Oom Ben zei tegen Spiderman indertijd dat met grote macht ook grote verantwoordelijkheden komen, persoonlijk zie ik het echter net iets anders. Geef mij de nodige dosis macht en ik zal de mogelijkheden ervan vol enthousiasme benutten om er amusant keet mee te schoppen. Scribblenauts’ hoofdpersonage Maxwell deelt deze mening, dat is duidelijk. In het begin van dit avontuur geeft hij een zwerver bijvoorbeeld een giftige appel, gewoon omdat het kan. Helaas pindakaas blijkt de zwerver eigenlijk een mysterieuze zigeunertoverkol te zijn die prompt een vloek uitspreekt over het zusje van Max. Het meisje zal langzaam maar zeker in steen veranderen, tenzij Maxwell genoeg ‘Starites’ weet te verzamelen door goede daden te verrichten voor de mensen die zijn pad kruisen.
De grote aantrekkingskracht van Scribblenauts schuilt in de kracht van Maxwells magische notitieboekje. Het idee erachter is dat alles wat in het boekje opgeschreven wordt ook in de spelwereld kan verschijnen. Zolang het niet seksueel getint of erg gewelddadig is, zitten de meeste dingen die je kan bedenken wel in het spel. Zingende geiten bijvoorbeeld. Ik vind het een reuzeleuk concept, maar de games die er rond gebouwd worden zijn altijd al wat problematisch geweest. Het eerste avontuur op de Nintendo DS bijvoorbeeld gaf je een aantal uitdagingen die vooral op het overwinnen van obstakels gemikt waren. Zodra je bij dat spelletje door kreeg dat je met een jetpack de helft van de klussen kon klaren was de uitdaging ver zoek. Super Scribblenauts, de opvolger, viel dan weer in de valkuil door er echt een puzzelgame van te maken waarbij een uitdaging enkel op te lossen viel door de correcte dingen in je boekje te schrijven. Het nam de vrijheid van het bedenken wat weg. Dit eerste deel in de reeks die nu de sprong richting console maakt slaat wederom een andere weg in, door het geheel terug wat meer open te trekken. De spelwereld is nu open en wordt bevolkt door figuurtjes die elk hun eigen verzoeken hebben, en het is aan jou om die op creatieve wijze in te lossen met behulp van je boekje.
Het is wederom een erg leuk idee dus, dat je in een grotere open wereld wensen gaat inwilligen om de meer dan honderd te verzamelen ‘Starites’ te kunnen scoren. Het is erg leuk, alleen is het ook deze keer wederom zoals in dat eerste deel te makkelijk geworden. Dit komt doordat het er gewoon meestal vingerdik op ligt wat je te doen staat om verder te komen. De geest van een piraat wil een bemanning, een eenzaam jongetje wil gezelschap. Het is gewoon steeds te snel duidelijk wat je te doen staat, en dat zorgt er wat voor dat Scribblenauts Unlimited bezwaarlijk een goeie videogame genoemd kan worden. Toch had ik er pret mee, en dat komt omdat je die mogelijkheden van het notitieboekje hebt dus. Je mag uiteraard de meest voor de hand liggende optie kiezen, je beloning opstrijken en verder gaan, maar het is uiteraard veel leuker om aan het spelen te gaan met de mogelijkheden. Waarom zou je een eenzaam kind een katje geven wanneer je het een zingende geit kan geven? Het is jammer dat de game je niet beloont om creatief te werk te gaan, maar zelf vond ik het in elk geval stukken leuker om nooit meteen de voor de hand liggende dingen te kiezen.
Het gebrek aan uitdaging blijft een lichtjes zure nasmaak achterlaten, maar dat komt omdat het los van dat minpuntje wel de best uitgewerkte titel in de reeks geworden is. Met enkele leuke toevoegingen. Zo zit er een editor in het spel die je de mogelijkheid geeft om zelf je woordobjecten te maken. Het is niet meteen de gemakkelijkste bouwdoos om mee te werken, maar een olifant op rolschaatsen met een straalmotor kunnen maken, dat is cool. Wanneer je geen zin hebt om met de nogal onoverzichtelijke bouwmodus aan de slag te gaan, dan kun je via je internetverbinding items delen met andere gebruikers, dat is wel leuk. Een beetje nutteloos is dan weer de mogelijkheid om met een ander poppetje dan Maxwell te spelen. Gaandeweg in het avontuur komt Max namelijk zijn veertig broers tegen en wanneer je die vrijspeelt, kun je hen gebruiken in de game. Het verandert niks aan hoe de game speelt, dus veel belang valt hier niet aan te hechten vind ik. Ook de multiplayer valt wat door de mand omdat het gewoon te beperkt is wat je hier voorgeschoteld krijgt. Speler één roept een object tot leven en speler twee bestuurt dat, en zo los je de uitdaging op. Probleem hierbij is dat terug dat probleem van de allereerste Scribblenauts opduikt en je dus gewoon met vliegende dinosaurussen bijna alles de baas kan.
http://www.youtube.com/watch?v=wKmzdi2KDsU
Het voelt ietwat bizar dat ik zo veel kritische noten te kraken heb met een spel waar ik me zo goed mee vermaakt heb, want ondanks de fouten blijft de fun van Scribblenauts meer dan ooit overeind in Unlimited. In veel opzichten vind ik de game zelfs nog beter tot haar recht komen op Wii U dan op DS. Dat komt eigenlijk door de GamePad waarop je zelf je woorden kan scribblen, wat erg goed en vlot werkt. Het voelt gewoon passend om een game die draait rond een magisch notitieboekje te spelen met de GamePad waar je de dingen invoert die op het scherm tot leven moeten komen. Ook leuk aan de overstap naar de console is dat het spelen van Scribblenauts nu een stuk socialer kan worden. Samen met familie en vrienden in de kamer woorden verzinnen om uit te proberen levert heerlijk grappige momenten op. Ook visueel valt er weinig aan te merken op het spel nu het op het grotere scherm te spelen valt. Alles blijft dezelfde stijl behouden zoals die op de DS was, maar het oogt nu een stuk scherper en nog kleurrijker dan we gewoon zijn van de vorige titels.
De uitdaging is ver te zoeken in dit Scribblenauts Unlimited, maar dat doet geen afbreuk aan de uurtjes pret die ik met de game beleefd heb. Wanneer je als speler de moeite neemt om veel gekke dingen uit te proberen en niet steevast de makkelijkste oplossing kiest, dan is Unlimited een spel dat garant kan staan voor heel wat lachbuien. Ondanks de duidelijke minpunten is dit toch een aanrader te noemen voor zowel fans van de reeks als nieuwkomers die graag hun verbeelding de vrije loop laten.
[review pros=”+ Blijft leuk om dingen uit te proberen
+ Meest verfijnde presentatie in de reeks
+ Leuk om in gezelschap te spelen” cons=”- Uitdaging ver te zoeken
– Multiplayer is verwaarloosbaar” score=78]
