De cinematische wereld van Tolkien heeft meer dan één parallel met het Star Wars van George Lucas. Fans zijn het er in beide gevallen unaniem over eens dat de oorspronkelijke trilogie superieur is aan de recentere afleveringen, en de beleving gaat gewoon in beide gevallen pakken verder dan de films die op het witte doek te zien waren. Merchandising, comics, kerels die de vacht van een Yorkshire afscheren om op hun voeten te kleven, het is weinig reeksen gegund om dat teweeg te brengen. Iets wat beide helaas ook gemeen hebben is een jammerlijk gebrek aan topgames in de franchise. Er waren uiteraard wel zeldzame toppers als Knights of the Old Republic en The Two Towers, maar die games liggen ruim een decennium achter ons. Tijd voor toppers die niet uit LEGO-blokjes bestaan.
Dat Star Wars goed op weg is om een stevige multiplayer-topper af te leveren in de vorm van Battlefront kon je al lezen in Bas zijn voorbeschouwing, maar ook Midden-aarde laat dit jaar van zich horen in de vorm van de meest ambitieuze game die het Lord of the Rings-vaandel draagt in jaren.
Het heeft er alle schijn van dat dit de game wordt waar fans van Tolkien al jaren recht op hebben. Ontwikkelaar Monolith, bekend van Condemned en F.E.A.R, is namelijk reeds drie jaar stevig aan de slag om van deze game een brug te maken tussen The Hobbit en de Lord of the Rings-films, en lijkt daarbij niets aan het toeval over te laten. De hulp die het ontwikkelteam kreeg is alvast indrukwekkend te noemen. Middle-earth Enterprises die de belangen van Tolkien’s nalatenschap controleert verleent de volle steun aan dit project, maar ook Peter Jackson zelf heeft al meermaals input gegeven. Jackson benadrukt dat de game een uniek verhaal moet brengen binnen de door iedereen geliefde wereld en dat Shadow of Mordor nooit als een filmgame moet voelen. Nog belangrijker is de hulp die Monolith kreeg van WETA. Deze Nieuw-Zeelandse ontwerpstudio werd uiteraard geroemd voor haar werk aan het design van de Lord of the Rings-films en zal ook bij deze game haar expertise verlenen om te zorgen dat alles, van de kledij van de Orks tot het design van de wapens, zo accuraat mogelijk naar de game vertaald wordt. Er werken zoveel mensen met kennis van zaken aan deze game dat het haast niet anders kan dan dat Shadow of Mordor de sfeer van Tolkien’s wereld tot in de kleinste details uitademt.
Ook narratief moet Shadow of Mordor voor de fans interessant voer worden, net omdat het een bruggetje vormt tussen The Battle of the Five Armies en The Fellowship. Sauron heeft uiteraard stevig onder zijn megalomane kloten gekregen, en ziet zich genoodzaakt terug te trekken richting Mordor. Als speler kruip je in de huid van Talion, een Ranger van Gondor die belast was met het bewaken van de Black Gate, een taak die hem uiteindelijk het leven kost wanneer Sauron en zijn zwarte kapiteins iedereen uitmoorden op hun terugtocht. Gek genoeg wordt Talion door een mysterieuze figuur echter de dood bespaard en wordt hij terug op Midden-aarde geplaatst als een wezen dat half mens en half Wraith is. Wat rest er je in zo’n geval als personage in een videogame? Wraak uiteraard. Sauron is nog nooit zo zwak geweest als hij nu is en jij zal als Talion de finale dolk in zijn hart duwen, dat is het ultieme doel. Of dat uiteindelijk gaat lukken is hoogst twijfelachtig uiteraard. We weten allemaal dat het uiteindelijk Elijah Wood was die de gehelmde heerser uiteindelijk het hoekje om hielp, en niet Talion. Dat maakt de reis van onze menswraith door het vijandige Mordor niet minder het afleggen waard, daar zorgt de gameplay wel voor.
Het meest in het oog springend is dat Mordor een grote open wereld geworden is en dat de manier waarop je door die wereld beweegt behoorlijk stevig beïnvloed wordt door Assassin’s Creed. Het klimmen op hoge uitkijkposten en vervolgens een soort leap of faith maken om een stuk van de map en wat er te doen valt vrij te geven kun je bezwaarlijk origineel noemen, maar het werkt wel. Ook het feit dat een groot deel van de gameplay steunt op het vermoorden van belangrijke pionnen van Sauron om je grip op Mordor te versterken doet een belletje rinkelen. Op vlak van combat valt dan weer op dat de makers goed naar Dishonored hebben gekeken. Dit lijkt het soort spel te gaan worden waarbij je niet meteen met getrokken zwaard kan aanvallen, maar eerder aangemoedigd wordt te plannen. Dankzij je mogelijkheden als Wraith kan je jezelf teleporteren en dus behoorlijk sneaky te werk gaan, iets dat aangemoedigd wordt omdat gevechten behoorlijk taai kunnen worden. Wat Shadow of Mordor op indrukwekkende wijze wel volledig nieuw implementeert is een geheugen bij de vijand. Het kan zomaar gaan gebeuren dat je een gevecht aangaat met een sterke ork en dat je hem met een brandende pijl in de kop op de vlucht jaagt. Die ork blijft vervolgens leven in de spelwereld en kan zomaar groeien in het leger van Sauron zodat het niet ondenkbaar is dat je later tegenover een ork met half verbrande smoel komt te staan die zich jou maar al te goed herinnert en met vurige haat af wil maken. Het is een leuk idee dat een zeker gewicht mee moet geven aan je gevechten in Mordor. Ook erg fijn is dat de game je een zekere vrijheid zal geven in de manier waarop je doelen bereikt. Dankzij je mogelijkheden als Wraith kan je bezit nemen van je rivalen en hen zelfs dingen laten doen tegen hun wil, wat voor leuke mogelijkheden moet zorgen. Vermoord je de tegenstander gewoon nadat je de nodige informatie hebt losgeweekt, of laat je hem gaan met verhalen over je om angst te scheppen onder de vijand? Misschien fuck je gewoon liever met zijn hoofd en dwing je hem om zijn leider om te brengen? De keuze ligt bij jou als speler, en dat is een aspect van Shadow of Mordor dat me wel bevalt.
Het is te vroeg om te zeggen of Shadow of Mordor een onvervalste topper of een gebrekkige poging tot zal worden. Zeker is echter wel dat het met de ambitie en toon van de game goed komt te zitten. Op vlak van gameplay wordt er misschien iets te opzichtig naar toppers van de voorbije jaren gekeken voor inspiratie, maar de game heeft gelukkig een leuke door Tolkien bedachte smoel om dat net genoeg te maskeren.
