Zonder grote marketingcampagne, zonder fantastische, cinematische trailers, zonder advertenties in bushokjes. Metal Gear Survive is gelanceerd zonder dit alles. Dit, terwijl de komst van een nieuwe Metal Gear altijd reden voor een feestje was. Zou Konami niet in hun eerste Kojima-loze Metal Gear geloven, of is er meer aan de hand?
Hideo Kojima, geestelijk vader achter Metal Gear, vertrok enkele jaren geleden bij Konami. Of, eigenlijk, werd hij weg gestuurd. De details rondom dit vertrek zijn nog altijd vaag, maar wat we wisten was dat Konami wel de rechten op Metal Gear behield. Dit terwijl deze franchise onlosmakelijk aan Kojima was verbonden. Hij bedacht de personages, de verhalen en regisseerde de games op zijn eigen, typische manier. Het bracht ons games die bij velen tot de top behoren. Ook ik heb altijd goed kunnen genieten van de ‘MGS’-spellen van Kojima. Sterker nog, er staat altijd een Metal Gear in mijn top drie beste games ooit. Dat Konami na het vertrek van Kojima amper tijd nodig had om Metal Gear Survive aan te kondigen schoot dan ook bij mij, alsmede bij veel andere gamers, in het verkeerde keelgat. Dat de game ook weinig met dat wat Metal Gear was te maken leek te hebben deed nog meer pijn. En na mijn eerste twee speelsessies (op Gamescom 2016 alsook tijdens Gamescom 2017) wist ik nog steeds niet wat ik met de game aan moest.
Vroeg in de game vraagt personage Reeve ‘Unkown lifeform? Separate dimension? What kinda shit you trying to pull?’ Alsof de game dezelfde vragen stelt als de gehele game community rondom dit project. En ook tijdens die beginuren vroeg ik me dit af. Want, in essentie, is dit een game die de naam Metal Gear draagt om extra geld te vragen. Ja, het situeert in het universum dat Kojima ooit zo zorgvuldig geschapen heeft, maar de politieke, sociale commentaren die Kojima altijd in zijn game wist te stoppen, de momenten dat je jezelf vragen ging stellen, lijken hier vervangen door een simpel fantasy/horror-verhaal met een zombievorm, wormholes en personages die niet interessant zijn. En hoewel dit gigantisch negatief klinkt, moet ik ook eerlijk zijn. Op momenten is Survival best een leuke game om te spelen. De ideeën die de game heeft rondom het vergaren van resources, het bouwen van een basis en het uitbreiden van je krachten zijn tof. Het is alleen… dit had geen Metal Gear mogen heten. Laat het me uitleggen.
Tijdens de opening zie je de link wel. Sterker nog, zelfs Snake doet even mee in de eerste minuten van het spel. Wanneer een wormhole opent boven de Militaires Sans Frontières basis worden mensen opgezogen en naar een nieuwe dimensie gebracht. Een dimensie waarin mensen niet dood blijven maar als een zombie-achtig wezen terug lijken te keren. We zien de Diamond Dogs, Mother Base en allerlei referenties aan Metal Gear Solid V, maar voor hen die de franchise een warm hart toedragen (waar ik dus ook bij behoor) is het vooral een veel te simpele opzet die niet op zijn plek is. Sorry, ik heb er moeite mee dat dit een Metal Gear is. Het voelt duidelijk alsof er een Metal Gear-sausje over een al bestaande game gegoten is om meer mensen naar het spel te lokken. Noem het de Cloverfield Paradox van de Metal Gear-franchise. Gelukkig geeft de game tijdens haar singleplayer (die stiekem behoorlijk lang is) wel antwoorden op bepaalde vragen die je als fan misschien vanaf de opening had. Echter, de antwoorden zijn niet altijd interessant. Dit is mede omdat het verhaal situeert rondom personages die geen diepgang kennen, avonturen brengt die even cliché als oninteressant zijn en waarin de horror niet helemaal lijkt te passen. Het lijkt op een product wat gebouwd is op goede ideeën, waarvan de ideëen echter op de tekentafel zijn blijven liggen.
Het helpt dan ook niet mee dat de eerste paar uur van het spel best wel saai zijn. De tutorial, die vaak maar even duurt waarna je een volledig verhaal in wordt gesmeten, duurt hier veel te lang en behelst vaak dezelfde type queesten die je af mag gaan ronden. Je leert hoe je moet overleven, hoe je resources moet vinden en hoe je de zombies moet harvesten (jawel) voor hun Kubon-energie. Dat is namelijk de in-game valuta die je gaat gebruiken om objecten te craften, alsook om te levelen in de wereld. Gelukkig zorgt deze uitgebreide tutorial er wel voor dat jij je helemaal op je gemak voelt wanneer de game je hand los gaat laten. Je hebt snel door hoe je je basis moet managen, je gear moet repareren na een missie of zelfs hoe je jezelf sterker maakt. Hier komt het surival-aspect dan ook om de hoek kijken. Want let niet alleen op je beschutting, je armor, je wapens en je lichaam. Nee, kijk ook naar medicijnen, voedzel en zorg dat je crew gezond blijft. Daarom trek je de wereld in op zoek naar objecten die je kan gebruiken. De wereld die vol zit met gevaren, zoals die zombies waar ik het eerder over had. Ze worden hier Wanderers genoemd en zijn je standaard vijand. Natuurlijk krijg je later in de game sterkere tegenstanders voor je voeten. En dat is goed, aangezien de Wandereres verre van interessant zijn. Ze zijn zeer voorspelbaar waardoor de dreiging nooit echt voelt. Wanneer je er tien om hebt weten te leggen, heb je tactieken aan boord waardoor je de rest ook kunt verslaan. Ze veranderen niet. Het doel is om ze ongezien te verslaan (dan geven ze meer energie aan je), dus daar komt het stealth-gebeuren kijken. Echter, Survival weet volledig de fun van stealth uit Metal Gear weg te nemen. Alsof het deze crusciale type gameplay gewoonweg niet begrijpt. Het gemis aan Kojima is pijnlijk voelbaar.
Tijdens de singleplayer is het zaak om altijd goed voorbereid te zijn voor de missie die komen gaat. Je basis moet sterk zijn, je wapens top notch, je health opperbest. Wanneer je de multiplayer van de game gaat spelen kun je tijdens je potje steeds opnieuw dingen in elkaar zetten. Met je vierkoppige team moet je er voor zorgen dat waves aan vijanden je basis niet in weten te komen. Door betere muren neer te zetten, afweergeschut, zelf goed te spelen en vooral gebruik te maken van teamwork. Interessant is dat je tussen de waves door (of zelfs tijdens een wave) een zijmissie kunt doen waardoor je meer defensieve middelen vrij kunt spelen. Wanneer je met een goed team werkt kun je je basis in goede handen achterlaten terwijl je zelf snel zo’n missie gaat voltooien. Wanneer je terug gaat komen, en de extra’s vrij hebt weten te spelen, is je team enorm dankbaar. Je verdediging is sterker door jou. De multiplayer van Metal Gear Survive durf ik dan ook bijna, in zijn simpele opzet, leuker te noemen dan het singleplayer avontuur. Interessant is dat alle vergaarde items uit de multiplayer ook te gebruiken zijn in de singleplayer. En andersom. Op momenten dat je basis van alle kanten bestookt wordt door Wanderers en je team alles op alles zet om te overleven, dan merk je de kracht en fun van Metal Gear Survive. Het is op deze momenten dat de game laat zien waar ze goed in is. Het zijn deze momenten waardoor ik toch door bleef spelen. Wanneer de ammunitie op lijkt te raken en je buiten de hekken veel Wanderers je kant op ziet komen snap je de titel van de game. Het is overleven geblazen.
We ontkomen er niet aan. De microtransacties. Ook hier steken ze hun hoofd omhoog. Wetende dat Metal Gear Survive voor twintig euro minder dan de gemiddelde game te koop is, vond ik dit aanvankelijk niet zo heel erg. Maar de manier waarop ze gebruikt worden is toch wel een schop tegen het zere been. Zo mag je zo’n tien euro betalen voor een tweede savegame. Dus wanneer je met een tweede personage zou willen spelen mag je de digitale portefeuille trekken. Natuurlijk kan dit ook met in-game geld betaald worden, maar de bedragen zijn dan zo hoog dat niemand daar voor wil gaan sparen. Dit is geen goede manier om je spelers meer te laten betalen. Ik hoop oprecht dat ik de microtransacties op deze manier nooit meer tegen ga komen.
In haar essentie brengt Metal Gear Survive eenzelfde gameplayloop die zich steeds blijft herhalen. En ja, er is best wat fun te vinden in de game. Niet alles komt geheel goed uit de verf maar de basis van het idee achter de game is duidelijk voelbaar. Op hectische, actievolle momenten speelt de game het beste en merk je dat je een heerlijk spel onder de knoppen hebt. Echter, het feit dat de game de naam Metal Gear draagt doet afbreuk aan het geheel. De verwachtingen die de titel met zich mee brengt worden nooit ingelost. En hoewel de game qua canon buiten de hoofdserie staat en het niet de eerste spin-off is, geeft het niet wat een Metal Gear moet geven. Heb je nooit een Metal Gear gespeeld? Dan mag je een vol punt bij de eindscore tellen. Om daarna Metal Gear Solid V: The Phantom Pain aan te schaffen.
