Bliksem slaat niet twee keer op dezelfde plek in. Met het eerste seizoen van The Walking Dead bracht Telltale een game die zowel door pers als door fans bijzonder goed is ontvangen. De episodische game verscheen op vele Game of the Year-lijsten en bracht behoorlijk wat gamers aan het huilen. Nu is Telltale terug met een vervolg. Weet de ontwikkelaar het sterke eerste seizoen te overtreffen?
Pas op, mocht je eerdere episodes niet hebben gespeeld, dan zit deze review vol met spoilers.
Lee is dood. De man die jij onder de knoppen had in het eerste seizoen, de vaderfiguur voor de wees Clementine, heeft zijn leven gelaten. Om haar te beschermen, om haar een toekomst te geven. Zijn dood zelf was een heftige voor de jonge Clem, het meisje heeft haar beste vriend door het hoofd moeten schieten zodat hij niet terugkwam als een Walker. Een gebeurtenis die Clementine getekend heeft voor het leven. Haar leven zit vol verdriet, verlies en geweld. Het duurt niet lang voordat ze haar onschuld moet verliezen. Het jonge meisje moet sterk zijn in een wereld die haar steeds omlaag lijkt te trekken. Met nieuwe personen om haar heen gaat de strijd om te overleven door…
Waar de vorige aflevering de nieuwe personages wilde introduceren, bouwt A House Divided al snel het plot op. Dit brengt in combinatie met een gewelddadige setting, het terugkeren van oude gezichten en het afscheid nemen van oude vrienden wederom een sterke episode naar The Walking Dead. Sterker nog, misschien is A House Divided wel de beste tot op heden. Het fascinerende verhaal van Clementine vervolgt zich snel over een duister pad wanneer ze Carver leert kennen (ingesproken door Michael Madsen!). Carver is kalm, mysterieus, maar heeft een plan dat geen goede uitkomst kan hebben voor de groep overlevenden. Op momenten doet hij denken aan The Govenor. De controle is zijn macht, zijn wil is wet. En daar hoort iedereen zich maar naar aan te passen.
Gelukkig is Clementine niet meer dat hulpeloze meisje uit het begin van de serie. Ze weet hoe ze haar hoofd boven water moeten houden en kan zich staande houden in de volwassen wereld om haar heen. Episode II is het bewijs dat het altijd slechter kan gaan met je en dat de slechtste persoon om je heen altijd een slechtere om zich heen heeft hangen. Het is aan Clem dan ook om diverse grote keuzes te maken tijdens deze aflevering, keuzes die later in het spel hun uitwerking zullen krijgen. Vooral tijdens de spannende finale (ik zat letterlijk op het puntje van m’n stoel), waar je niet veel tijd krijgt om over je acties na te denken, is het zaak om snel te beslissen hoe je wilt overleven. En met wie.
Wat Telltale haast beter lijkt te doen dan in eerdere afleveringen is het naar voren brengen van het menselijke aspect. Ja, dit deden ze eerder al op sublieme wijze, maar nu wist de ontwikkelaar precies de juiste snaar te raken. Het terugzien van oude gezichten bracht mij persoonlijk vreugde. Ik was blij dat bepaalde personen hun tochten hadden overleefd, een glimlach verscheen op mijn gezicht. Ook is de setting van dit deel wat groter. Waar eerdere delen zich in relatief kleine omgevingen afspeelden, weet de groep nu een flinke afstand af te leggen en de daarbij komende gevaren tegemoet te gaan. Hoewel dit deel veel minder draait om het puzzelen en onderzoeken maar vooral ingaat op de conversaties, denk je soms dat je naar een interactieve film aan het kijken bent. Hoewel dit misschien niet iedereen even aan zal spreken, is het een gewaagde keuze van de ontwikkelaar. Een keuze die wat ons betreft zeer goed uitpakt.
Het is mooi om te zien hoe het verleden Clementine aan het inhalen is. Praten over Lee doet ze niet graag, het brengt pijn en verdriet. Toch wordt ze nu, meer dan ooit, geconfronteerd met haar tijd bij haar vaderfiguur. Het verleden mag echter geen invloed hebben op de toekomst en gemaakte fouten zijn niet meer te herstellen. Clementine is niet meer de Clementine van Lee, ze is een volwassen vrouw in het lichaam van een meisje van elf. Daar kiest ze niet zelf voor, dat doet de wereld voor haar.
Door de volwassen kijk op het leven krijgt Clementine ook steeds meer invloed op de personen om haar heen. Ze krijgt meer en meer hun vertrouwen en wordt niet steeds meer weggecijferd tijdens gevaarlijke momenten. Sterker nog, ze krijgt haar eigen opdrachten, haar eigen missies en speelt een cruciale rol tijdens het overleven met de groep. De emoties lopen uiteraard hoog op, maar Telltale weet dit wederom op een realistische manier te doen. A House Divided is daarom een perfect verlengstuk van dat wat we al kenden.
Opnieuw brengt Telltale een deel in haar Walking Dead-serie die op geen enkel vlak in lijkt te leveren. Weer weet het verhaal je van voor naar achter vast te houden en zijn de persoonlijke ontwikkelingen interessant. Het feit dat de kleine technische foutjes dit keer niet aanwezig zijn, maakt van A House Divided een van de beste episodes tot op heden.
[review pros=”+ Clementine is volwassen aan het worden
+ Technische fouten afwezig
+ Het verleden keert terug” cons=”- Wachten op episode 3″ score=92]
