de droomwereld openen. In deze droomwereld kan Mario dan proberen de prinses te zoeken en gaandeweg steeds meer Pi’illow wezens bevrijden. Dit doet hij niet alleen, want droom-Luigi staat hem hierin bij. Droom-Luigi is de personificatie van en door Luigi zelf die Mario helpt om gemakkelijker door de droomwerelden te komen. Dit is waar deze game op is gebouwd; het heen en weer reizen tussen de werkelijkheid en de droomwereld. Op het onderste scherm van de 3DS zie je Luigi slapen en op het bovenste scherm speel je je een weg door de droomwerelden. Door Luigi op het onderste scherm bijvoorbeeld aan zijn snor te trekken of aan zijn neus te kriebelen, zorg je ervoor dat op het bovenste scherm de droomwereld wordt beïnvloed. Als je zijn neus kietelt en Luigi niest, ontstaat er een wind die ervoor zorgt dat achterliggende objecten naar voren worden geblazen waardoor je ze kunt gebruiken. Dit is handig om bijvoorbeeld hogerop te komen.
De variatie is het grootste pluspunt in deze game. Er zijn momenten dat je veelal hetzelfde moet doen, maar in de droomwerelden waar je Luigi van alles kan laten doen zijn leuk, verschillend en soms uitdagend. En er zijn momenten dat je je 3DS schuin moet houden om zo een mega-Luigi te besturen, maar ook gedeeltes waar je je 3Ds moet bewegen om objecten te besturen. Daarnaast is het trouwens verstandig om zoveel mogelijk vijanden te verslaan want je bouwt zogeheten EP (Experience Points) op. Hiermee word je karakter steeds sterker en kun je dus steeds sneller je vijanden de grond in stampen. De gevechten verlopen turned-based, wat betekent dat je om beurten een aanval mag doen. Het mooie is dat je tijdens de aanvallen van de vijand jezelf wel kunt verdedigen door ze te ontwijken en in sommige gevallen gelijk een tegenaanval te plaatsen. En als je ongeschonden een gevecht uitkomt, krijg je hier weer extra punten voor. Zoals we van Mario-games gewend zijn, valt en staat alles met de perfecte timing. Dat is soms frustrerend, maar soms ook een overwinningsdansje waard.
Er zit ongelooflijk veel tekst in de game en daar ben ik geen fan van. En hier is het niet gesproken maar moet je alles lezen. Dat vind ik trouwens het grootste minpunt van deze game. Er zijn velen onder jullie die dit prima vinden en dat vind ik bewonderenswaardig. De teksten waar ik mij namelijk doorheen heb moeten werken gingen sporadisch over iets nuttigs. De uitleg over de gevechten die je moet doen en de belangrijke dingen voor de verhaallijn waren natuurlijk wel verstandig om te volgen. Er zit alleen een hoop onzin tussen. Ik heb er het geduld niet voor en heb dan ook menig tekst doorgeklikt. Ik heb niet het idee gehad dat ik veel heb gemist, want ik wist nog precies wat ik moest doen en waar het allemaal naartoe ging leiden.
Het is een goed gebalanceerde game die eigenlijk nergens zal vervelen en dat is erg knap. De meeste games hebben tegenwoordig een te voorspelbare gameplay en vaak ook een voorspelbare verhaallijn. Mario & Luigi Dream Team Bros slaagt hier wel in en om deze reden kan ik ‘m iedereen aanraden. En we hebben het hier wel even over de in een blauwe tuinbroek gestoken, besnorde, Italiaanse loodgieter die al in meer dan 200 games zijn opwachting heeft gemaakt. Een held, een icoon, een legende. Ik zeg: spelen die hap.
[review pros=”+ Origineel
+ Verslavend
+ Wisselwerk bovenste en onderste scherm” cons=”- Heel veel teksten
– Nog meer teksten!” score=75]
