Mario Party heeft mij altijd weten te boeien. En ook al waren de reviews soms nog best negatief en werd de serie verweten dat er te weinig innovatie is geweest, Mario Party is altijd een beetje mijn guilty pleasure geweest. Hoewel, zo schuldig hoef ik me helemaal niet te voelen. Want wie heeft er niet wel eens een Mario Party game met vrienden gespeeld. Op de consoles was het in ieder geval altijd dikke pret, maar op de handhelds waren de games niet altijd even goed. Weet Mario Party: Island Tour voor de Nintendo 3DS dat gevoel van de consoles vast te houden of valt dit feestje in het water?
Als de game opstart krijg je de mogelijkheden te zien die je eigenlijk al verwachtte. Hoewel, ik had eigenlijk wel gehoopt op een mogelijkheid om met je vrienden online te spelen. Dat zou de 3DS-versie van Mario Party relevant en vernieuwend maken. Maar helaas, Nintendo heeft er (alweer, zou ik haast zeggen) voor gekozen om geen online mode aan de game toe te voegen. Toch hoeven je vrienden de game niet te bezitten om te kunnen spelen: de Download Play-optie is aanwezig en werkt prima. Het blijft natuurlijk het leukste om met vrienden op de bank te spelen en elkaar uit te lachen als iemand hopeloos faalt, maar voor als het even niet zo handig is om bij elkaar te komen was het toch handig geweest om online te kunnen.
Mario Party draait normaal gesproken altijd om de sterren die je kunt verzamelen op de verschillende spelborden in de game. De borden in de game kunnen een Mario Party maken of breken. In het geval van Mario Party: Island Tour moet ik helaas zeggen dat ze de game een beetje breken. Van de sterren is ook geen enkel spoor meer. En dat terwijl het begin nog wel zo hoopgevend was. Bij elk bord staat namelijk aangegeven hoeveel geluk erbij komt kijken, hoeveel vaardigheid en hoeveel mini-games er in de game zitten. Handig voor als je met je neefje van 8 wilt gamen, zo heeft hij ook een kans. Maar toch voelt deze verdeling af en toe een beetje krom. Zo is er een bord waarop je naarmate hoe goed je het doet in de minigames ook meer dobbelstenen krijgt. Je zou zeggen dat dit een spelbord is waarop het vooral op vaardigheid neerkomt, maar op een of andere manier heeft Nintendo dat bord zo ontworpen dat het haast gunstiger is om tweede of derde te worden. Er liggen namelijk een aantal obstakels op je pad naar de finish en als je die als eerste bereikt loop je een behoorlijk grote kans om te moeten wachten of zelfs een aantal vakjes terug te moeten. Zo is het mij in ieder geval een aantal keer gebeurddat ik de meeste mini-games won maar uiteindelijk nog derde werd. En dat voor een bord waar de ‘Skill’ hoog in het vaandel staat.
Waar het vorige bord een klein uurtje duurt, zijn er ook een aantal borden die je in een kwartiertje kunt voltooien. Maar om nou te zeggen dat die borden kort maar krachtig zijn; niet bepaald. Als je meer dan één (!) mini-game in een potje krijgt dan is het in de meeste gevallen een zeer uitzonderlijke situatie. En die mini-games, dat is toch waar ik Mario Party voor speel. Als ik een bordspelletje wil doen dan pak ik wel een écht bordspel er bij. Nee, slechts twee à drie borden zijn een beetje de moeite waard. De borden gooien in dit geval echt roet in het eten.
Gelukkig zijn daar altijd nog de mini-games! Die doen hun best voor de game en maken dan ook een hoop goed. De 3DS wordt goed gebruikt met mini-games die de gyroscoop, het touchscreen en de microfoon gebruiken. Voor iedereen die niet voor lul wil staan in de trein: de mogelijkheid om mini-games die gebruik maken van de microfoon uit te schakelen is aanwezig. Ik heb het persoonlijk ook niet zo op in mijn 3DS blazen in een volle trein, dus pluspunten dat die mogelijkheid er is. De mini-games zijn simpel en eenvoudig te begrijpen, waardoor iedereen makkelijk kan meedoen: iets wat je zoekt in een party-game. Het is jammer dat er geen 1vs3 of 2vs2-games in Island Tour zitten, maar de tachtig mini-games die wél in de game zitten zijn in ieder geval prima.
Dan blijft altijd de vraag: hoe is de game voor de singleplayer, de einzelgänger onder ons. Nintendo doet elke keer weer haar best, maar ook deze keer zijn de singleplayer-modi niet super sterk. Zo is daar de Time Attack-mode, maar daarin speel je steeds opnieuw dezelfde mini-games. In Bowser’s Tower krijg je een hoop mini-games op je afgevuurd, maar die mode is iets te lang en daardoor te repetitief. De toevoeging van een online mode had in ieder geval al een hoop gescheeld, dan had je ook met vreemden online kunnen spelen. Beter dan in je eentje in ieder geval.
De borden zorgen er vooral voor de Mario Party: Island Tour geen topper is. Sterker nog, als de mini-games niet zo goed waren geweest dan had de game gewoon een onvoldoende gescoord. De 3DS wordt goed gebruikt met gevarieerde mini-games en de graphics zijn goed te doen. Het is jammer dat het 3D-effect vrij weinig toevoegt, maar het is in ieder geval niet misselijkmakend. Dit feestje zul je niet willen vergeten, maar zal ook niet erg lang blijven hangen. Het wachten is op een Wii U-versie, want de GamePad leent zich wel heel goed voor Mario Party.
[review pros=”+ Mini-games maken een hoop goed
+ Blijft leuk met vrienden” cons=”- Waar is de online-mode?!
– Borden zijn slecht
– Lijkt te veel op een gewoon bordspel ” score=60]
