The Fast and the Furious. Het was het eerste wat ik dacht tijdens het zien van de eerste trailer van Need for Speed: Payback. Het is duidelijk dat ontwikkelaars achter deze game fan zijn van deze filmserie. Over de top actie, prachtige wagens en meer snelheid dan ooit. Of de game de link met de films mij kan doen vergeten? De Gamescom gaf het antwoord.
Tijdens het spelen bleef dat gevoel, maar er werd een ander gevoel bijgehaald. Herinner je je de (fantastische) franchise Burnout nog? Een serie waarin het mogelijk was om op gigantische snelheden over de weg te racen, om daarna de grootste ongelukken te creëren die menselijk mogelijk waren? Hoe meer schade je deed, hoe hoger je score. En dat gevoel, het gevoel van Burnout, bekroop me toen ik achter gesloten deuren van EA achter de knoppen van Payback kroop. Ik mocht aan de slag met een vroege missie, de missie die we zagen tijdens EA Play op de E3. En hoewel het heel Burnout was, hoewel het heel Fast and Furious was, was het vooral ook heel erg Need for Speed.
Het was mijn missie om een vrachtwagen te achtervolgen. In die vrachtwagen zat een auto die we best wel nodig hadden, dus was het aan ons om ‘em te stelen. De achtervolging werd ingezet. Heel filmisch, gevuld met tussenfilmpjes. Jawel, het verhaal is tijdens het spelen meer dan ooit aanwezig, zo leek het wel. Uiteraard was een achtervolging niet mijn enige doel. Handlangers van de vrachtwagen verschenen in racewagens om mij van de weg te drukken. Het manoeuvreren door het verkeer op hoge snelheden, op soms smalle paden, werd een stukje lastiger. Maar moeilijk werd het nooit.
Wat me namelijk opviel was dat mijn ‘Speed’ steeds te hoog lag. Ik kreeg er een missie bij om de racewagens van de weg te drukken. Maar, ze konden me op de één of andere manier niet bijhouden. Ik moest steeds, met de vrachtwagen in mijn vizier, vol op de rem zodat de anderen weer voor me kwamen rijden. En waardoor ik dus op mijn beurt hun leven kon eindigen door ze van de weg te drukken. Hier komt het Burnout-gevoel enorm om de hoek krijgen. Wanneer een wagen van de weg gedrukt wordt resulteert dit in een vertraging van het beeld, gevuld met explosies, vliegende auto’s, over de kop, wielen die los gaan, mensen die schreeuwen. Burnout, op en top. Heel tof. Alleen jammer dat ik zo m’n best moest doen om niet te hard te rijden zodat ze me bij konden houden. Heel raar. Misschien was de game ingesteld op een veel te lage moeilijkheidsgraad, maar het haalde de fun er wel een beetje uit. Ik moest namelijk in de buurt van die vrachtwagen blijven, maar voor een bepaalde lijn in het level de anderen uit hebben geschakeld. Wanneer ik op de rem ging was de afstand ineens te groot tussen mij en de vrachtwagen, maar wanneer ik dit niet deed kon ik de anderen niet van de weg drukken. Vreemd.
Grafisch zat de game dik in orde. Hoewel ik een controller in mijn handen had, speelde ik de game duidelijk op een PC. De snelheid knalde van het scherm, de auto’s waren, zoals je van een Need for Speed gewend bent, lekker gedetailleerd en de manier waarop gameplay in video overging en weer terug was soepel. Hoewel de missie me maar een paar minuten kostte, kon ik goed zien wat EA van plan is met deze game. Ja, de snelheid is hoog, de wagens zijn tof, maar het hele Fast and Furious-gebeuren waar ik het eerder over had is overduidelijk aanwezig. Het lijkt alsof EA de licentie niet kon krijgen en dus onder de Need for Speed-naam alsnog een dergelijke game is gaan maken. Niets om over te klagen als het een tof resultaat oplevert overigens. Origineel is het alleen niet.
Vond ik het dus vervelend om met Need for Speed Payback aan de slag te gaan? Totaal niet. Ondanks de gevoelens richting andere franchises liet EA zien dat ze wederom een sterke game neer proberen te zetten. Sowieso, een verhaalstand in een game als deze juich ik alleen maar toe. Ik ben niet zo’n persoon die het liefste online wil racen met anderen. Geef mij een uitgebreide singleplayer, een tof verhaal, flink wat snelheid en geweldige auto’s en je maakt een blije gamer van me. Iets wat Need for Speed: Payback in potentie kan gaan doen.
Hoewel het Fast and Furious-gevoel non-stop aanwezig was, heeft Payback net genoeg om een eigen smoel te krijgen. De nieuwe Need for Speed speelt handig in op een bekende franchise die het bijzonder goed doet, maar dat kunnen we de game eigenlijk niet kwalijk nemen. Als de snelheid wel een beetje terug de game in geduwd kan worden -ik wil niet een Need for Brakes spelen- kan dit een hele onderhoudende titel gaan worden.
