Dezelfde game van twee reviews voorzien is een gegeven dat niet al te vaak de revue passeert bij GameParty. Een game is namelijk zo goed als de recenserende redacteur vond, en klaar is dan ook klaar. In het geval van Splatoon maken we echter een uitzondering, en dat komt uiteraard omdat je een online shooter als dit pas ten volle kan beoordelen enkele maanden na verschijnen. Weet Splatoon drie maanden na de release nog steeds te overtuigen? Dat en de mate waarop downloadbare content invloed gehad heeft op deze game kom je in dit artikel te ontdekken.
We noemen voor het gemak Splatoon uiteraard met zijn allen een third-person shooter, maar het heeft eigenlijk nauwelijks iets gemeen met de Gears of War en Call of Duty-achtige spellen van deze wereld. Dit is Nintendo’s visie van wat een schietspel voor WiiU hoort te zijn, geen verzameling van grauwe tinten en karmijnrode bloedspetters, maar een explosie van de meest felle kleuren. De basic gameplay zit erg lekker in elkaar en stoelt volledig op het idee dat je geen kogels, maar verf afvuurt. Bedoeling is om zoveel mogelijk van de omgeving te bekladden, want dan komen de unieke vaardigheden van de personages genaamd Inklings pas echt tot hun recht. De inklings kunnen in menselijke vorm rennen, springen en schieten, maar ook vlotjes in een soort inktvis veranderen die de verf kan gebruiken om vlotter over de map te bewegen. Gewoon een druk op de knop en je zwemt vliegensvlug door de verf heen, zelfs tegen muren en dergelijke op, zolang het maar de verf in het kleurtje van je eigen team is. Je kan dan weliswaar zelf niet schieten als je de inktvis uithangt, maar je navigeert zo snel door de omgeving dat je sowieso al een lastiger doelwit bent om te spotten en met een druk op de knop ben je terug je knallende zelf. Dat is de crux van de gameplay en dat kan behoorlijk memorabele fun opleveren; dat merk je reeds in de korte offline campaign die je spelenderwijs de finesses van de game aanleert. Noemenswaardig is dat de korte campaign verder uitgebreid kan worden met Splatoon Amiibo die elk hun eigen offline uitdagingen bieden, maar essentieel spul lijkt me dat niet. Het echte werk valt online te leveren en dan primair in de turf war-mode. Deze mode is behoorlijk geniaal te noemen in al zijn simplisme. Vier teams van vier met elk hun eigen kleur van verf die als doel hebben hun kleur de overheersende factor in de spelomgeving te maken. Dat betekent dus een chaotisch kliederen van jewelste met het belangrijkste idee zijnde dat jouw eigen kleur je erg snel doet voortbewegen, maar de verf van tegenstanders het effect heeft van stroop die je enorm vertraagt. Met hun drie minuutjes levert dit potjes op die net lang genoeg duren om te boeien, net te kort zijn om te frustreren als je verliest. Belangrijker echter, het is vooral dikke fun.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Dit is de mode die beschikbaar was bij de release, en ze staat nog steeds als een huis. Het is een simpel gegeven, maar wel ééntje dat uitgewerkt is met het levelen in klasse en het vrijspelen van nieuwe primaire en secundaire wapens en outfits die je Inkling bijzondere krachten geven zoals boosts op vlak van snelheid of het beter conserveren van munitie. Uiteraard is er al een stevig verschil op vlak van skill te zien online, maar dat was in het begin eigenlijk ook reeds het geval met Splatoon. Al erg snel zag je gamers als een gek door de omgeving manoeuvreren en technieken gebruiken waar je toch even van stond te kijken als beginnende spelers. Sommigen zijn nou eenmaal sneller dan anderen op niveau. Dat terzijde is Splatoon wel een game met een erg hoog pick up and play gehalte waarbij je al spelende steeds betere gear vrijspeelt en beter wordt, en is het een game die best wat blijfwaarde heeft op WiiU. Als je er nu dus nog in wil duikelen, of binnen enkele maanden, de drempel is heus niet zo groot als bij andere online shooters.
Wat de game op dit punt uiteraard een stuk aantrekkelijker maakt om spelen is de stevige verzameling aan gratis downloadbare updates die Nintendo de afgelopen maanden aan de game heeft toegevoegd en het spel in zijn huidige staat een stuk veelzijdiger maken dan het in juni was. Even na de release werden bijvoorbeeld ranked battles toegevoegd. In deze mode krijg je een rank naast je naam en wordt je samen geplaatst met anderen van dezelfde rank in potjes, en zo werk je jezelf gestaag op terwijl je tegen anderen van je eigen niveau speelt. Leuk aan deze battles is dat ze niet de regels van turf war gebruiken, maar eerder een variant op capture the flag volgen genaamd Splat Zones waarbij je een aangeduid gebied moet veroveren.
Een andere nieuwe mode die rond juli geïntroduceerd werd heet Tower Control. Bij deze mode staat er in het midden van de map een toren die begint te bewegen wanneer iemand van één van de teams hem beklimt. De toren loopt via een vast pad richting het einddoel, naargelang het team dat aan de macht is, en het is game and match zodra het einddoel bereikt is. Wanneer de Inkling op de toren er afgemieterd wordt beweegt het ding zich weer naar het midden toe, en meer houd dat dus niet in. In deze mode is het belangrijker om verf op de vijand te schieten om hen tegen te houden in wat essentie een heerlijke vorm van touwtjetrek is.
Nog een nieuwe mode die erg recent toegevoegd werd is Rainmaker-mode. Hier ligt er een belachelijk krachtig wapen genaamd de Rainmaker in het midden van de map. Het is een verf afvurende bazooka die je kan opladen om tornado’s af te vuren, een krachtig beestje dus dat je maar wat graag in je bezit wil krijgen. Dat effectief tot een goed einde brengen vergt uiteraard het nodige teamwork omdat het bewegen met het ding zo enorm log aanvoelt en zo krijg je ook hier dus weer een leuke mode die herinneringen oproept aan een soortgelijke modus uit Team Fortress 2. Maar dan met veel verf dus.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Het is eigenlijk best indrukwekkend om zien hoe Splatoon geëvolueerd is sinds de game in juni verscheen. Van een erg leuke game met iets te weinig variatie heeft Splatoon zich wat mij betreft de afgelopen maanden echt ontpopt tot één van de leukste multigames die ik de afgelopen jaren heb gespeeld. We hebben heel wat nieuwe wapens en gear gekregen, Het aantal maps is meer dan verdubbeld en een bestaande map (Urchin Underpass) heeft zelfs een metamorfose gehad. Verder is er behoorlijk wat getweaked aan de gameplay en de online mechanismen, zijn er nieuwe modes gekomen die voor het nodige peper en zout in de gameplay zorgen en is er sinds kort eindelijk ook de mogelijkheid om private battles met vrienden te spelen.
Perfect zou ik Splatoon niet noemen. De camera is soms ietwat van een pijnpunt waarbij je soms niet kan zien of een teamlid in de weg van je schoten staat en voor een game waar teamwork zo essentieel kan zijn is de vorm van communicatie met een aantal bepaalde zinnen echt te beperkt, maar dat zijn kleine zaken die nauwelijks afbreuk doen aan het spelplezier die de game levert. Kevin gaf de game in Juni een op dat moment verdiende zeventig en haalde aan dat de game toen leuk, maar iets te beperkt was. Een maand of drie en een aantal stevige updates later is Splatoon naar mijn gevoel echter een andere game geworden: eentje die veel steviger in de schoenen staat en waar meer fun en variatie in te beleven valt dan bij het verschijnen. Het gebeurt zelden dat we een game herbekijken en van een nieuw cijfer voorzien, maar Splatoon is wat mij betreft een terechte uitzondering op de regel.
[review pros=”+ Erg amusante, toegankelijke gameplay
+ Veel wapens, gear en technieken met invloed op de game
+ Downloadbare content en events hebben de game enkel beter gemaakt” cons=”- Te weinig manieren om te communiceren met teamleden
– De camera heeft soms kuren” score=84]
