In het verleden hebben we fantastische games gehad waarin de vier Teenage Mutant Ninja Turtles centraal stonden. Vooral in het tijdperk van de (S)Nes waren de Turtles prominent aanwezig met geweldige avonturen. Sindsdien hebben de geschilde broeders echter een hoop minderwaardige games aan mogen doen. Nu Platinum Games een Turtles-game brengt, is er hoop dat dit stigma eindelijk opnieuw doorbroken gaat worden!
Want denk nu zelf; deze game komt van de ontwikkelaar die ons eerder fantastische games bracht. Titels zoals Bayonetta, Vanquish, The Wonderful 101, Metal Gear Rising: Revengeance. Titels die per direct fantastische gevoelens op weten te roepen, ons warm weten te maken van binnen en herinneringen naar boven laten komen. Geweldige games, die stuk voor stuk konden rekenen op hoge cijfers. Helaas heeft de ontwikkelaar ook een keerzijde, de kant waar de licentiegames hun kop op steken. Legend of Kora, Starfox Zero, games waar heel weinig mensen blij van werden. Natuurlijk, de laatste Transformers van de studio was tof, maar briljant was het nooit. Het lijkt erop dat de studio de licenties gebruiken om snel geld te verdienen, om dit in eigen games te stoppen. En helaas, Turtles is niet anders.
Maar laten we niet meteen dramatisch gaan doen. Er zijn dingen die Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutants in Manhattan goed doet. Steker nog, de game doet ze uitstekend. De personages, de karakter eigenschappen, ze kloppen helemaal. Mikey heeft constant de drang voor meer pizza, Shredder, Krang, Bebop en Rocksteady zijn tof en Splinter komt over als een wijze leermeester. Het brengt het gevoel van de oude tekenfilm (en her en der de eerste twee films) op een goede manier naar het scherm. Qua sfeer en gevoel zit het helemaal goed, het is de game die daaronder schuilt waar de problemen zitten. Een game als deze wil je natuurlijk met meerdere spelers spelen. En dat kan ook, maar het kan alleen online. Nee, een brawler zoals deze wil je spelen met drie vrienden op de bank. Dat is afwezig. Daarnaast is de combat niet uitdagend en werk je elk level af door willekeurig op knopjes te rammen. Natuurlijk, wanneer je weet welke move waar verborgen zit, zullen de gevechten beter ogen. Maar is het nodig om het einde van een level te bereiken? Nee. Door de levels heen werken voelt nooit geweldig en het bereiken van een eindbaas (elk level heeft er eentje) is je enige doel. Dat die bazen niet echt uitdaging bieden, behalve dat ze een gigantische levensbalk hebben waardoor je steeds repetitieve moves op ze uit moet zetten, is ook een groot minpunt.
Tijdens de levels, die steeds in open omgevingen spelen, vecht je je een weg door steeds dezelfde vijand neer te slaan. De Foot zien er uiteraard allemaal hetzelfde uit, maar ook de vijanden daaromheen weten geen diversiteit te bieden. Dat je af en toe ook nog even een objective af moet werken omdat dat moet van de game, haalt de snelheid er behoorlijk uit. Uit alles merk je dat Platinum deze game snel in elkaar heeft gezet om geld te verdienen. Natuurlijk is er genoeg fanservice. De grappen rondom pizza’s en de cowabunga’s vliegen je om de oren. Maar nee, dit is niet genoeg om de echte fans te bekoren. Dit is bij lange na niet genoeg. Het is dan ook echt bijzonder jammer dat een fantastische franchise als de Teenage Mutant Ninja Turtles steeds opnieuw door het slijk gehaald moet worden op het gebied van videogames.
Dat je tijdens de missies je Turtle steeds kunt upgraden is tof. Het meenemen van een turret is geinig (al heb ik nooit eerder een Ninja een turret zien gebruiken). Een vleugje RPG doet zich dan ook op wanneer je jouw favoriete Turtle net wat sterker wil maken. Dat je met een druk op de knop meteen kunt wisselen van Turtle, want soms is die stok van Donatello handiger dan die short range wapens van Raph, is handig. Maar is dit nu wat we willen? Nee, dit is wel het minimale wat we eisen van een game in deze franchise. Het zijn leuke toevoegingen, daarom is het bijzonder jammer dat de rest van zo’n dramatisch niveau is.
Sinds mijn jonge jaren heb ik een connectie gevoeld met de Turtles. Het is daarom steeds opnieuw jammer om te zien dat deze franchise zo slecht behandeld wordt door verschillende ontwikkelaars. Ben je echt een fan van de schilders? Blijf dan weg van deze game. Je gaat hier niets vinden wat je blij gaat maken. Daar kan het toffe visuele stijltje niets aan bij brengen. Cowabunga? Nee, totaal niet.
