De release van Rayman Legends heeft heel wat voeten in de aarde gehad. De game zou origineel exclusief voor de Wii U verschijnen. Wii U-bezitters blij, want dit zou zomaar eens een system-seller kunnen worden. En anders, jammer dan voor de mensen die geen Wii U hebben, de Wii U-bezitters zouden in ieder geval een toppertje kunnen verwelkomen, dat stond vast. Afijn, we weten allemaal dat het niet zo goed ging en gaat met de Wii U, dus Ubisoft besloot de game uit te stellen. Niet omdat de Wii U-versie niet af was, maar omdat de game ook voor de PlayStation 3, PlayStation Vita, Xbox 360 en de PC te ontwikkelen. Pech dus voor de bezitters van de Wii U, maar bezitters van andere consoles kregen er een topper in spe bij. Is de game echt zo goed als verwacht werd?
Rayman Origins, de voorloper van Legends, bracht Rayman in ieder geval weer terug op het grote podium. Op het gebied van de 2D-platform games was Nintendo de afgelopen jaren heer en meester, mede ook omdat oude concurrenten Sonic en Rayman met voornamelijk zwakke games op de proppen kwamen. Origins vernieuwde tenminste weer een beetje, iets wat Sonic in tijden al niet meer gedaan had. Legends gaat verder waar Origins is gebleven. In elk level is het hoofddoel natuurlijk om aan het einde van het level te komen, het liefst zonder dood te gaan. Maar ondertussen is het ook nog eens de bedoeling om een aantal dingen te verzamelen. Allereerst zijn daar de Lums, de oplichtende vliegjes. Verzamel je genoeg Lums, dan kun je een bronzen, zilveren of gouden beker voor dat level verdienen. En het kost zeker wat moeite om die gouden beker te pakken te krijgen, dus reken er maar op dat je elk level meerdere keren zult spelen als je de game écht voor 100% wilt uitspelen.
Maar dat is niet het enige wat je wilt verzamelen. Over de levels verspreid zijn er ook nog eens 700 Teensies te vinden. Om precies te zijn, in elk level tien van die beestjes. En deze Teensies hebben zichzelf goed verstopt. Natuurlijk, een aantal per level kun je eigenlijk niet missen, maar naar het grootste gedeelte is het heel goed zoeken. Dit wil ook zeggen dat elk level vol zit met geheime passages boven het level, bepaalde afgesloten gebieden zijn toch niet zo afgesloten als het lijkt en een aantal vijanden gaan er ineens met een Teensie aan de haal. Het doel in Rayman Legends is zeker niet alleen het einde van het level halen, nee, er is zo ontzettend veel meer te doen.
Sowieso is er echt ontzettend veel te doen in Rayman Legends. De game bevat een zeventigtal levels, verspreid over een aantal schilderijen. Deze schilderijen kun je zien als hoofdstukken en worden allen afgesloten met een eindbaas en een muzikaal level. De levels waarin je het opneemt tegen een eindbaas zijn hoogtepuntjes van de game. Elke baas is memorabel en laat zich zeker niet zomaar tegen de grond werken. Een eindbaasgevecht zoals een eindbaasgevecht hoort te zijn. Na dit gevecht kun je nog aan de slag met een muzikaal level. Sprongen timen, vijanden in elkaar slaan en Lums oppakken doe je op de maat van de muziek. Als je eenmaal in die muzikale flow zit is het nog moeilijk het deuntje uit je hoofd te krijgen en zul je het level opnieuw en opnieuw willen spelen, ook al heb je alle Lums en Teensies verzameld.
De game speelt sowieso heerlijk weg. Mocht je een fout maken in een sprong, dan kun je natuurlijk vloekend je controller uit het raam gooien en het spel de schuld geven, maar de schuld ligt toch echt bij jezelf. Nooit had ik het idee dat ik Rayman niet onder controle had en sowieso laat Rayman zich makkelijk besturen. Ik speelde de PlayStation 3-versie en die verschilt iets met de Wii U-versie in de zin dat je op de PlayStation 3 natuurlijk geen touchscreen ter beschikking hebt. Ik heb een demo van de Wii U-versie gespeeld en ik moet natuurlijk zeggen, als je een touw moet doorsnijden om een brug te laten zakken werkt dat natuurlijk beter op de Wii U dan op de PlayStation 3. Maar ach, Ubisoft heeft een prima oplossing bedacht voor de andere consoles: het mannetje wat Rayman helpt en die je op de Wii U bestuurt met het touchscreen, bestuur je op de PlayStation of de Xbox met het rondje of de X-knop. In één uitzonderlijk geval werkt dit niet zo lekker, maar voor de rest heeft Ubisoft dit prima opgelost.
Origins stond al bekend om zijn verfijnde grafische stijl, maar Legends doet daar nog een heel behoorlijk schepje bovenop. De levels zien er prachtig uit. Van het design van de karakters tot aan de achtergrond van de levels: het is gewoon pure kunst. De muziek is daarnaast ook nog eens van ontzettend hoog niveau, dus pak je afstandsbediening maar alvast en zet het volume omhoog.
En zo’n kunstwerk als Rayman Legends is natuurlijk fantastisch om in je eentje te beleven, maar het is natuurlijk ook leuk om de game met meerdere spelers op de bank te beleven. Dat kan gelukkig in de co-op modus! Deze modus kan zo nu en dan een beetje chaotisch worden, maar het zorgt vooral voor heel veel plezier. Goede samenwerking is vereist, maar je zult een gezellige tijd op de bank hebben, terwijl je aanwijzingen naar elkaar schreeuwt. Met de nadruk op ‘op de bank’. Rayman Legends heeft namelijk één minpuntje: de co-op is alleen offline. Natuurlijk, dat is ook het gezelligste, maar het zou leuk zijn geweest als we ook online met onze vrienden platform-plezier konden beleven!
Ik kan nog vele pagina’s volschrijven over hoe geweldig Rayman Legends is, maar het is vooral tijd dat je het zelf gaat ervaren. Rayman Legends heeft zo veel te bieden: diverse levels, een hoop te verzamelen, remasterde levels uit Origins, epische baasgevechten, prachtige graphics en muziek, dagelijkse uitdagingen en een geweldige co-op. Nooit zal de game je gaan vervelen, nooit zal de game je gaan frustreren dankzij de slim geplaatste checkpoints. Dat je dan niet online kunt spelen met je vrienden, neem ik dan maar voor lief. De beste 2D-platformer in jaren, en een goede kandidaat voor Game of the Year!
[review pros=”+ Grafische stijl en muziek
+ Fantastische eindbazen
+ Ontzettend veel content
+ Speelt heerlijk weg” cons=” – Geen online co-op” score=95]
