Lekker rustig onderuitgezakt op de bank met mijn benen omhoog. Ontspannen genieten van een potje Fifa of rustig een paar Duitsers neerschieten in Battlefield. Dat is hoe ik het liefste games speel. Lekker relaxed, geen stress en vooral voor de fun. Toen kwam The Surge door mijn brievenbus heen. Deze game is gemaakt door Deck13 die we kennen van de Dark Souls look-a-like ‘Lords of the Fallen’. Geen game waar je dus makkelijk doorheen wandelt, maar ééntje waar je echt voor moet gaan zitten en misschien wel een beetje sadomasochistisch voor moet zijn.
The Surge speelt zich af in een sci-fi wereld waarin een groot bedrijf genaamd Creo de bijna verwoeste wereld wilt verbeteren. Iets is niet helemaal goed gegaan bij Creo waardoor medewerkers en robots op hol zijn geslagen en de pleuris lichtelijk is uitgebroken. Warren, het personage waarmee je speelt, komt nietsvermoedend aan bij Creo omdat dit zijn eerste werkdag is. Na binnenkomst krijgt Warren en exoskelet aangemeten, die in een zeer pijnlijke cutscene wordt vastgeschroefd aan zijn lichaam. Als hij bijkomt is hij terecht gekomen op de stortplaats van het bedrijf en kan het doodgaan beginnen.
Zoals al eerder gezegd is The Surge gemaakt door de makers van Lords of the Fallen. Deze game leek enorm veel op de hardcore Dark Souls games. The Surge valt in ditzelfde rijtje en is pittig moeilijk en je zult dan ook regelmatig sterven. Verder wil ik niet te veel vergelijken met Dark Souls want ik heb deze games nooit gespeeld, maar het systeem van de games lijken wel aardig op elkaar. Je begint in een level bij een hub waarin je kunt genezen en upgrades kan toevoegen aan je exoskelet. Upgrades bestaan bijvoorbeeld uit nieuwe healing mogelijkheden of verbeterde stukken armor. Als je doodgaat zul je altijd weer respawnen bij de hub. En geloof mij dit gaat heel vaak gebeuren. Verderop in de levels is het mogelijk om steeds meer shortcuts te ontgrendelen waarmee je weer terugkomt bij de hub, waardoor je niet steeds weer het gehele level moet doorkruisen. Het doel is om je een weg naar buiten te vechten langs alle robots en doorgeslagen medewerkers en uit te zoeken wat er gebeurd is.
De sci-fi setting van de game is supertof, helaas is datzelfde niet van het verhaal te zeggen. Het verhaal is flinterdun en wordt vrijwel alleen uit de doeken gedaan door audio logs die je door de levels heen weet te vinden. Dit is in mijn ogen echt een gemiste kans aangezien ik in het begin van de game erg enthousiast was over de wereld die zich goed leent voor een interessant verhaal. De levels zien er best mooi uit maar zijn erg repetitief omdat deze zich allemaal afspelen rondom de Creo fabriek. Het is allemaal erg industrieel en erg onoverzichtelijk waardoor het vaak niet duidelijk was waar ik naartoe moest.
Het vechtsysteem is hand-to-hand combat waarin je gebruik maakt van verschillende wapens die je in de levels kunt verzamelen. De wapens lopen uiteen van hele logge zware wapens of snelle twee-handige wapens. In plaats van light en heavy attacks wordt er in de game gebruikgemaakt van verticale en horizontale aanvallen. Dit is best een interessante variatie, want je moet per lichaamsonderdeel gaan bekijken welk type aanval beter past. Een arm kan je natuurlijk beter aanvallen met een verticale aanval, terwijl een been weer beter aangepakt kan worden met horizontale aanvallen. Tijdens het aanvallen kun je selecteren welk lichaamsdeel je wilt aanvallen, ook zie je welk deel van het lichaam wel of niet bepantserd is. Vanzelfsprekend kun je op een niet bepantserd deel meer schade aanrichten dan op de bepantserde gedeeltes. Er wordt tijdens het aanvallen energie opgebouwd die je kan gebruiken voor een super attack waarmee je het desbetreffende lichaamsdeel afhakt en je dat gedeelte ook kunt oprapen. Zie je dus een vijand lopen met een dik stuk armor op zijn rechterarm, dan kun je tijdens het aanvallen focussen op de rechterarm en met de super attack zijn rechterarm afhakken en daarmee zijn armor oprapen. Hierdoor is het een high risk, high reward systeem waarbij je telkens aan het nadenken bent of je het risico gaat lopen om dat nieuwe wapen of dat nieuwe stuk armor gaat proberen te bemachtigen.
Na het verslaan van vijanden verdien je scraps die je kunt gebruiken om je exoskelet te laten levelen of om nieuwe gear te craften. Des te hoger het level van je exoskelet, des te meer Core Power je hebt. Een hogere Core Power zorgt ervoor dat je meer upgrades en meer armor kunt toevoegen aan je exoskelet. Hoe meer kills je achter elkaar hebt, hoe meer bonus scraps je kunt verdienen. Ga je echter dood dan blijven je scraps liggen op het punt waar je dood bent gegaan en moet je binnen een bepaalde tijd weer terugkomen op die plek om je scraps te verzamelen. Nadat je dood bent gegaan respawnen alle vijanden ook weer, waardoor het niet altijd even makkelijk is om terug te komen op de plek waar je scraps liggen. Ga je onderweg naar je verloren scraps weer dood of haal je het niet binnen de bepaalde tijd dan zijn ze definitief weg. Dit zorgde bij mij regelmatig voor stressmomenten en voor veel baalmomenten als ik onderweg weer eens niet voorzichtig genoeg was en ik mijn zuur verdiende scraps was verloren.
Normaal gesproken ben ik iemand die vol het gevecht in rent en als een malle begint te meppen. Dat systeem werkt helaas niet in deze game. Je moet voorzichtig en tactisch te werk gaan. Proberen vijanden weg te lokken bij de rest van hun vrienden en dan na elke paar klappen weg zien te dodgen voor de tegenaanval. De game is niet vergevingsgezind en je zult dan ook binnen een paar klappen dood zijn als je niet aan het opletten bent. De eindbazen zijn uiteraard ook zeer moeilijk en vereisen veel geduld en skills om te verslaan. Ze hebben ieder zo hun eigen tactiek en moeten goed bestudeerd worden om te kunnen verslaan. Het euforische gevoel na het verslaan van zo’n eindbaas is dan ook te gek. Het vreemde is echter dat ik na het verslaan van een eindbaas tegen een normale vijand in vrijwel hetzelfde aantal klappen ook dood was. Dit geeft een raar gevoel dat de verhouding tussen de kracht van de vijanden niet in balans is en dat het in mijn ogen soms onnodig moeilijk wordt gemaakt, waardoor ik in plaats van te vechten snel voorbij stukken ben gerend om de knop te vinden die mij naar het volgende gedeelte bracht van het level. Dit lijkt mij natuurlijk niet de bedoeling, maar na zo vaak dood te zijn gegaan op eenzelfde stuk was het voor mij wel klaar.
Je zult regelmatig gefrustreerd raken en met controllers willen gooien. Het verhaal is veel te weinig aanwezig en de levels zijn heel erg inspiratieloos. Kun je hier echter doorheen kijken en hou je van een pittige uitdaging, dan zul je een game spelen met een erg interessant vechtsysteem, een goed uitgewerkt rpg gedeelte en een game waaruit je veel genoegdoening uit zult halen als je deze hebt uitgespeeld. The Surge is voor de liefhebber van het genre een heel erg vermakelijke game en zeker een aanrader. Ik ga ondertussen mijn defecte controllers vervangen!
