Moto Racer 4 Review

Vergeet Samson & Gert, vandaag gaan we met Eefje op de moto

Lang geleden dat ik nog eens een goeie arcade racer gespeeld heb. Je weet wel, het soort spel waarin je met duizelingwekkende snelheid de meest scherpe bochten neemt en effe je bloed voelt pompen. Dat laatste is iets waar Moto Racer 4 in elk geval in slaagt: bloedtemperatuur gaat onvermijdelijk de hoogte in met deze game, helaas voor alle verkeerde redenen.

Laat ons beginnen met een positieve noot. Zo op het eerste zicht ziet Moto Racer 4 er best uitgebreid uit. De career-mode heeft gevarieerde opdrachten die gaan van gewone races tot eliminatie races en races waarin je het tegen de klok opneemt, elk met hun eigen uitdagingen om onder de knie te krijgen. De omgevingen waar je racet zijn, hoe clichématig ook, best gevarieerd en de tracks hebben alternatieve paden. Tijdens het spelen verdien je sterren naargelang de mate waarin je presteert en die kun je gebruiken om je motor op te graden. Er zit zelfs een tikje Burnout in het dna met het idee dat spookrijden tegen aankomend verkeer in je extra boost oplevert.  Klinkt op papier dus best goed allemaal, toch?

Op papier, ja, want het is de praktijk waar het om telt en daar is het een zootje. Waar begin ik? Het racen zelf, toch echt wel de crux van een game als dit, lijkt me het beste beginpunt. Het snelheidsgevoel is op zich nog best redelijk, maar de besturing is gewoon te grillig en gevoelig om veel plezier op te leveren. Je krijgt gewoon het gevoel dat je bestuurder opgefokt is op een mix van Red Bull en Ritalin en liever zichzelf van de baan af katapulteert dan gewoon de moeite te nemen om bochten aan te snijden. Yup, jongens en meisjes, het racen suckt een beetje. Als de hele bestaansreden van een game ietwat de mist in gaat, wat rest er dan überhaupt nog? Ik bedoel maar, ja het heeft een uitgebreide career-mode en online features om online te racen, er is zelfs support voor splitscreen wat reden voor enthousiasme zou kunnen zijn…mocht de game lekker spelen. Maar niet dus, het speelt ruk. Eigenlijk zou ik nu gewoon al de review kunnen afsluiten, want een racer die niet goed racet is als een porno waarin er slecht geneukt wordt: weinig opwindend en dus nutteloos.

Maar wacht eens even, zei ik in de intro niet dat de game het bloed echt wel deed opwarmen? Uiteraard zei ik dat en de oorzaak daarvoor ligt in de structuur van de career-mode. Alles draait rond het verdienen van sterren die je nodig hebt om meer vrij te spelen. Op voorhand geef je aan voor hoeveel sterren je spelen wilt en gas geven dan maar. Laat dat heel even bezinken, wil je. Je krijgt dus geen sterren op basis van wat je doet tijdens de race, nee, je geeft aan hoeveel sterren je denkt te gaan verdienen. Zo een race waarin je 1 sterretje verdient is nog wel te doen, maar zo voor 1 schamel sterretje spelen is voor watjes, toch? Nou nee, niet echt. Op twee sterren schiet het niveau van de AI al spontaan de hoogte in en drie sterren is helemaal belachelijk. Blijf in gedachten houden dat de besturing kut met peren is, je gaat gewoon hard op je bek. De game doet trouwens niet aan rubber banding, tegenstanders schieten als een pijl vooruit en de kans is groot dat als je weer eens van de baan gaat je niemand meer terugziet. Gewoon herstarten zeg je? Vergeet het, je hangt eraan vast. Je hebt voor de aanvang van de race moeten wedden welke score je dacht te halen, dat was je toch niet vergeten?

Nou, je hebt verloren, dikke pech. In plaats van je sterren te geven pakt de game er vervolgens van je af. Diepe zucht. Weet je, op papier klinkt dat als een goed idee. Je wedt als het ware op de uitkomst van je wedstrijd en als je verliest, dan wordt je ervoor gestraft. Op papier kan zoiets voor spanning zorgen. In de praktijk zorgt het enkel voor frustratie. Als je een barslechte besturing combineert met een ongebalanceerde AI en een afstraffend systeem dan krijg je een ervaring die het bloed doet koken. Dit is gewoon niet leuk om te spelen. Koppel heel dat gedoe met graphics die lijken uitgescheten te zijn door een PlayStation 2 en een soundtrack die nog irritanter klinkt dan neukende katten in een vuilniscontainer en je begrijpt meteen waarom ik al erg snel genoeg had van Moto Racer 4.

Moto Racer 4 is een budgetgame, maar dat zou geen excuus mogen zijn. Minderwaardige graphics en een lelijke soundtrack kun je nog enigszins begrijpen, maar als het racen zelf gewoon al slecht voelt, dan is er een fundamenteel probleem. Dat en een volledig van de pot gerukte campaign structuur die de speler liever afstraft dan progressie te bieden maakt van Moto Racer 4 een spel waar bitter weinig plezier uit te halen valt.

Good

  • Ondersteunt split-screen
  • Doet je zin krijgen om Burnout Paradise vanonder het stof te halen

Bad

  • Slechte besturing
  • Keiharde A.I
  • Afstraffende campaign-mode
  • Gewoon niet leuk om spelen
2.7

Zonde van je geld

Iedere gamesite heeft die ene toffe, lieve meid nodig die te porren valt voor de schattige platformgames. Hier bij GameParty moeten we het echter nog steeds met Eefje stellen. Een inktzwart gevoel voor humor, ietwat van een grote bek en een voorliefde voor de meest gewelddadige games die je kan bedenken. Dat is Eefje in een notendop.