De op één na beste detective ter wereld is de afgelopen jaren weer een populair baasje geworden. De films met Robert Downey Jr. en vooral de BBC-serie met Benedict Cumberbatch maakten de creatie van Arthur Conan Doyle weer sexy bij het grote publiek. Tijd voor ontwikkelaar Frogware om het ijzer te smeden wanneer het heet is? Niet bepaald eigenlijk. Deze Oekraïense ontwikkelaar leverde sinds 2000 reeds zes games met de speurder af en heeft het personage dus al een ruime tijd in de vingers zitten. Dat ze met hun nieuwste game echter wel degelijk een poging doen om dat grote publiek dat nu en masse voor Sherlock valt voor zich te winnen is onmiskenbaar wanneer je aan het spelen gaat.
Allereerst is er de structuur van de game, erg belangrijk namelijk. Vorige games in de reeks legden de focus steevast op één grote monsterzaak, zoals de zoektocht naar Jack The Ripper. Hier krijg je echter zes losstaande zaken voorgeschoteld. Het doet eigenlijk wonderen voor de game als je gaat vergelijken met de vorige twee games van Frogware. Nu heb je zes zaken van twee a drie uurtjes met elk hun eigen verhaallijn, wat zorgt dat het veel boeiender is om je aandacht bij het speuren en de intrige te houden. Je hebt niet het gevoel in cirkeltjes te hollen of op nutteloze dwaalsporen gestuurd te worden om de tijd te rekken zoals vroeger wel eens het geval was. Nee, dit zijn goed geschreven mysteries die constant je aandacht vast weten te houden. Het past ook gewoon veel beter bij het beeld dat we van Holmes hebben dat hij schijnbaar onmogelijke zaken in een snel tempo weet op te lossen. Ook leuk is dat hoewel de Holmes in deze game over het algemeen een gecultiveerde vent is er toch duidelijk wat inspiratie opgedaan is bij de vertolking van Cumberbatch. De Sherlock in deze game heeft duidelijk wat asociale kantjes, niet de gedragsstoornissen die we gewend zijn uit de serie, maar het is ook niet de stijve hark uit vroegere games.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Een tweede manier waarop het grote publiek verleid wordt is middels de presentatie. De Sherlock Holmes-games hebben het nooit van een sterke audiovisuele presentatie moeten hebben, maar in deze episode komt de speurneus toch sterk voor de dag. De Unreal 3-engine zorgt ervoor dat alles van de klinkerstraatjes van Victoriaans Londen tot de lelijkste boeventronie er erg geloofwaardig en sfeervol uit komt te zien. Ook op vlak van gameplay schuift de game weer een tikje dichter op richting mainstream. Voorganger The Testament of Sherlock Holmes maakte al komaf met de stoffige point and click-gameplay van lang vervlogen tijden en die lijn wordt in Crimes and Punishment netjes verder gezet. Beeld je de gameplay van L.A Noire in, maar dan in het Victoriaanse Londen met Sherlock Holmes als protoganist en je zit niet ver van wat je kan verwachten van deze game.
Door kille steegjes en groezelige achterkamertjes dwalen op zoek naar bewijsmateriaal en hints is leuk in deze game, niet alleen omdat de omgevingen zo geloofwaardig in beeld gebracht worden, maar ook omdat het niet eens zo heel moeilijk is om te doen. Dat komt uiteraard omdat Holmes een meesterlijke speurder is en dat uit zich in focus, een kracht die je, wanneer je dat nodig acht, in kan schakelen om moeilijkere elementen te vinden om je te helpen in je onderzoek. Klinkt dat overpowered? Tja, dat is het natuurlijk wel een beetje, maar je bent dan ook Sherlock Holmes, niet Baantjer. Het zorgt in elk geval dat je niet als een gek de hele omgeving gaat afscannen of vastloopt in je onderzoek. Het helpt de flow van de onderzoeken netjes verder gaan.
Bewijzen verzamelen op een crimescéne is één ding, maar de fun zit uiteraard vooral in het ondervragen van getuigen en verdachten. Dit kennen we uiteraard ook van L.A Noire, maar Sherlock zou Sherlock niet zijn als hij niet zijn eigen twist zou toevoegen. Je kan op elk moment de conversatie pauzeren en naar hartelust inzoomen op de persoon die je aan een kruisverhoor onderwerpt. Een pokdalige huid die een arme afkomst verraad of een juweel die het tegendeel bewijst van wat je gesprekspartner te zeggen heeft. Dit soort details vinden en tegen je verdachten gebruiken is niet makkelijk, maar wanneer het je lukt voel je jezelf helemaal het Holmesje.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Ten slotte is er nog het Mind Palace. Yup, dat heb je goed gelezen. De game noemt het nooit zo, maar eerder imagination, ik noem het echter Mind Palace. Hah! Wanneer Sherlock de nodige elementen in handen heeft, bewijsmateriaal van de crimescéne, de getuigenissen, dan trekt hij zich even terug in zijn gedachten. Je kan dan de puzzelstukjes dan in elkaar klikken en ziet hoe geestelijke figuren de misdaad voor je neus plegen. Veel uitdaging hangt ook hier niet aan vast, maar het is erg leuk om te zien hoe het superieure brein van Holmes te werk gaat.
Ik begrijp dat ik de game nu afschilder als een uitdagingloze rit die zichzelf speelt, maar dat is toch wat overdreven. De crux van de game is dat Sherlock Holmes geniaal is, maar het is de volgorde waarin jij de dingen doet die veel bepaalt. Je kan een heleboel elementen hebben die de zaak bepalen, maar de uitkomst en conclusie van de puzzel kan verschillen naargelang je aanpak in de zaak. Het kan zomaar even dat je tot een conclusie komt waar je zeker van bent, maar dat je een onschuldige ter dood veroordeelt. Het zorgt ervoor dat je toch op je hoede bent voor je de verdachte finaal terecht wijst en er hangt ook een zekere moraliteit aan vast. Wat als je weet dat de moord gepleegd werd omdat de verdachte geen andere keus had? Laat je hem dan tot de galg veroordelen of laat je de zaak stilletjes in de doofpot verdwijnen? Het zorgt voor een game waarbij je eigenlijk niet kan falen, maar als speler in je hoofd toch bang bent om de bal mis te slaan en dat zorgt toch voor een unieke sfeer. Sommige spelers zullen waarschijnlijk wat afknappen op het feit dat de game je niet overduidelijk uitlegt aan het eind van een zaak of je het bij het juiste eind hebt, maar ik vond het in elk geval een verfrissende aanpak.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Zoals de review nu leest is dit duidelijk een game waar ik een 90 op zou willen kleven, maar helaas zijn er wat minpuntjes die dat niet realistisch maken. Dat de gezichtsanimaties niet het niveau van L.A Noire halen valt nog met de mantel der liefde te bedekken. Het budget van Noire was legendarisch torenhoog en hetzelfde procedé waarbij acteurs 360 graden werden ingescand is niet door Frogware gebruikt. Een probleem dat ietsje irritanter is dan wat houterige animaties zijn de vele lange laadtijden. Holmes beweegt zich van omgeving naar omgeving met een auto en deze ritjes fungeren als vermomde laadtijden. Na tien keer moeten toekijken hoe Holmes een pijp opsteekt tijdens een tergend lange rit begint het je toch serieus de keel uit te hangen. Ook enkele traditionele puzzels waarbij je sloten open moet maken of uit een tombe moet ontsnappen vallen in het water. Het zijn slechts enkele momenten in een game die over het algemeen consequent leuk om spelen blijft, maar ze zijn irritant genoeg om op te merken.
Ik heb me goed vermaakt met Sherlock Holmes in deze Crime and Punishment. De mysteries zijn leuk bedacht en de sfeer is heerlijk. Veel pure uitdaging zal je niet vinden in deze game, maar de manier waarop het spel je echt laat nadenken over de zaken en de gevolgen van je keuzes is erg fijn gedaan. Fans van adventure-games of spellen zoals The Walking Dead kunnen hier geen miskoop aan doen, voor je het weet ben je Sherlocked.
[review pros=”+ Zes gevarieerde zaken
+ Het Holmes-gevoel
+ Morele keuzes” cons=”- Mist misschien wat echte uitdaging
– Lange laadtijden
– Traditionele puzzels gaan de mist in” score=82]
