Deze week komt hij ein-de-lijk uit: De Super Nintendo Classic Edition! Een heleboel retro lekkers in een adorabel miniatuur jasje. De verwachtingen na het succes van de NES mini zijn hoog gespannen, maar hoe gaat het uitpakken voor de Super Nintendo Classic? Ninty beloofde alvast dat de oplage een stuk hoger zal worden, dus eentje op de kop tikken wordt dit keer een stuk eenvoudiger dan destijds met de NES Classic. Waarom je, zelfs al heb je geen pre-order, op vrijdag best even de winkels afschuimt om er eentje op de kop te tikken lees je in deze feature.
Laat ons beginnen met het overduidelijke, je moet uiteraard een voorliefde voor retro-games hebben. Dit is en blijft een hebbedingetje dat mikt op late twintigers en jonge dertigers die opgegroeid zijn met deze games en gewoon dolgraag even een herinnering naar hun kindertijd willen. Dit wordt voor veel gamers een nostalgische trip richting memorylane, een tijd van zaterdagochtenden met cartoons, chocomel en videospelletjes op de bank. Geloof me vrij als ik zeg dat dit een belangrijke factor is in het succes van dit ding. We leven in een enge periode waarin gekken dreigen met een kernoorlog, waarin we ons zorgen maken over de toekomst van ons gezinnetje, de sleur van onze baan, gezondheid. Een hebbeding dat je ook maar even doet terug denken aan de goeie ouwe zorgeloze tijd van onschuld en Pinky and the Brain krijgt zo plots heel wat waarde. Het helpt dat het ook een schattig spulletje is om te etaleren bij je tv. We moeten daar eerlijk in zijn, de Europese versie van de Super Nintendo met de afgeronde contouren is stukken aantrekkelijker dan het hoekige onding dat de Amerikanen hadden en nu dus opnieuw krijgen.
Eveneens leuk is dat elke console met twee controllers komt, iets waar de multiplayer-games in het pakket meteen baat bij zullen hebben. Het zijn perfecte emulaties van de originele joypads en ze komen dit keer zowaar met een redelijk lange kabel zodat je niet met je snufferd tegen de tv moet kleven zoals bij de NES mini. Echter nog belangrijker zijn de games en uiteraard hoe die gepresenteerd worden op het ding. Met de NES Mini bewees Nintendo al perfecte rendities van hun klassiekers af te kunnen leveren die perfect aangepast waren voor gebruik op moderne televisies. De games op het systeempje waren stuk voor stuk superieur aan de versies die je in de virtual console vond en dat zal in dit geval niet anders zijn. Je verbind de Super Nes Classic wederom met een HMDI-kabel en hebt de keuze om in widescreen te spelen in een modus die de spellen er gelikter dan ooit doet uitzien, of gewoon lekker oldschool alsof je op een CRT-tv bezig bent. Nou ben ik zeker dat puristen de games in hun ouderwetse glorie zullen willen behouden, maar ik vind elk beetje opsmuk dat aan deze oude rakkers gedaan kan worden meer dan welkom. Een andere concessie voor een modern publiek is eentje waar ik persoonlijk best enthousiast over ben, namelijk de Rewind-functie. Kijk, oldschool games zijn taaie fuckers, het zijn relieken uit een tijd dat een game nog beenhard mocht zijn en je uit dagen om beter te worden. Ze komen uit een tijd waarin we echt de tijd hadden om ons toe te leggen op een spelletje en aanvalspatronen konden memoriseren. Die tijd is al lang vervlogen en ik ben dan ook erg blij dat het systeem je naast tussentijds saven ook gewoon toelaat even terug te spoelen om een fuck up te corrigeren. Klinkt het een beetje als cheaten? Ja, uiteraard, maar ik ga verdomme zo blij zijn met die feature als ik straks Super Ghouls’n Ghosts aan het spelen ben. Het is trouwens niet zo dat je gewoon op je controller constant op een knopje kan rammen en rewinden, je moet effectief recht staan en op de console drukken. Tenzij je een luiwammes bent en een belachelijk lange HMDI-kabel gebruikt om het ding naast je te zetten ga je het dus niet constant doen. Tenzij in Super Ghouls’n Ghosts misschien
Brengt ons tenslotte bij het allerbelangrijkste en dat zijn uiteraard de games. Het is een lijstje van 21 dat grotendeels fungeert als een soort greatest hits met weliswaar enkele rare gaten (serieus, waar zijn The Turtles?) maar toch met een sterk aantal winners die ik dolgraag wil spelen.
Earthbound
Deze Japanse RPG lijkt de tand des tijds erg goed doorstaan te hebben en maakt nog steeds indruk met een ritmisch vechtsysteem, gek gevoel voor humor en een hedendaagse setting die totaal anders is dan die van genregenoten als Final Fantasy uit die tijd.
The Legend of Zelda: A Link to the Past
Er zijn vele sterke Zelda-games geweest door de jaren heen, recent nog het ijzersterke Breath of the Wild. Het neemt niet weg dat A Link to the Past nog steeds geboekstaafd staat als een oerklassieker die veel fundamenten voor de serie legde. Parallele werelden, een groene overworld vol geheimen om te ontdekken en het Master Sword? Ze deden hun intrede in deze classic.
Street Fighter 2
Deze game doet terug denken aan de eveneens goeie ouwe tijd dat lunaparken nog een dingetje waren die je niet enkel aan de Belgische kust vond. Oude kasten waar je een muntje in wierp om dan stevig je tegenstanders een Hadouken op hun smoel te werpen. Street Fighter 2 moet op de SNES Classic deze nostalgische gevoelens terug oproepen en is de perfecte game om die twee controllers mee te benutten. Niks ellenlange combo’s memoriseren, gewoon op neer op neer rood groen rood groen op je harses!
Super Mario RPG: Legend of the Seven Stars
De spirituele voorloper van de Paper Mario games en vooral een legendarische samenwerking tussen Nintendo en Squaresoft. Net als Earthbound steunt deze Mario RPG op een simpel maar erg leuk uitgewerkt vechtsysteem en net als Earthbound is het een uitgebreide, grappige adventure RPG. Een onvergetelijke game.
Super Mario World
De klassieker onder de platformers waar je gewoon niet om heen kan en een game die ik tot mijn scha en schande nooit gespeeld heb omdat ik het toen te druk had om met blauwe egels rond te rennen. (Ik ben niet zonder kinderzondes) Staat nog steeds geboekstaafd als onverwoestbaar op vlak van leveldesign en is berucht omdat het de formule die verfijnd werd in Super Mario Bros 3 voor het eerst op zijn kop gooide door nieuwigheden als Yoshi te introduceren.
Dat dit slechts vijf van de games in het interne geheugen van de nieuwe Mini zijn geeft aan dat er vanaf vrijdag heel wat ouderwetse fun te beleven zal vallen met het ding. Als je pre-orders hebt staan, duim ik voor je dat je snel een leuk bericht van de winkel krijgt en een weekend vol retrowaanzin tegemoet gaat, wanneer je door deze feature zin hebt gekregen er eentje in huis te halen…veel succes.
