We doen het graag. Na een lang jaar doorgebracht te hebben op werk of school willen we maar al te graag stoom afblazen in een vakantieoord. Misschien gewoon ergens in Nederland, misschien heel ver weg. Afgelopen week was het mijn tijd om te genieten in het buitenland. Maar, aldaar vroeg ik me af of het nog wel nodig is om op vakantie te gaan.
Mijn reis bracht me naar Frankrijk. Het mooie, weidse land is prachtig om doorheen te gaan. Uiteraard was een bezoek aan Disneyland en Parijs ook onderdeel van de trip. Disney is mijn favoriete plek op deze planeet, Parijs is een wereldstad. Het pretpark, waar ik (als ik goed heb kunnen rekenen) voor de negende keer heen ging, ken ik op mijn duimpje. Sterker nog, ik ken het beter dan een park als de Efteling. Parijs uiteraard minder, al ben ik eerder ook in de stad geweest.
Maar toen ik door de straten van Parijs liep, kwam ik tot de conclusie dat ik de stad beter kende dan ik eerder dacht. Niet door eerdere bezoeken, tenminste, niet fysiek. Ik kende veel van de gebouwen, de vele stegen en zelfs enkele ‘afsnijd-routes’ doordat ik er ooit eerder was geweest in een videogame. Games worden steeds realistischer en plekken worden steeds beter nagemaakt dan voorheen. Ik herkende omgevingen omdat ik er eerder doorheen was gerend. Omdat ik ooit met een auto tegen een paal was gereden. Ja, zelfs die smalle doorgang bij het Louvre herkende ik uit mijn eerste dagen op Xbox Live.
Toen Xbox Live nog een klein ding was en er nog niet veel mensen waren die online waren met de console, speelde ik Midtown Madness 3. Een fantastische racer van Microsoft waarin het online aspect liet zien hoe goed een sociale ervaring naar de gamer gebracht kon worden. Het originele spel met haar doelstellingen werden niet gespeeld, ik herinner me echter nog de momenten waarop ik met vrienden in Minicoopers door Parijs reed. Niet om te racen, niet met een doel… maar om tikkertje te spelen! Met grote snelheden reed ik langs de Eiffeltoren, knalde ik tegen een paaltje aan buiten het Louvre en ontdekte ik een route die ik nu daadwerkelijk heb gelopen in de stad. En hoewel deze game alweer dertien jaar oud is, kwamen de herinneringen toch weer boven
Anders was het met het bezoeken van de Notre Dame. Deze kwam ik veel recentelijker nog tegen in Assassin’s Creed Unity. Wanneer je daar voor de kerk staat zie je pas hoe goed de ontwikkelaars zo’n gebouw na hebben gemaakt. Bekijk hier boven vooral eens de foto van het Pantheon! Het is haast bizar. Terwijl ik daar stond kon ik me ook maar één ding bedenken; hier ben ik ooit vanaf gesprongen. Daar heb ik ooit een hoge geleerde om het leven gebracht. Waar is die hooibaal? Hier om de hoek kun je dat en dat zien. En daar, dat ken ik ook!
Het ontdekken van een stad is dus minder interessant omdat ik de stad al ontdekt heb. Digitaal, vanuit mijn eigen kamer, op een gigantische TV. De wereld is sinds de komst van het internet stukken kleiner geworden, maar misschien is ‘ie kleiner dan dat we dachten. Is een vakantie waarin je een stad wil ontdekken nog wel zo nuttig als zeg twintig jaar geleden?
Natuurlijk is er te discussiëren hierover en is het uiteraard leuker om echt in zo’n stad rond te hangen dan in een game. Een mooi voorbeeld hiervoor is ook meteen Disney. Hoewel ik het park negen keer bezocht heb (en één keer in Florida), heb ik het vrolijkste plekje op aarde ook digitaal mogen bezoeken. Enkele jaren geleden nog, gewoon op mijn Xbox 360. In Kinect Disneyland Adventures kon ik verschillende missies spelen, maar vond ik het stiekem veel leuker om gewoon door het park te lopen. Het park was nagemaakt, de attracties stonden waar ze horen te staan en de sfeer van Disney was op en top aanwezig. Ook daar leerde ik nieuwe dingen die ik later ook in het park terugzag, maar eerder niet kende.
Maar niets overtreft het lopen door een Disney park. Natuurlijk is het bezoeken van dit pretpark oneindig veel leuker dan een digitale versie bezichtigen. Maar het is tekenend dat steeds meer plekken op onze aardbol op zo’n sterke manier tot leven worden gebracht in de games die we spelen, dat we wanneer we daar rondlopen, de weg gewoon weten. Het is toch bizar te noemen? Ik ga mijn vakantie voor volgend jaar alvast plannen. “Xbox, on!”
