Het is een prachtig jaar voor liefhebbers van racegames. Onder meer Gran Turismo, Forza Motorsport, DiRT en Formule 1 hebben allemaal een nieuwe game in de reeks gekregen. Ook Need for Speed is weer terug nadat de game een jaar is weggeweest. De vorige keer dat ze er een jaartje tussenuit waren geweest was ik persoonlijk niet zo’n fan. De reboot van Need for Speed in 2015 racete best leuk, maar had ook best wat minpunten. Nu heeft Ghost Games opnieuw een jaartje er tussenuit genomen om dit jaar met Need for Speed: Payback te komen. Wederom gaat het roer behoorlijk om. Worden we daar blij van?
In de reboot van Need for Speed focuste Ghots Games zich voor een groot gedeelte al op het verhaal. In Need for Speed kregen we onder meer een hoop live-action cutscenes te zien. Het coole aan Need for Speed dat we ook voor een groot gedeelte terug gingen naar de roots van Underground: het tunen van de auto’s stond naast het verhaal voor een groot deel centraal in de game. In Need for Speed: Payback draait het meer dan ooit om het verhaal. Velen hebben Payback al vergelijken met de Fast and Furious-serie. Een logische vergelijking als je het mij vraagt. Vooral in de tijd voor de release vestigden EA en Ghost Games de focus op het verhaal, waarbij er ook een hoop race-actie te beleven valt.
Payback draait inderdaad voor een groot gedeelte om het verhaal, maar het is ook meteen echt een flinterdun verhaaltje. Wat dat betreft past Payback inderdaad goed bij de Fast and Furious-serie. Om het kort samen te vatten, in een fictieve versie van Las Vegas is een bepaald kartel aan de macht wat de hoofdpersonen in de game nogal genaaid heeft, en aan jou is het natuurlijk om deze organisatie voor eens en altijd te stoppen. Dat doe je door te infiltreren in bepaalde bendes en races te winnen, of door bepaalde missies te voltooien om zo deze organisatie zo hard mogelijk te raken.
Dat klinkt misschien cool, maar in de praktijk vond ik het toch een stuk minder cool dan gedacht. Natuurlijk, er zitten best een aantal toffe momenten in Payback. Voornamelijk de missies waarin je deze organisatie moet raken door bepaalde doelen uit te voeren kunnen cool zijn. De over de top actie die de game je dan voorschotelt is erg tof en laat je naar meer snakken. Toch komt de game erg langzaam op gang en zijn er een hoop ‘missies’ die compleet de plank mis slaan. Vooral wanneer je verplicht van punt A naar punt B moet rijden zorgde dit bij mij voor ergernis. De missie ‘rij naar huis’ heb ik in mijn echte leven al genoeg gespeeld in ieder geval…
Het racen in Payback zit voor een groot gedeelte gelukkig wel goed in elkaar. Need for Speed weet op een of andere manier altijd wel de juiste arcade-feel mee te geven aan de auto’s. Binnen no-time heb je de besturing onder de knie en drift je als een beest door de bochten heen. De races zijn spectaculair, hoewel de AI in sommige gevallen te agressief is. Wat dan weer jammer is, is het feit dat de politieachtervolgingen suf en saai zijn. Wanneer je achtervolgd wordt, krijg je een bepaald doel wat je moet halen. Je moet een bepaald aantal checkpoints halen of op tijd bij een doel zijn. Wanneer je dat doel hebt gehaald, heb je automatisch de politie (of andere achtervolgers) van je afgeschud. Leuk dat – wanneer je je achtervolgers een fatale beuk geeft – de game soms prachtige slowmotion-crashes heeft, maar dit is wel heel erg suf.
Dat is een beetje het gevoel met Need for Speed: Payback: voor alles wat de game doet, gaat er ook meteen weer iets fout. Er is een hoop te doen in de wereld, maar de meeste missies zijn ontzettend saai. De wereld is groots opgezet en de graphics zijn prima, maar vervolgens is de wereld heel erg leeg. De game kan – ten opzichte van de vorige Need for Speed – op pauze, maar het tuning-systeem uit het vorige deel is helemaal aangepast. Waar slaat het op dat ik pas een spoiler op mijn auto kan zetten wanneer ik een bepaald doel heb behaald in de game? De multiplayer is degelijk, maar het progressiesysteem in de single-player is verschrikkelijk. Door middel van kaartjes die random worden getrokken kun je je auto upgraden. Dus mocht je je motor willen upgraden, moet je eerst het juiste kaartje hebben. Deze upgrades heb je wel echt nodig, want anders kun je niet genoeg meekomen in de latere races. Dit zorgt er voor dat de game soms best een grind kan worden.
Het idee achter Need for Speed: Payback is best aardig, maar in de uitvoering gaat er behoorlijk wat mis. Het had een toffe insteek kunnen zijn: als het ware Fast and Furious the game. Het resultaat is een saai verhaaltje met slechts sporadisch toffe missies. Het racen zit gelukkig wel goed in elkaar. Maar daar staat dan bijvoorbeeld weer tegenover dat het upgraden en aanpassen van je auto op een totaal belachelijke manier werkt. Voor elke positie die Need for Speed: Payback wint in de race, moet het eigenlijk er meteen ook weer eentje inleveren. Dat zorgt er voor dat Payback nooit de middelmatigheid ontstijgt. Een gemiste kans!
