Sword Art Online. Dit klinkt als een titel voor een game, maar is een titel van een anime serie die gaat over een game. In Sword Art Online volg je het verhaal van Kaneki, beter bekend als Kirito. Het eerste seizoen haalde lovende recensies binnen en blijkbaar werd daar meer succes in gezien, aangezien er nog een vervolg op kwam. Laat dat vervolg nou net waardeloos zijn. Zelf heb ik ook de serie gezien en vond ik, net als zovelen, het eerste seizoen erg leuk, maar daarna wist het mij niet meer zo te boeien. Omdat seizoen 1 dus wel goed ontvangen werd, gooien ze het nu over een andere boeg met Sword Art Online: The Lost Song. In deze game (van een anime die over een game gaat, ja…) gaat het weer over Kaneki en zijn vrienden en is seizoen 2 van Sword Art Online nooit gebeurd. Je gaat terug naar Alfenheim, maar deze keer werkt de game goed.
In de serie werkte Alfenheim, de digitale wereld van Sword Art Online, namelijk niet goed en werden duizenden spelers opgesloten in de digitale wereld. Als je in de game doodgaat, ga je ook in het echt dood en als geliefden je ontkoppelen uit de game sterf je ook in het echt. Hier is totaal geen sprake van in de game die ik heb gespeeld. Doordat de game goed werkt, is er totaal geen sprake van een angst om te sterven. De zorgeloosheid in de game klinkt ook door in de rest van het verhaal; het is eigenlijk een kinderverhaal geworden. Kirito is samen met zijn harem (zo kun je al zijn vrouwelijke vrienden ondertussen wel noemen) in Alfenheim en ze proberen het spel sneller dan de rest van de andere spelers uit te spelen. Dat is het verhaal. Dat is het doel van het spel. Klinkt niet erg interessant en dat is het ook niet.
De graphics van SAO zijn ook niet om naar huis te schrijven. De game moet eruit zien als een getekende game, maar zelfs met de cell-shaded stijl merk je dat de game niet goed eruit ziet. Sterker nog: je ziet dat de graphics gedateerd zijn. De vijanden zien er niet afgewerkt uit, de landschappen zijn kaal en oninteressant en het leeft ook niet in de game. Alleen in de hub area lijkt het echt druk en daar houdt het op. Verder in de game zie je ook wel andere “spelers”, maar die zie je niet regelmatig en het is pijnlijk duidelijk dat deze “spelers” AI zijn.
De gameplay is oké. Daar is het eigenlijk al mee gezegd. Spannend wordt het nooit en erg moeilijk ook niet. Je verslaat tientallen van dezelfde vijanden om vervolgens hoger in level te gaan. De combat werkt goed en is responsief, echter wordt het ook heel snel eentonig om telkens weer dezelfde vijanden uit te roeien. Deze verveling kan je nog verminderen door middel van het veranderen van characters, want je hoeft niet per se Kirito te zijn, maar ook dit verliest al snel zijn meerwaarde.
Wat het vreemde is van de game is dat je elk vrouwelijke personage in bikini of badhanddoek kan laten lopen. Dit is voor sommige mensen een pluspuntje, voor sommige mensen een minpuntje, dus ik benoem het alleen en dan mag je zelf uitvogelen wat jij ervan vindt. Het is beter bekend als Fan Service en ik kan mij voorstellen dat je als geile tiener wel naar een stel geanimeerde borsten wil kijken. Deze borsten bewegen overigens ook overdreven tijdens elke beweging van de vrouwelijke personages en hoe groter de borsten, des te meer ze wiebelen. Verder probeert de game op de serie te lijken en begin je dus op level 150 (als ik mij niet vergis), je level gaat hierna alleen nog maar hoger, waardoor het lijkt alsof een level omhoog gaan niet boeiend is.
Naast de singleplayer is er ook nog een multiplayer modus die, net als zo veel elementen in de game, niet goed uitgewerkt is. SAO gaat over een MMORPG. Waarom laat je het dan niet daadwerkelijk lijken op een MMORPG? Er is nog nooit een anime zo geschikt voor een game geweest als deze, maar helaas gaat de multiplayer daar verder waar de singleplayer al mee bezig is: een oninteressante game zijn. De multiplayer kan voor een korte tijd leuk zijn, maar verwacht niet dat het je uren zoet gaat houden.
SAO is geen hele slechte game, ik zou zelfs willen zeggen dat het een middelmatige game is, maar daar houdt het op. De gameplay is oké, het verhaal niet boeiend en de graphics zijn verschrikkelijk, de animatie van de borsten daargelaten, want daar is echt tijd aan besteed. Misschien dat dit voer voor de diehard fans is, maar ik denk eigenlijk niet dat zij zich hier lang mee zullen vermaken. Op papier klinkt het zo makkelijk: een game van een serie over een game. In de praktijk is dat blijkbaar een stuk lastiger om voor elkaar te krijgen.
[review pros=”+ Gameplay is oké
+ Borsten zijn goed geanimeerd
+ Positief” cons=”- Het verhaal is niet interessant
– De rest is helaas minder goed geanimeerd
– Grafisch verouderd” score=55]
