My Hero Academia: One’s Justice is niet gemaakt voor mij. Ik ken de animé niet… hell, ik heb niks met animé om te beginnen. Ik heb ook hoegenaamd niks met fighting games als Dragon Ball Z en Naruto of fighting games in het algemeen. Anders had ik wel Soul Calibur VI gedaan toen die binnen kwam… daar zit tenminste Geralt of Rivia nog in. Waarom doet uitgerekend ik deze review dan? Ik heb geen flauw idee… louter dan het feit dat ik de enige in de buurt was toen deze game binnen kwam.
Nu zou het uiteraard enorm makkelijk zijn om gewoon de hele boel af te branden zoals in mijn begindagen bij GameParty toen ik een review van 800 woorden moest inleveren over Tetris en ik maar een recept voor appeltaart besloot op te schrijven , want het is Tetris!! Iedereen kent het, dus wat wil je dat ik er nog over ga vertellen? In dit geval liggen de kaarten uiteraard anders geschud. Ik ken My Hero One’s Justice niet, maar ik ken uiteraard het soort game. Erg Japanse flashy één tegen één gevechten zoals in Dragon Ball Z, het soort games waar Namco Bandai al jaren een succesvolle niché in gevonden heeft. Het is niks voor mij, maar dat wil niet zeggen dat ik de game daarom genadeloos af kan kraken. Ik heb bijvoorbeeld ook een hekel aan dungeon crawlers, maar dat betekent niet dat ik Diablo 3 een 4 zou geven omdat ik het persoonlijk kut vind. Ik wil gewoon maar zeggen dat, zelfs al ligt het me persoonlijk niet, dan nog zie ik heus wel wanneer een game kwalitatief goed gemaakt is voor het publiek waar het voor bedoeld is. Deze My Hero’s Justice is zo een game.
Ik ken de Animé niet, dus ik moest het als een sukkeltje gaan vragen bij een vriend die wel zwaar into deze shit is, en verhip… blijkt dat My Hero’s Academia behoorlijk populair is geworden de voorbije jaren. Er zijn drie succesvolle seizoenen en al een heuse film die handelen over iets dat kort door de bocht nog het best omschreven kan worden als een soort schreeuwerige animé X-men. Het gaat er echt over dat mensen geboren met superpowers, of Quirks zoals ze in de reeks heten, naar een speciale school gestuurd worden waar ze dus hun skills kunnen trainen en zich ontpoppen tot echte helden. In het hoofdverhaal komt het er op neer dat een gewoon mannetje genaamd Deku op een dag toevallig een Quirk erft van zijn favoriete held All Might en van dan af er op gebrand is om de grootste held aller tijden te worden. Uiteraard komen daar nog wel heel wat subplots en dergelijke bij kijken, maar in een notendop? Animé X-men die het meer moet hebben van coole powers dan raciale subtext.
De game die uit die animé voortkomt is dus het soort één op één vechtgame in een 3D-arena die Dragon Ball Z en Naruto ook zijn. Je hebt de keuze uit twintig vechtjassen, een selectie aan helden en slechteriken die fans ongetwijfeld meteen zullen herkennen, en slaat aan het knokken. Dat vechten is… niet bepaald ingewikkeld te noemen. Je hebt je standaard combo’s en je kunt vlotjes dashen en verdedigen en kunt regelmatig eens een unieke Quirk power-up gebruiken. Na een potje of drie heb je het heus wel in de vingers, want dan snap je ook dat het vechten in essentie verdacht veel op blad-steen-schaar lijkt. Je hebt je normale attacks die vlotjes gecounterd kunnen worden met… counterattacks (duh), maar die counterattacks zijn niet opgewassen tegen unblockable attacks (dubbel duh). Het is simplistisch dus, maar de unieke krachten van de personages zorgen gelukkig voor wat variatie. Zeker wanneer je krachtbalkje gevuld is dankzij gewone aanvallen en je even zo een grote Quirk-power mag inzetten is het even genieten.
Het dient gezegd dat My Hero One’s Justice er meer dan degelijk uitziet en de look en feel van de animé lijkt te benaderen. Het is kleurrijk, luid en schreeuwerig en gevechten voelen snel en heftig aan dankzij de mogelijkheid om vliegensvlug over te schakelen op een secundair personage om de tegenstander met een combo door de verwoestbare omgeving te trappen. Dat het heel even leuk is om een robbertje te vechten met deze game en de personages en hun powers te testen is een feit, maar toch had ik het na een paar uurtjes al wel gezien met de game. Er is een uitgebreide story-mode voor fans van de reeks, maar persoonlijk kan ik er gewoon geen touw aan vast knopen omdat het gaat over gebeurtenissen die zich afspelen tijdens seizoen 2 en 3 van de Animé. Er is geen introductie of iets dergelijks om nieuwkomers of newbies wegwijs te maken in de verhaallijn, wat echt wel duidelijk maakt dat dit een product is dat bedoeld is voor de ingewijden.
Ik ben zeker dat fans van My Hero Academia hier best een kluif aan zullen hebben. Het is een solide gemaakte game met een simpel maar doeltreffend vechtsysteem die vast erg leuk is als je de vele personages kent en de verhaallijnen die de story-mode probeert te evoceren. Voor mij persoonlijk was er gewoon niet genoeg te beleven om hier lang zoet mee te blijven, maar ik ben dan ook duidelijk niet de doelgroep waar deze game voor bedoeld is.
