Die Mario is maar een drukke kerel! Als hij niet bezig is met Princes Peach te redden, dan heeft hij nog voldoende andere zooi om te doen. Een potje vechten bijvoorbeeld, of een potje racen. Of een sport doen: Mario kan ongeveer elke sport spelen die er op de wereld bestaat. Waar deze man allemaal zijn tijd vandaan haalt, ik weet het niet. Feit is wel dat hij nu weer zijn tennisracket van zolder heeft gehaald, om een balletje te slaan op de Nintendo Switch. De vorige Mario Tennis-titel op de Wii U was niet al te best. Weet Nintendo de tweede set op de Switch wel te winnen?
Een van de grootste gebreken aan de vorige Mario Tennis game, was het feit dat de game behoorlijk weinig content had. Je kon eigenlijk alleen maar een los partijtje of een toernooitje spelen. Oké, er waren ook nog een paar mini-games, maar dan was het ook wel weer heel erg snel klaar. Tel daar bij op dat de game maar slechts een aantal banen bevatte, en je snapt dat de kritieken niet bepaald lovend waren. Dat moest anders, en dus werd al vrij vroeg voor de release van deze game bekend dat er een verhalende modus in de game zal zitten. Hiermee herleven de oude tijden van ondermeer het GBA-tijdperk. Als kind speelde ik namelijk de Tennis en de Golf games op mijn Gameboy en ging ik dus ook op pad in de verhalende mode.
https://www.youtube.com/watch?v=oKaUchyvPk8
Helaas komt de echte gouden tijd van de GBA niet meer terug op de Switch. De eerste twee uren is de verhalende mode meer een tutorial en dan is het al heel erg snel gedaan met de pret. Met zo’n vijf uurtjes ben je wel door het verhaal heen, dan heb je misschien de helft van de tijd op de baan gestaan. De andere helft ben je kwijt naar het kijken hoe Mario en Toad een flauw verhaaltje vertellen en ze andere vrienden tegenkomen op hun reis. Natuurlijk, ik verwacht geen uitstekend uitgewerkt verhaal in een Mario tennisgame, hoewel het verhaaltje over Waluigi en Wario die een vervloekt tennisracket stelen wel heel erg slecht is. Maar het voelt wel alsof de makers van de game zich makkelijk er van af wilden maken, met slecht uitgewerkte levels die weinig variatie en spanning bieden. Ik verwacht eigenlijk meer creativiteit van Nintendo. Nu is het in alle opzichten niet meer dan een simpele opwarmer voor de andere modes. Dat terwijl het verhaal misschien wel een van dé sterke punten van de game zou moeten zijn.
Goed, genoeg gezeurd over de verhalende mode. Over naar de gameplay. Die is gelukkig namelijk wel behoorlijk goed! In plaats van slechts vier slagen zoals in de voorgaande game, is er nu wat meer diepgang in de gameplay. Je heb namelijk een metertje dat je kunt vullen door goede slagen te maken. Deze meter kun je inzetten om de tijd te vertragen om toch nog bij een bal te komen. Ook kun je op bepaalde momenten (als je tegenstander een slechte bal slaat) energie uit deze meter gebruiken om een krachtige slag te slaan. Doe je dit op een juiste manier, en weet je tegenstander deze slag niet juist te blokken, dan verliest het racket van je tegenstander kracht. Heb je dit drie keer succesvol gedaan, dan breekt het racket van je tegenstander. Heb je het balkje helemaal vol en doe je dan een super sterke aanval, kan het racket van je tegenstander in één keer breken. Je teggenstander heeft – afhankelijk van het aantal games en sets die je speelt – een beperkt aantal rackets. Zijn alle rackets gebroken van je tegenstander, dan heb jij gewonnen. Hierdoor ontstaat er een soort van schaakspel: kies je er voor om het risico te nmen dat je de bal kunt blokken, maar ook je racket kapot kunt maken? Of gun je op dit moment je tegenstander het punt, en bewaar je je energie en rackets voor een later punt? Het klinkt wellicht wat gimmicky, maar het werkt echt behoorlijk goed.
Voor diegenen die het nog te gimmicky vinden, is er gelukkig ook nog de mogelijkheid om alleen maar met normale slagen te spelen. Dat kan zowel offline als online. Online kun je losse partijtjes spelen, maar je kunt ook een toernooi spelen. De matchmaking werkt behoorlijk snel, hoewel er helaas af en toe wel wat lag is. Wel blijft de game lang leuk door de verslavende gameplay.
Er had wellicht wat meer ingezeten, in Mario Tennis Aces. Vooral de verhalende mode voelt een beetje gehaast, en er is helaas ook niet extreem veel content aanwezig. Toch is dat nu op de Switch minder erg dan op de Wii U. Op de Wii U was de gameplay namelijk ook behoorlijk suf, en de gameplay is juist waar Aces nu in uitblinkt. Door de nieuwe elementen (de super-slagen en het breken van het racket) blijf je op je puntje van je stoel zitten. Mario Tennis Aces zal geen Grand Slam winnen, maar doet wel de eerste aantal rondes goed mee!
