Met een laatste Hobbit-film in zicht, is het voorbereiden op het afscheid van Middle-earth begonnen. Echter, ontwikkelaar Monolith gaat proberen om ons toch meer tijd te gunnen in de prachtige fantasiewereld van schrijver Tolkien. Volwassener en meer duister dan voorgaande games uit de serie, brengt Shadow of Mordor ons een nieuwe blik op de gebeurtenissen tussen The Hobbit en The Lord of the Rings.
Monolith, de ontwikkelaar achter games als Condemned en F.E.A.R., is al een hele tijd bezig met Middle-earth: Shadow of Mordor. De game die de trilogieën van Peter Jackson (en de boeken van Tolkien, uiteraard) moet verbinden is al meer dan drie jaar in ontwikkeling. En niet zomaar. De ontwikkelaar weet wat de franchise voor betekenis heeft bij de miljoenen liefhebbers van de boeken en films. Snel wordt dan ook benadrukt dat het team achter het spel zich enorm gelukkig prijst door de steun die ze krijgen. Niet alleen Middle-earth Enterprises, het bedrijf dat Tolkien’s nalatenschap in handen heeft, werkt volledig mee aan de titel, maar ook filmmaker Peter Jackson bemoeit zich met het spel. Waar Middle-earth Enterprises zich vooral focust op het met respect behandelen van het bronmateriaal, zet Jackson zich vooral in om ervoor te zorgen dat de studio toegang kreeg tot de benodigde onderdelen om van het spel een fantastische ervaring te maken in plaats van de zoveelste licentiegame. Hierdoor werd ook de Nieuw-Zeelandse ontwerpstudio WETA ingeschakeld, de studio die The Lord of the Rings en The Hobbit qua designs op het filmdoek tot leven heeft gebracht. Het is aan hun om ervoor te zorgen dat alles in de game klopt en aansluit op de films van Jackson. Van de kleding die de vele Orks dragen tot de wapens en de steden die aangedaan worden. Het is imposant te noemen. Er is duidelijk liefde te vinden in Shadow of Mordor.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Het is dan ook belangrijk dat alles aansluit op de boeken van Tolkien, alsook de films van Jackson. De personen die de boeken nooit gelezen hebben sluiten zich makkelijker aan bij het spel omdat het visueel herkenbaar is, terwijl de boekenlezer de stijl van de grootmeester zal herkennen. Omdat het spel zich afspeelt tussen beide boeken (dus na The Battle of the Five Armies, maar voor The Fellowship of the Ring), zien we hier de opkomst van Mordor. Jij bent Talion, een Ranger van Gondor, bezwaard met de taak om de Black Gate te bewaken. Een taak die je het leven kost wanneer Sauron en zijn kapiteins iedereen uitmoorden. Toch is dit niet het einde van Talion’s verhaal, het is de start van zijn grootste avontuur. Een mysterieuze entiteit brengt je terug uit de dood waardoor je als een ‘Wraith’ door het leven gaat. Het doel? Harde wraak. Hoewel we kunnen voorspellen dat Sauron niet het uiteindelijke doel zal zijn (anders heeft Frodo zo weinig te doen), zal de tocht naar redemptie een lange zijn.
Ik geef toe dat Middle-earth: Shadow of Mordor wel zeer geïnspireerd lijkt te zijn op Assassin’s Creed. Het klimmen langs hoge torens, het springen naar beneden en en de beweeglijkheid zijn alles behalve origineel. Maar het lijkt compleet op zijn plek in dit spel. Het lijkt te kloppen. Het combat-systeem lijkt een broertje te zijn van dat wat we kennen uit Batman: Arkham City. Het inschatten van de vijanden om je heen is belangrijker dan er vol goede moed op af rennen. Elk gevecht vindt echter plaats voor een reden. Het is aan jou om je een weg naar boven te vechten in het leger van Mordor. De speciale krachten die je gekregen hebt komen hierbij goed van pas. Zo kun je jezelf een stukje teleporteren, iets wat het sneaken interessanter maakt. Ook is het mogelijk om met de krachten van je innerlijke Wraith vijanden te ‘brainwashen’ waardoor de Ork uiteindeljk voor jou werkt. Hij kan informatie voor je vergaren of de leider in het kamp aanvallen, zonder dat jij ook maar gezien kunt worden. Hierdoor is het slim om eerst te bedenken wat je gaat doen met je toekomstige slachtoffer. Het is niet slim om je zwaard door elke Ork te steken.
Een interessant gegeven is dat je vijanden een daadwerkelijk geheugen hebben. Stel je voor dat je het opneemt tegen een te sterke Ork. Tijdens het gevecht verwond jij hem wel zwaar, door bijvoorbeeld een behoorlijk litteken in zijn hoofd achter te laten. De Ork trekt zich terug, rent naar de hogere bazen om ze te waarschuwen. Echter, wanneer jij uren later wederom oog in oog staat met het gedrocht, weet hij nog van het eerdere gevecht met je. Niet alleen weet het nieuwe leger om hem heen van je, ook is hij er meer dan eens op gebrand om jou af te maken. Hij wil wraak voor de snee in zijn gezicht. Het gevecht met hem zal hierdoor anders zijn dan eerder. Hij zet zich beter in, zal lastiger zijn om te verslaan. Een zeer interessant gegeven dat ervoor kan zorgen dat de game een tweede keer anders te beleven is. De gameplay is hierdoor bijzonder dynamisch.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Het combatsysteem, dat duidelijk leentjebuur speelt bij Batman: Arkham, voelt perfect op zijn plek. Het duurde niet lang voordat ik met flinke groepen Orks aan het vechten was en me oppermachtig voelde. Met een enkele knop sloeg ik menig hoofd van de nek terwijl ik met een andere bleef counteren. Toch gaat het systeem dieper dan je op het eerste oog zou zeggen. Terwijl de combometer vult openen speciale aanvallen. Zo kon ik tijdens het vechten Orks overnemen om ze zo voor mij te laten vechten, maar ook bijzonder krachtige aanvallen loslaten op de meute. In combinatie met de omgeving (die ook gebruikt kan worden tijdens de gevechten) werd het al snel een prettige slachtpartij.
Het overnemen van tegenstanders blijft echter niet bij de Orks. Zo nam ik de geest van een trol over en zat ik achter op zijn rug terwijl ik zijn brute kracht tegen de vijand keerde. Om health voor het monster te vergaren at ik mijn prooi op. Hetzelfde als op het moment dat ik achter op de rug van een Warg zat. Terwijl ik mijn zwaard in menig tegenstander sloeg, wist het beest zijn tanden in zijn eerdere meesters te zetten. Een hels geluid van krakende botten, een schreeuw in de taal van Mordor en een dode Ork zijn het gevolg.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Ik besef dat ik steeds andere games aanhaal om uit te leggen wat Shadow of Mordor is. Toch heeft de game een eigen gezicht en brengt het werkende elementen samen in een sterke verpakking. Ik mocht dertig minuten met de titel aan de slag gaan, maar in die tijd ben ik compleet voor het spel gevallen. Het brengt het Midden-aarde waar we zo van houden op een sterke manier tot leven. Dit zou zomaar eens die echt goede Lord of the Rings-game kunnen worden waar we al jaren op wachten. Ik heb goede hoop.
Pak de vrijheid en gameplay uit Assassin’s Creed, gooi er een vleugje Batman: Arkham bij en giet er flink wat Tolkien-liefde overheen. Dat is wat Middle-earth: Shadow of Mordor is voor de mensen die puur op de beelden af gaan. Na een korte speelsessie weet ik nu echter dat de game wel degelijk een eigen gezicht heeft waarbij het Nemesis-systeem een zeer interessante toevoeging is. Ik reis later dit jaar niet alleen in de bioscoop terug naar Midden-aarde…
