Angst, chaos en pijn. De drietand van een meesterlijke filmtrilogie. De jongste telg van de briljante regisseur Christopher Nolan draait momenteel in de bioscoop: The Dark Knight Rises. Ik heb in de Pathé Imax ten volste genoten van deze afsluiter van één van mijn favoriete superhelden. De vleermuisman die na 73 jaar de climax krijgt die hij verdient. De man die iedereen wil zijn. Ik heb het natuurlijk over Bruce Wayne, de miljardair, de Batman, The Dark Knight, alias Matches Malone, The Insider, Sir Hemingford Grey, The Caped Crusader. Ik neem mijn hoed voor U af meneer Nolan. U heeft mij vanaf 2005 in spanning weten te houden met de beste filmtrilogie na Lord of the Rings. Hulde.
Bij een succesvolle film hoort tegenwoordig ook vaak een game, veelal met dezelfde titel (hoe origineel…). Helaas loopt dit in 99% van de gevallen uit op een fiasco. Games die in geen enkel aspect de film recht toedoen. Dit is jammer, want juist als gamer heb je de mogelijkheid om in je favoriete film te spelen. Maar dan komt een ontwikkelaar met een crappy-ass game die het gevoel van de film totaal niet weet over te brengen en je achterlaat in een toestand van verwarring en teleurstelling. Denk bijvoorbeeld aan Enter The Matrix. Nadat je door de Wachowski brothers volledig was bevredigd met deze nu al klassieke sci-fi, komt Shiny Entertainment met een waardeloze, onbeduidende, nietszeggende poep-game!
Hetzelfde vind ik van de game Iron Man. De film vond ik geweldig, maar de game heb ik na drie kwartier spelen uit mijn console gehaald. Ik heb mijn deur opengezet, het schijfje tussen twee vingers gepakt en over de huizen achter mijn tuin gegooid. Net zo gracieus als Iron Man zelf, scheerde de disc over de daken van mijn buren en kwam terecht in de baggersloot zo’n 120 meter verderop. Het zonk langzaam naar de bodem, in het donker achtergebleven, waar het hoort, wat het verdient.
Maar laten we er nog een beetje een leuke column van maken, want ik wil jullie lezers natuurlijk niet in een depressie achterlaten, zo vlak voor de vakanties. Er bestaan namelijk ook succesvolle games die afgeleid zijn van het witte doek, jawel! Om in de superheldensfeer te blijven, en dat doe ik maar al te graag, is Rocksteady Studios gelukkig zo wijs geweest om met hun Batman: Arkham Asylum alle verbintenissen met de filmreeks van Nolan te vermijden. En het heeft gewerkt. Ze hebben een fantastische stand-alone game gemaakt die terecht is bestempeld als “Most Critically Acclaimed Superhero Game Ever”. Alhoewel je deze game misschien niet echt als een film-game mag zien, aangezien het is afgeleid van een comic. Een game die wel in deze categorie hoort is bijvoorbeeld Chronicles of Riddick (Escape from Butcher Bay). Deze game nam de sfeer van de film goed over. En om The Matrix nogmaals als voorbeeld te gebruiken, Path of Neo was namelijk wél goed. Vooral het gedeelte waar je de plein-scene van The Matrix Reloaded mag naspelen door tientallen Agent Smiths in elkaar te meppen. En natuurlijk zijn de Lego Star Wars games ook super. Een perfecte mix van twee van mijn beste jeugdsentimenten. Waarvan er eentje weer snel terugkomt, want mijn twee zoons worden al snel groot en zij (lees: papa ook) mogen dus over een poosje met lego spelen!
Vice versa kan het ook werken. Films die zijn gebaseerd op games. Dan gaat het meestal wel goed, maar er zitten ook wel een paar missers tussen. Ik noem een Mortal Kombat en Streetfighter. Voor de die-hard fans misschien leuke films, maar naar mijn smaak zuigt het gigantisch. Films die ik wel tof vond zijn onder andere Resident Evil en Silent Hill. Ook Tomb Raider vond ik wel aardig, maar dat kwam vooral door de aanwezigheid van de altijd heerlijke Angelina Jolie.
Laat ik afsluiten met de smeekbede om van de trilogie van Christopher Nolan geen, ik herhaal: géén gamereeks te maken! Laten we meer dan tevreden zijn met Arkham Asylum. En laten we ook vooral uitkijken naar het nieuwe project van Nolan: Man of Steel. En nee, dan gaat het niet over Archie, de man van staal. Het gaat over Batman’s collega held: Superman. Ik kan nu al niet wachten! Ik heb een beetje een man-crush ontwikkeld op Christopher Nolan en vol verwachting klopt mijn hartje naar Juni 2013, de maand waarin de release staat gepland voor deze langverwachte blockbuster. Ja, ik zeg blockbuster, ik durf dat. Het staat in de sterren. Dit kan, mag en zal niet misgaan. In de tussentijd zal ik mijzelf vermaken met het uitkomen van de bluray trilogy box van The Dark Knight en de DLC van Arkham Asylum waar ik helaas nog niet aan ben toegekomen.
Ik wens iedereen een fijne vakantie en hopelijk krijgen we nog een beetje zon te zien. Hoeft van mij niet perse, want ik zit toch binnen… Tot volgende maand!
Eén keer per maand verschijnt “vrijdagavond gameavond”, een column van Auke van Leersum. Hierin omschrijft deze gamende vader van twee kinderen op geheel eigen wijze zijn zoektocht naar de perfecte balans van de hectiek van de huidige gamewereld in de hectiek van zijn gezinsleven.
