Er zijn van die franchises waar je een hele tijd niets meer van hoort, waarna ze plotseling weer verschijnen. Rainbow Six is een dergelijke franchise. Het is een flinke tijd stil geweest rondom de games, maar nu komt Ubisoft met Rainbow Six Siege. Siege scheidt zich in de naam verder van wat wij gewend zijn van de Rainbow Six games. Er is namelijk geen epische singleplayer campagne, slechts een multiplayer game. Deze multiplayer heeft slechts drie modi en een aantal maps waarop je deze modi kan spelen. Weet Siege alsnog een waardige Rainbow Six game te worden of doet het gebrek aan content de game de das om?
Om de een of andere reden hebben onze Franse vrienden bij Ubisoft ervoor gekozen om Siege een multiplayer only titel te maken. Dit vond ik in eerste instantie erg jammer, maar ik heb mij niet laten afschrikken door dit gebrek aan singleplayer en heb flink wat uurtjes in Siege gestoken. In deze uurtjes heb ik zeer regelmatig dezelfde maps zien langskomen met daarbij altijd dezelfde modi: de bom ontmantelen of juist verdedigen, de gijzelaar bevrijden, dan wel beschermen of ouderwets elkaar afknallen. Nu lijken de laatste twee verdomd veel op elkaar, want als jij een van de twee teams hebt afgeknald, dan is de gijzelaar of gered of niet, waardoor de gijzelaar voor het grootste gedeelte genegeerd kan worden. Alleen bij de bom kan het wel eens spannend worden, aangezien het twee bommen zijn die gevonden moeten worden en die moeten allebei uitgeschakeld worden, hiervoor maakt het niets uit of het andere team nog leeft. Desalniettemin lijkt dit nog steeds heel erg op de andere twee modi.
Toch lijkt het niet alsof je de hele tijd dezelfde dingen doet. Doordat de game een tactische shooter is, speelt elk potje anders, aangezien iedereen zijn of haar strategieën constant aanpast en verandert aan zijn tegenstanders en teamgenoten. Samenwerking betekent namelijk overwinning in Siege. Naast dat elk potje niet hetzelfde aanvoelt, heb je ook genoeg vrij te spelen in Siege en dit gaat, hoe je het ook wendt of keert, uren kosten. Er zijn namelijk tien verdedigers en tien aanvallers vrij te spelen. Elk een uniek personage met zijn of haar eigen specialiteiten. De enige manier om deze personages vrij te spelen, is door de game te spelen en door roempunten te winnen, beter bekend als experience. Hoe beter je presteert, des te meer roem je ontvangt. Echter gaat het kopen van operators zo traag, dat het niet leuk meer is. Naast de operators kan je ook voor iedere operator wapenupgrades kopen en ook dit kost veel roempunten. Gelukkig staat Ubisoft aan je zijde (als je nog meer geld wilt neertellen) en kan je boosters kopen. Dit wordt veel gedaan in games, maar ik blijf het belachelijk vinden.
Net heb ik al aangehaald dat de gameplay in Siege zo goed is dat het niet opvalt dat er eigenlijk weinig content is. Dit is knap gedaan. Doordat de gameplay zo goed is, wil je ook verder blijven spelen. De potjes zijn relatief kort, de actie heel intens en je bent altijd weer een nieuwe strategie aan het verzinnen. Knal je door de voordeur, of ga je over het dak? Blijf je bij de gijzelaar zitten om deze te beschermen of wacht je de aanvallers op in een nabijgelegen ruimte? Overal kan je over nadenken. In Siege zijn er ook bepaalde regels aan de game verbonden en deze regels maken de game nog een stuk uitdagender. Zo kan hout totaal vernietigd worden, maar een gipswand of vloer deels, zodat je er wel doorheen kan schieten, maar niet doorheen kan lopen. Metaal en beton is weer totaal niet doorheen te komen. Hierdoor let je niet alleen op je vijanden, maar ook op je omgeving en dat zorgt voor een enorme adrenaline kick.
De graphics zijn niet bijzonder. De game brengt alles goed in beeld en de bloedspetters knallen op de muren, maar het doet het op een minder dan spectaculaire wijze. De game ziet er een beetje generiek uit, echter zal dit je niet uit de ervaring halen door de ijzersterke gameplay. Overigens loopt de game wel als een zonnetje en heb ik in mijn speeltijd nooit last gehad van vreemde glitches, bugs of framerate dips.
Naast de multiplayer kan je alleen spelen, dit kan in de trainingen en antiterreur. De trainingen zijn vergelijkbaar met die van Battlefront, dat wil zeggen: je zou ze kunnen overslaan. Je krijgt er wel veel roempunten door, dus dat zou een reden zijn waarom je de weinig interessante trainingen kunt doen. De antiterreur modus is wel een stuk leuker, dit kan alleen of met meerdere spelers. Echter kan dit niet splitscreen, wat in mijn ogen een groot gemis is. Bij antiterreur kan je, net als in voorgaande games, met een team een x-aantal terroristen uitroeien. Dit is leuk en vooral op de hogere moeilijkheidsgraden erg uitdagend. Dit kan voor nog een aantal uren extra plezier zorgen, hetzij alleen, hetzij met een aantal vrienden van het internet.
Siege is een goede game, ook al voelt het wat incompleet aan. Er is weinig content en dat zal hoogstwaarschijnlijk aangevuld gaan worden met DLC. De content die er echter is, is goed. De gameplay is geweldig en als je niet als kip zonder kop het strijdveld ingaat, kunnen het best bloedstollende potjes worden. De niet-geweldige graphics en het feit dat het ontgrendelen van operators en wapens verschrikkelijk lang duurt, zorgen ervoor dat de game net iets te frustrerend kan zijn. Het helpt overigens ook niet dat de niet-vriendschappelijke klassementen pas op level 20 ontgrendeld worden; dan ben je al ruim tien uur met de game bezig. Al met al een steengoede multiplayer game met een aantal ongelukkige foutjes.
[review pros=”+ IJzersterke gameplay
+ Elk potje is uniek
+ Goede maps” cons=”- Erg weinig maps
– Middelmatige graphics
– Ontgrendelen duurt lang” score=80]
