Daar stond ik dan, bij het hoofdkantoor van Nintendo Benelux. Ik wilde mijn auto parkeren, dus ik bel aan bij de intercom. “Hallo?” “Ja, hallo, ik kom hier voor het Breath of the Wild evenement.” “Maar dan sta je verkeerd, je moet namelijk in Maarssen zijn, daar wordt het evenement gehouden.” Het evenement zou om half 10 beginnen en het was ondertussen al 10 voor half 10. Ik baalde als een stekker en probeerde snel Harmen te contacteren voor het juiste adres. Gelukkig keek Harmen snel naar zijn telefoon en stuurde hij mij het juiste adres door. Met piepende banden reed ik weg van Nintendo en ging ik onderweg naar Maarssen. Uiteindelijk kwam ik kwart voor 10 het terrein oprijden. Ik legde het verhaal uit en als reactie kreeg ik te horen: “Oh, dat had iemand anders ook al, ga maar snel naar boven, de presentatie is al begonnen!” Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd en ging zitten, helemaal klaar voor Zelda, echter was er een presentatie aan de gang van Paper Mario. Ietwat verward ging ik zitten en tot mijn vreugde, druppelden er nog later dan ik mensen binnen. Ik was gelukkig niet de laatste die binnenkwam!
De presentatie werd gehost door een ontzettend enthousiaste jongen die geheel in zijn element was. Hij speelde Paper Mario en legde ontzettend veel uit over de game en over de grappen. Daarnaast wist de beste man zelf ook nog een flink aantal goede moppen te tappen. Ik had de presentatie niet verwacht, maar het was totaal geen onwelkome verrassing, omdat de jongen het zo boeiend bracht. Vervolgens leek het op een soort kleine persconferentie met nog een aantal andere games, waaronder de nieuwe Mario Party, maar de jongen wist op tijd tot de orde van de dag te komen. Iedereen was nog totaal gefocust op hem en we wilden ook allemaal naar hem luisteren en de games bekijken. Toch wilden we allemaal de nieuwe Zelda zien en de toffe peer gaf ons wat we wilden. Hij pakte een Wii U gamepad en daar stond het: Legend of Zelda: Breath of the Wild. Het publiek werd wild!
Hij liet vooral het free roaming-aspect van de wereld zien. Hij had geen timer, hij kon zo lang spelen als hij wilde en hij liet ons allerlei dingen zien. In het begin liet hij vooral een aantal kleine dingen zien. Wat mij per direct op viel, was dat de game er prachtig uitzag. Her en der dipte de framerate en kwamen er op wat latere momenten de nog wat duidelijkere textures plots in het scherm, maar dit was de Wii U-versie van een game die nog niet geheel af is. Overigens was het niet storend en waren de effecten in de game daadwerkelijk prachtig. Link surfte op zijn schild van een heuvel af en ging naar een aantal goblins. De goblins bevonden zich in hun kamp. Link probeerde slim te zijn door door middel van een bom te laten ontploffen nabij een boom en de goblins te laten pletten door de omvallende boom. De bom rolde echter te ver door, waardoor de goblins Link snel door hadden. Een epische strijd tussen de goblins en Link begon. Slechts twee goblins hadden een wapen. De derde goblin gooide met stenen, om Link schade toe te brengen. Op het moment dat een van de goblins met een wapen het loodje legde, pakte de goblin zonder wapen het wapen snel op en viel Link aan met het wapen.
Dit was erg tof. Het viel ook op dat bij een ander goblin-kampement de goblins Link niet doorhadden. Link sloop naar het kampement toe en pakte alle wapens af van de goblins. Vervolgens viel hij de goblins aan en zij zagen tot hun schrik dat zij geen wapens meer hadden. De ene goblin pakte een tak en de andere goblins gooiden met stenen. De goblins grepen alles aan om Link te vellen. Dit mocht gelukkig niet baten en Link maakte korte metten met ze. Na deze goblin-slachting had hij het wel weer gezien en vervolgde de reis naar een ijskoud gebied.
Link had echter geen beschermende kleding aan, waardoor hij het te koud had op de ijzige bergen. Hij moest snel wat pepers eten, waardoor hij het warmer kreeg voor een korte periode tijd. Link wilde een rivier oversteken. Het water was te koud om er in te duiken, dus moest Link een andere oplossing vinden. Link zag gelukkig vrij snel een bootje midden op de rivier dobberen, bij een eilandje, echter was er geen route naar het eiland toe. Gelukkig was Link ontzettend origineel en zag hij een mogelijkheid om een aantal bomen om te hakken om deze vervolgens als brug te gebruiken. De bomen vielen helaas scheef, maar door de bomen nog met pijlen te beschieten kon hij de bomen nog wat rechter naar het eiland toe krijgen, waardoor hij veilig bij het bootje aankwam.
Er stond geen harde wind, waardoor het bootje niet al te snel ging. Link had alleen wel een groot blad opgepakt bij een van de goblin-kampementen en kon hij daarmee wat wind in de zeilen waaien, waardoor Link alsnog snel met het bootje van A naar B ging. Dit avontuur bleef echter kort en al snel ging Link weer naar een wat warmer gebiedje. Er was ondertussen een keiharde wind opgestoken. Dit zag er erg spectaculair uit. Alles waaide een bepaalde kant op en zelfs een kampvuur leek uit de hand te lopen doordat het vuur bijna het gras raakte. Er kwamen wat skeletten bij kijken, waardoor Link alsnog besloot de brand uit de hand te laten lopen. Hij stak zijn fakkel aan in het kampvuur en stak daarmee vervolgens een klein deel van het gras in de brand. Door de keiharde wind liep dit finaal uit de hand en vlogen wij zelf ook bijna in brand. Net op tijd kon Link zichzelf uit de gevarenzone brengen en konden wij alles van een veilige afstand bekijken. Het leek bijna alsof het hele landschap in brand opging, maar gelukkig brandde het uiteindelijk op.
Als laatste wilde Link nog graag wippen. Niet op de volwassen manier, maar gewoon op een wipwap. Echter had Link geen vrienden, of een wipwap, maar deze had hij snel gemaakt met behulp van een magneet. Op het ene uiteinde stond hij en op het andere uiteinde liet hij een loodzwaar metalen object vallen. Dit ging echter met zo’n geweld, waardoor Link helaas kwam te overlijden op een nogal bijzondere wijze. Allemaal moesten wij lachen om het leedvermaak en vervolgens mochten wij zelf aan de slag met de game.
We mochten de eerste twintig minuten van het verhaal spelen en natuurlijk nog even vrij rondkijken. Ik was zo verwonderd in het vrij rondkijken, dat ik uiteindelijk alleen een aantal goblin-kampementen heb uitgeroeid en heb gesurfd op mijn schild van heuvels af. Dit was allemaal erg leuk, maar ik kon er natuurlijk niets van. Overigens lukte het mij wel om een kampement uit te schakelen door een boom te laten vallen op die lelijke gasten. Het verhaal trok mij er meteen in en ik kwam ook al snel wat oude bekenden tegen. Ik zal er verder niets over zeggen, maar het is vanaf de eerste minuut al erg tof. Maak je klaar voor de beste Zelda game ooit!
Breath of the Wild is de meest ambitieuze Zelda game ooit. De open wereld is gigantisch en wat je ermee kan doen is ongelooflijk. Ik ben er zelfs van overtuigd dat dit eindelijk een sandbox-game is waarin je alles kan doen wat je wilt doen. De vrijheid lijkt wel groter dan in games als bijvoorbeeld GTA. Dit komt niet doordat je voertuigen en dergelijke kan jatten, maar vanwege de physics in de game. Hier is zo belachelijk veel tijd aan besteed en dat uit zichzelf op grandioze wijze. Breath of the Wild lijkt niet alleen een goede Zelda game te worden, maar ook een geniale sandbox-game. Dit wordt een game voor iedereen die van gamen houdt.
