We zitten met onze gedachten bij de toekomst. Morgen verschijnt de Xbox One in ons land. Eindelijk mogen ook de Microsoft-aanhangers met een nieuwe generatie aan de slag. De komst van deze console zorgt ervoor dat ‘next-gen’ volwaardig gestart is in Nederland. Maar het brengt ook een vervelende bijkomstigheid met zich mee. We moeten afscheid nemen van misschien wel de beste generatie in gaming ooit.
De PlayStation 3, Xbox 360 en Wii. Wat waren het fantastische consoles. Oké, de Wii viel misschien een beetje buiten de boot bij de hardcore gamers, maar belangrijk was de console zeker. En waarom? Het totale plaatje. De laatste generatie heeft veel dingen geïntroduceerd, voorzien van verbeteringen en misschien zelfs tot een hoogtepunt gebracht. Je staat er eigenlijk niet zo bij stil wanneer je morgen een fonkelnieuwe Xbox One onder je tv zet en gretig de HDMI-kabel in je tv duwt. Maar toch, het is het einde van een tijdperk dat begon in 2005, toen we allemaal in de sneeuw stonden te wachten om onze nieuwe Xbox 360 te kopen.
Het was een belangrijke generatie. Een generatie die veel heeft weten te betekenen. Wanneer we nog eens kijken naar de Wii bijvoorbeeld zien we dat het bewegen voor de tv nu de gewoonste zaak van de wereld is. Dit terwijl mensen met argwaan stonden te spelen tijdens de launch van de console. De gordijnen moesten dicht wanneer Wii Tennis gespeeld werd. Oké, de PlayStation 2 had de EyeToy al, maar dat sloeg nooit zo aan. De Wii zorgde echter wel dat Sony in durfde te zetten op haar camera en de PlayStation Move en dat Microsoft de ontwikkeling van de Kinect begon. Het bewegen voor de tv is nu normaal. Niemand kijkt er meer van op wanneer je staat te sporten, te springen of te dansen voor je tv. Dat was acht jaar geleden wel anders.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Maar dit is nog maar het topje van de ijsberg. Natuurlijk kunnen we terugvallen op de graphics die de PlayStation 3 en Xbox 360 ons brachten. Op het moment dat de Xbox 360 verscheen was de grafische stap tussen de console met de eerste Xbox enorm. De intrede van HD-games was een feit. Resoluties vlogen omhoog, beelden werden gedetailleerder. Animaties waren realistischer en een ontwikkelaar kon meer polygonen kwijt in haar personages. De krachtige consoles konden het met gemak aan. De stap naar de PlayStation 4 en Xbox One op het grafische gebied is dan ook (momenteel) minder groot dan de stap die we in 2005 namen. Maar wie weet wat deze consoles over vijf jaar op ons scherm toveren. De tijd van de fotorealistische graphics komt in zicht. En het werd tijd ook.
De belangrijkste functie die de laatste generatie ons bracht is het online spelen. Ja, op de PlayStation 2 kon je ook al via het internet spelen met je vrienden en Xbox Live werkte op de eerste console ook al. Maar echt succesvol werd het pas tijdens deze generatie. Tijdens de begindagen van de Xbox 360 was het nog helemaal niet vanzelfsprekend dat er Xbox Live-support werd gegeven bij een game. Online spelen was nieuw, eng en een avontuur op zich. In plaats van dat we in ons eentje voor de tv zaten hadden we ineens headsets op en hoorden we Franse gozertjes van twaalf roepen hoe fijn de sex met onze moeders was. Ik herinner me nog dat ik Perfect Dark Zero voor het eerst speelde op de Xbox 360 en daadwerkelijk voor het eerst een headset verbond met de Live-service op de nieuwe console. Waar ik eerder alleen met vrienden in contact was tijdens het spelen (Halo 2 en Midtown Madness 3 hebben mijn Live op de originele Xbox flink laten werken), hoorde ik nu de complete wereld. Het contact maken was makkelijker, de games liepen beter en voor je het wist, was je vriendelijkst langer dan voorheen. Mensen uit Spanje, Amerika en Rusland, samen liep je met ze door je favoriete games. De laatste generatie maakte het op een soepele, gebalanceerde en vooral makkelijke manier mogelijk.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Wanneer ik terug ga denken aan mijn tijd met de Xbox 360 (sorry, de PlayStation 3 had niet de voorkeur), herinner ik me de tijden dat ik nachten door bleef gaan met games als Halo 3 en Gears of War. Online co-op werd een gewoonte en bracht een nieuwe dimensie aan het spel dat je speelde. Nogmaals, nu is het de normaalste zaak van de wereld, maar tijdens de launch van de vorige consoles was dit compleet anders. Toen draaiden games echt om het singleplayer-avontuur en was er een mode die je in de tussentijd misschien eens online kon spelen. Nu lijkt het op momenten andersom te zijn. Ik denk terug aan de tijd die ik doorbracht in Skyrim, de vele uren in Batman: Arkham City en de grote uitdagingen in Grand Theft Auto IV. Met een traan in m’n ogen weet ik dat de tijd achter ons ligt en dat een nieuw tijdperk van start gaat. Afscheid nemen is nooit leuk.
Natuurlijk was niet elke herinnering met de Xbox 360 een goede. Voor GameParty heb ik vaker dan eens games moeten spelen waarbij ik het liefste mijn controller via het raam naar buiten wilde gooien. Denk aan Fuse, Star Trek, Game of Thrones, Men In Black en de game waar ik nachtmerries door kreeg: Hour of Victory. Gelukkig vallen deze in het niet wanneer ik kijk naar mijn complete collectie. Met de 226 games die ik op mijn Xbox 360 heb (en 7 op de PlayStation 3), weet ik dat de laatste generatie mijn favoriete generatie was. Hoewel eerdere consoles ook uitermate tof waren (de PlayStation 2 heeft nog steeds een speciaal plekje in mijn hart), was het de vorige die van games een zeer volwassen medium maakte. Het was die generatie die mij duizenden uren wist te boeien, meer dan welke generatie dan ook. Maar het is tijd om vaarwel te zeggen. Vanaf morgen is de Xbox 360 officieel ‘last-gen’, de toekomst gaat beginnen. Laten we hopen dat de nieuwe generatie de vorige gaat overtreffen. Of in ieder geval evenaren…
