Té veel gamen… Kan dat?

‘Hij is helemaal verslaafd aan dat ding!’ Een veelgehoorde uitspraak onder bezorgde ouders, maar vaak ook een zin die in principe op weinig is gebaseerd. Want wie graag veel en lang gamet, maakt zichzelf natuurlijk niet per definitie een gameverslaving eigen. Wanneer dit wél het geval is? We leggen het je hieronder uit.

Of het nu gaat om een wedstrijd FIFA, een gezamenlijke, digitale stroll over de prairies in Red Dead Redemption 2 of iets héél anders: we kunnen allemaal écht genieten van een korte óf lange gamesessie. Des te vervelender zijn dan ook opmerkingen als ‘Zet hem nou eens uit!’ of ‘Kijk uit voor een verslaving!’. Tenslotte weet je zelf ook wel waar je grenzen liggen. Of niet?

Veel gamen versus gameverslaving: de verschillen

Het is inderdaad niet zo dat veel gamen automatisch een naderende verslaving in de hand werkt. Het veelvuldig aanzetten van je Playstation of Xbox is natuurlijk een voorwaarde om zo’n verslaving te ontwikkelen. Daarna zijn het uiteenlopende factoren die een mogelijke gameverslaving veroorzaken.

Iets wat bijvoorbeeld wél duidt op een verslaving, is het onafgebroken doorgaan met één spel. Ook sneller geïrriteerd en soms zelfs boos zijn, lijken symptomen te zijn van een sluimerende verslaving. Natuurlijk hoeft het ook dan niet zo te zijn dat direct mentale problemen hebt. We weten tenslotte allemaal hóe bloedirritant zo’n gekunstelde tegengoal kan zijn…

Problemen

Het wordt echter een probleem wanneer je als gamer het spel maar niet uit je hoofd kunt krijgen. Je speelt de game dan ook als je hem niet fysiek speelt. En dat kan behoorlijk ten koste gaan van werk, studie en sociale contacten. Wanneer je daadwerkelijk minder wil spelen, maar hiertoe niet in staat bent, is het tijd om aan de bel te trekken. De DSM, Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, stelt dat iemand verslaafd is wanneer dit soort kenmerken ongeveer vijf jaar lang voorkomen.

Conclusie

Kortom: veel gamen is geen oorzaak, maar wel een voorwaarde voor een gameverslaving in aanbouw. Wie daarbij symptomen als ontwenningsverschijnselen, prikkelbaarheid en sociale problemen ondervindt, doet er verstandig aan om hulp in te schakelen.