Veel mensen zijn bekend geraakt met de Elder Scrolls-franchise ten tijde van de Xbox 360 en PlayStation 3. Oblivion was best wel een dingetje. Grafisch indrukwekkend, een wereld die gigantisch was én de game werd in de markt gezet als een onmisbaar spel. Veel mensen kwamen hierdoor voor het eerst in aanraking met de inmiddels al lang lopende franchise. Met Skyrim werd het hoogtepunt bereikt. Het leek er soms op dat iedereen Skyrim speelde. Echter, mensen die eerder al met de Elder Scrolls bezig waren, herinneren zich misschien nog andere titels…
Een van de grootste games die ik gespeeld heb op mijn originele Xbox was Morrowind. De game, die in 2002 verscheen, heeft mij letterlijk honderden uren bezig weten te houden. Dit was in de tijd dat Xbox Live net een paar dagen bestond. Terwijl menig speler online wilde gaan, sloot ik me op om vooral offline enorm veel plezier te beleven. Het derde deel in de serie bracht je naar Vvardenfell, een eiland in de provincie Morrowind, liggende in continent Tamriel. De game sprak indrukwekkende onderwerpen aan. Slavernij, racisme, profetieën. Het betoverde me. Nadat ik de game tot een einde had gebracht (nee, ik heb niet alle honderden side-quests gedaan), heb ik het spel echter niet meer aangeraakt. Elder Scrolls ging voor mij door met Oblivion op mijn Xbox 360 en later met Skyrim. En hoewel ik Skyrim recentelijk opnieuw heb gespeeld op de Xbox One, mag ik niet vergeten dat ik ook heel wat uurtjes rond heb gelopen in The Elder Scrolls Online. Een game die de beste aspecten uit de singleplayer games combineert met een gigantische open wereld waarin mensen online hun ding doen. Toen de vraag kwam of ik voor een preview terug wilde keren naar Morrowind, was het antwoord een volmondige ja.
De fascinatie voor Morrowind is namelijk nooit weggegaan. Het is dan ook niet voor niets voor velen nog steeds de beste game in de franchise. Natuurlijk, titels als Skyrim zijn grootser, epischer en dieper, maar qua gevoel was het voor velen Morrowind die de klok sloeg. Om nu, vijftien jaar later, terug te keren naar Vvardenfell voelt dan ook haast aan alsof je thuiskomt na een lange reis. Dat ‘Chewie, we’re home’ moment uit Star Wars: The Force Awakens. Terug van weggeweest, maar nog steeds geweldig om hier te zijn. Tijdens mijn speelsessie viel me dan ook op hoe herkenbaar de omgeving is. De ontwikkelaar heeft duidelijk goed gekeken naar het bronmateriaal om deze Morrowind-uitbreiding voor The Elder Scrolls Online niet alleen passend te krijgen in het huidige spel, maar ook om spelers van weleer warme gevoelens te geven. Dit terwijl het verhaal van deze uitbreiding honderden jaren voor de gebeurtenissen uit de originele game plaatsvinden.
Hoewel ik nog niet in wil gaan op de uitgebreide series aan queesten (daar hebben we de review later voor), is opvallend hoe gevarieerd deze zijn. Als er iets is waar ik in MMO’s wel een beetje klaar mee ben, dan zijn het wel de ‘ga daar heen en haal X aantal van deze dingen of slacht Y aantal van personage Z’-missies. Gelukkig weet Morrowind dit tot een minimale te brengen. Het verhaal is interessant en her en der zie je het zaadje dat geplant wordt om conflicten in de originele game tot uiting te brengen. Geweldig. Gelukkig is Morrowind meer dan een landje alleen, gevuld met queesten. De uitbreiding voor The Elder Scrolls Online heeft meer vlees om haar botten dan dat. Voor het eerst sinds de originele launch van The Elder Scrolls Online is er een nieuwe, speelbare klasse aanwezig in de vorm van de Warden. Een personage die compleet aangepast kan worden aan jouw speelstijl. Met verschillende skill trees kun je gaan voor damage, healing of kun je zelfs beesten met je mee laten strijden.
Ook brengt Morrowind nieuwe manieren om de Player versus Player-spelers blij te maken. In Battlegrounds kun je sneller en makkelijker het opnemen tegen andere spelers, zonder dat je eerst naar Cyrodil hoeft te reizen. Met vier tegen vier spelers strijden in verschillende speltypes en omgevingen is leuk. Ik kijk er dan ook naar uit om mijn originele personage hier eens goed huis te laten houden wanneer de game daadwerkelijk in de winkel komt te liggen. En dat gevoel heb ik eigenlijk gehad tijdens mijn hele preview speelsessie. Ik heb behoorlijk wat uren gestopt in The Elder Scrolls Online, maar de game wist me uiteindelijk niet zo vast te houden zoals een World of Warcraft of Star Wars The Old Republic dat deden. Met de toevoeging van Morrowind had ik het idee dat het spel niet alleen dieper en interessanter is geworden, maar vooral leuker. En of dat komt doordat ik een geschiedenis heb met de game durf ik niet aan de zijlijn te schuiven. Misschien zijn het die warme gevoelens aan toen, de herinneringen aan dat mannetje dat op zijn kamer op een tv van 40 centimeter honderden uren door een spannende, grote wereld aan het trekken was. Het is die herkenbaarheid, het gevoel van toen. Maar gelukkig weet de uitbreiding ook voor nieuwe spelers genoeg toffe content te brengen waardoor het voor iedereen een uitbreiding gaat worden die niet te missen mag zijn. Zet ‘m zo maar in de markt, net zoals dat bij Oblivion het geval was. Deze mag je niet missen.
Wanneer The Elder Scrolls Online: Morrowind verschijnt zal het het spel in twee kampen verdelen. De spelers die Morrowind kennen en hen die het gedeelte voor het eerst gaan zien. Toch zullen beide spelers merken dat dit de meest toffe uitbreiding is die de game had kunnen krijgen. Welkom thuis.
