Wanneer je door de jungle sluipt, op zoek naar je volgende vijand, is het natuurlijk prettig wanneer je twee vette guns bij je hebt waarmee je iedere tijger, olifant of persoon neer kan knallen zonder veel gedoe. Je maakt even een dubbele salto, trekt je wapens en BAM! One shot, one kill! Daar ligt je vijand, gevloerd en natuurlijk zo dood als een pier. Heel fijn dat dit werkt in games maar… werkt het ook in het echt?
Laten we beginnen met het bovenstaande voorbeeld. Deze vette moves behoren toe aan Lara Croft, die zonder omkijken een prachtige dubbele salto maakt waarin ze haar wapens trekt en daarna iedere kerel die twee koppen groter is, neerlegt zonder slag of stoot. Haar trademark pistolen, welke vaak ook nog een onbeperkt aantal kogels hebben (en met haar heeft zo ongeveer 90% van het schietend volk), houd ze ook nog eens tegelijkertijd vast en dan schiet Lara er op los. Het is alleen wat jammer wanneer je je realiseert dat het gebruik van twee vuurwapens totaal niet praktisch is en daarom ook niet vaak gebeurt in het dagelijkse leven. Wanneer je kijkt wat de meest praktische positie is om je vuurwapen af te vuren, dan blijkt dat dit minder cool en stoer is dan je denkt. Gewoon lekker simpel twee voeten naast elkaar, met één hand je wapen vasthouden en met de andere ondersteuning bieden. En met reden: op deze manier kan je langs je wapen af kijken en kan je dus gerichter schieten. Met twee wapens ben je eigenlijk meer een losgeslagen projectiel. Wanneer je met beide wapens tegelijk schiet is het dan ook weer net iets handiger om wat te raken dan wanneer je de twee wapens om en om gebruikt. Ja, het ziet er kicken uit, maar nee, realistisch is anders. Dante, Lara, Yuna… eigenlijk mogen ze gaan beginnen met het gebruik van één pistool en ook met twee voetjes op de grond in plaats van twee voetjes in de lucht.
Games zoals Walking Dead of The Last of Us vind ik dan weer een stuk realistischer wanneer het gaat om het gebruik van guns. Het magazijn is niet oneindig en je schiet niet standaard raak. In tegendeel, ik ben wel een aantal keren dood gegaan voordat ik mijn vijand fatsoenlijk kon raken. De meisjes zijn niet ineens even sterk als de zombies en ze komen in zwaar enge situaties terecht waar je jezelf maar net kan redden. In The Last of Us moet je bijvoorbeeld ook echt nadenken of je wel of niet je wapen gaat gebruiken. Kom je zonder kogels te zitten, dikke pech! Zo kun je soms beter de keuze maken om een baksteen naar de vijand te gooien en een geïmproviseerd mes in zijn nek te steken dan je kogels op te schieten.
Op de een of andere manier heb ik ook altijd het idee dat developers realistischer met zwaarden en dergelijke om gaan dan met vuurwapens. In fantasy games heb je zwaarden om met één hand te dragen, waarbij je een schild in de ander hebt, of je hebt een tweehandig zwaard. Oké, dan zijn er ook nog zwaarden zoals dat van Sephiroth in Final Fantasy VII. Deze was niet geheel realistisch… Ik vraag me nog steeds af hoe hij zijn zwaard (wat maar liefst drie keer zo lang is als hijzelf) kan bewegen. Zo zijn er overigens wel meer wapens in Final Fantasy waar je niet teveel bij stil moet staan. Natuurlijk zijn er ook wapens waarbij je nog kan denken ‘oké, het is een fantasy game’. Een wandelende magische pop, goed, magie kan zoiets. Een zwaard en een gun in één, goed, fantasy kan zoiets. Een Broad Sword die je even boven je hoofd rond draait… met één hand!? Sorry, daar trap ik dan weer net niet in.
Trouwens… waar laten ze al die wapens precies?
Sinds het begin der tijdens hebben de game personages een ‘onzichtbare rugzak’ gevuld met wapens welke vaak niet eens in een rugzak zouden passen. Er was zelfs een moment waarop ik me af vroeg of de dames in verschillende games ze misschien ergen anders verstopten (je weet wel)… maar uiteindelijk zouden ook daar geen shotguns, messen, pistolen, bazooka’s en kruisbogen in passen en vooral niet tegelijkertijd. Zoetjes aan komen er steeds meer games waarbij je wapens daadwerkelijk op je lichaam ziet. Je draagt ze op je rug of bijvoorbeeld bij je heupen. Wat dat betreft wordt het dus allemaal wel wat realistischer. Met nadruk op ‘wat realistischer’ want eigenlijk klopt het nog steeds niet dat je twaalf wapens hebt waar je er maar twee van ziet. Op de een of andere magische wijze kan je er namelijk nog steeds een stuk of tig wapens in je inventory mee zeulen terwijl je ze niet daadwerkelijk ziet of draagt.
Een zwaard weegt overigens ook echt niet hetzelfde als een Missile Launcher. Games zoals FallOut en Everquest vinden daar dan wel interessante manieren om hier mee om te gaan. Bij Everquest heb je een rugzak waarin in eerste instantie maar vier wapens passen en langzaamaan wordt dit meer, vooral als je een magische rugzak hebt waardoor je wapens minder wegen en je er dus meer kan dragen. FallOut houd zich wat dat betreft ook een ‘soort van’ aan de regels. Hoewel je nooit ziet wat de Fault Dweller draagt, heb je in je PipBoy wel een mooie pagina speciaal voor je wapens. Een Missile Launcher weegt meer dan een mesje en wanneer je teveel spullen draagt kan je nog wel lopen maar enorm langzaam. De meeste games houden hier echter geen rekening mee. Een meisje wat niet zwaarder weegt dan een zak cement kan wel doodleuk rond rennen met een bazooka op haar schouder en alles afknallen wat ze tegenkomt.
Ergens vind ik het wel altijd interessant om stil te staan bij het feit dat SciFi games een assortiment aan wapens hebben welke momenteel misschien niet geheel realistisch over komen, maar wie weet, mogelijk is dit over honderd jaar wel anders. SciFi heeft dan ook een soort van ‘vrij brief’ wanneer het gaat om het gebruik van wapens. Wie weet, misschien is het wel mogelijk dat we in de verre toekomst kogels over een muur kunnen laten vliegen en dan ook nog eens onze vijand raken door er alleen maar aan te denken. Misschien hebben we dan onze hersencapaciteit zo opgekrikt dat je zelf de kogels kan laten vliegen. Aan de andere kant, zijn wapens dan wel nog nodig? Misschien is de kans groter dat we dan alleen maar naar iemand hoeven te kijken en dat iemand dan gewoon dood neer valt wanneer je er aan denkt. Hmm, nou, misschien moeten we SciFi nog maar even achterwege laten, want dat is best een creepy gedachte…
De conclusie van dit verhaal: games zijn niet altijd even realistisch wanneer het aan komt op wapens. Aan de ene kant is het daarom ook een game waarin je je vrij kan laten, dat doet de maker ook. Je kunt ineens een archeoloog zijn die nog nooit iemand heeft vermoord om binnen een uur te veranderen in een killing machine. Je kunt een simpele postbode zijn die ineens een wapen in handen krijgt en helemaal door slaat. Aan de andere kant heb ik wel iets met de wat realistischere games waarin een schattig klein meisje niet hordes aan vijanden kan vermoorden in haar eentje. Dat iemand makkelijker iemand neerhaalt met een mes dan met een pistool, gewoon omdat ze hier meer mee uit de voeten kunnen. De games worden tegenwoordig zo realistisch gemaakt, je moet drie keer kijken voordat je door hebt of het een film of een game is, waarom wordt dit dan ook niet doorgetrokken in de gameplay? Misschien is het spreekwoord ‘gemak dient te mens’ dan ook wel terug te vinden in vele games. Het is natuurlijk een stuk gemakkelijker om een oneindig magazijn in je wapen te hebben zitten dan steeds dood te gaan omdat je kogels op zijn.
