Eén van de meest geliefde gamereeksen maakt opnieuw haar opwachting en doet dat in betere vorm dan ooit tevoren. Fans van het eerste uur die op zoek waren naar een excuus om de slechte smaak van andromeda weg te spoelen kunnen zich wederom onderdompelen in de intergalactische avonturen van Commander Shepard. En nieuwkomers? Die hebben met deze Mass Effect Legendary Edition geen enkel excuus meer om niet te ontdekken waarom deze games zo geliefd zijn.
Deze Legendary Edition omvat dus de drie Mass effect games in volledig geremasterde vorm, met alle 4K toeters en bellen en een karrevracht aan uitbreidingen aan boord. Het is een royaal pakket dat in de vorm dat het hier gepresenteerd wordt meer dan ooit de kracht van deze titels illustreert. Het is een roleplaying game waar de beslissingen die je maakt als speler gevolgen hebben op het verhaalverloop. Je maakt grote en kleine keuzes en de gevolgen daarvan dragen over. Dat houd in dat de dingen die je uitspookt op je savegame in de eerste game overgeplaatst kunnen worden naar de tweede en de derde game. Concreet houd dat in dat je als speler echt het gevoel krijgt het pad van Shepard vorm te geven. Aan het einde van Mass effect 3 zal je verschillende grote keuzes gemaakt hebben en gevolgen zien van knopen die je in de eerste game doorgehakt hebt. Dat is redelijk indrukwekkend spul als je het mij vraagt.
Voor mij persoonlijk is die verhaalvertelling het kloppende hart van Mass Effect. Jij bent Commander Shepard en jij bent verantwoordelijk voor de cre van ruimteschip Normandy en de gehele intergalactische beschaving in een complexe verhaallijn die vol groots drama en kleine momentjes zit. Het is een game waar de dreiging haast tastbaar voelt soms, maar waar ook ruimte is voor vele kleine verhalen en sidequests. Dat de games er op de nieuwe consoles sterk verbeterd uitzien is uiteraard logisch, maar dat neemt niet weg dat het toch indruk maakt wanneer je begint te spelen. De textures en belichting zijn opvallend verbeterd en de belachelijk lange laadtijden van vroeger zijn nu minimaal kort. Je zal het niet verwarren met een recente PS5-game of zelfs een God of War op Playstation 4, maar vergeleken met Andromeda? Dit zijn gewoon visueel veel knappere games geworden die een genot zijn om aan zestig frames per seconde te spelen. Grafische prestaties kunnen een game uiteraard slechts tot op een punt moderniseren. De grootste vraag blijft altijd hoe een game van ruim veertien jaar geleden zich twee console generaties verder laat spelen. Die audiovisuele toeters en bellen maken uiteraard minder indruk als de game die er onder zit kraakt als de gewrichten van een oude dinosaurus. Laat me dan ook toe dat ik elke game individueel onder de spotlights zet.
Mass Effect
Die eerste Mass Effect was altijd ietwat een zorgenkindje. De controls van die game waren zelfs bij de release op Xbox 360 niet bijster goed te noemen en de port op PS3 een jaar of vijf later was zelfs haast onspeelbaar door framerate problemen. Gelukkig is deze versie van Mass effect beter dan het ooit was. Het is nog steeds duidelijk de oudste van de drie en een game die duidelijk haar leeftijd toont, maar beter dan dit hadden ze het echt niet kunnen maken zonder de boel volledig van de grond terug op te bouwen. Het rijden met de Mako voelt nog steeds niet lekker, maar is nu gelukkig niet meer de les in frustratie die het vroeger was. De vuurgevechten zijn nog steeds de meest basic vorm van covershooter, maar ook hier voelt de besturing een stuk beter aan. Animaties en gezichten zijn ook aspecten die duidelijk de gezegende leeftijd van die eerste Mass Effect prijsgeven. Dit is gewoon een oude game en zo voelt het ook aan. Desondanks zijn de elementen die veel gamers voor zich wisten te winnen hier reeds aanwezig. Het verhaal waarin je jacht maakt op Saren, een losgeslagen agent die er op gebrand lijkt de apocalypse in gang te steken, zit al meteen ijzersterk in elkaar. er zijn politieke intriges, je hopt van planeet naar planeet om allianties te vormen en de balans tussen talky talky en shooty shooty zit gewoon goed. Er is in dit eerste deel ook opvallend veel ruimte voor luchtigheid en avontuur die in de latere delen waar de narratieve toon wat donkerder is toch ontbrak. Het zorgt ervoor dat Mass Effect, ondanks de gebreken, een ouderwetse charme heeft die je niet mag missen.
Mass Effect 2
Dit is een veel betere sequel. De lat ligt hoger, de toon is donkerder en het verhaal voelt persoonlijker. Erg veel van Mass Effect 2 draait rond het uitbouwen van je crew en de persoonlijke banden die je smeed. Je maakt vrienden en vijanden, vind liefde en haat. Het is na al die jaren nog steeds een indrukwekkend staaltje verhaalvertelling dat gelukkig ook stukken beter speelt dan de voorganger. De actie voelt gestroomlijnd en het level design is stukken veelzijdiger. Je kan opperen dat veel van de rpg-elementen van de eerste game teruggeschroefd zijn om er een toegankelijke game van te maken die een grotere focus op actie legt. Klopt volledig. Het doet echter geen afbreuk aan het feit dat dit een dijk van een verhalende actie-rpg is, misschien de beste die BioWare ooit heeft gemaakt.
Mass Effect 3
De grote finale en de titel waar de meningen het meest over verdeeld zijn. Dit is wederom een game die meer de kaart van de actie trekt en dus eerder als een shooter met rpg-elementen dan andersom voelt bij momenten. Nu ik het na al die tijd echter opnieuw heb gespeeld moet ik zeggen dat ik verdomd hard genoten heb van dit derde deel. Ik zat niet te morren omdat het geen Mass effect 2 was, maar kon eindelijk ten volle genieten van de donkere toon van Mass Effect 3. Dit is een sci-fi oorlogsgame waar de Apocalyps constant als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt. Dat resulteert nu eenmaal in een beklemmende toon en veel knallen. Ja, je kan nog steeds teleurgesteld zijn door het feit dat veel van het exploreren en keuzes maken uit de vorige games in dit derde deel wat naar de achtergrond schuift. Of je kan onder de indruk zijn dat veel van wat je in de vorige games gedaan hebt nu een pay-off krijgen. Dat is het voordeel van deze trilogie en de games zo snel na elkaar spelen. Mass effect 3 voelt meer dan ooit als een derde akte in een groot verhaal, waar de steentjes die in de vorige titels zijn opgezet nu allemaal in domino vallen. Het einde van de game is nog steeds zwak, maar de dlc die dat allemaal wat recht wist te zetten is hier gewoon deel van het pakket dus…leuk.
Mass effect Legendary Edition is de liefdesbrief die deze games verdienen. Het eerste deel toont weliswaar hard dat het een game op leeftijd is, maar de twee andere kunnen nog steeds netjes mee naar moderne maatstaven. Het levert vooral vele tientallen uren aan verhalen en avonturen op waar je jezelf als speler kan in onderdompelen. Mass Effect blijft een onvergetelijke ervaring.
