Soms weet je niet helemaal wat je met games aan moet. Er was een tijd dat ik bij GameParty de aangewezen man was die alle rare Japanse meuk mocht reviewen. Nog altijd heb ik die naam binnen GameParty, maar gelukkig heb ik al een tijdje hulp van Max en sinds kort ook van Lisa Withoos. Toch glipt er nog af en toe zo’n raar Japans spelletje door naar mij. Tomodachi Life is zo’n gek Japans spelletje. Wat overigens niet wilt zeggen dat het geen leuk spelletje is! Wat Tomadachi Life is en waarom het stiekem toch nog best wel leuk is, zal ik proberen aan je uit te leggen in de komende alinea’s.
Als ik Tomodachi Life moet vergelijken met andere games, dan zou ik het vergelijken met een kruising tussen Animal Crossing en de Sims, waarbij je als een God boven deze kruisbestuiving hangt. Juist ja. Je begint in Tomodachi Life met een eigen Mii te maken, of de Mii te selecteren die je al op je 3DS had staan. Deze Mii verhuist naar een eiland die je zelf een eigen naam mag geven. Vervolgens begint je ‘Tomodachi Life’ op dit eiland en mag je het helemaal zelf uitzoeken. Er is echter nog maar weinig te doen op dit eiland. Je Mii woont helemaal zielig in zijn eentje in het grote flatgebouw, en zal al snel beginnen te zeuren dat hij honger heeft. Op het eiland is aan het begin niet veel te doen. Je zult wat nieuwe kleren voor je Mii kunnen kopen en ook aan die eetbehoefte van je Mii kunnen voorzien. Geef je je Mii wat te eten en hij zal ook aangeven wat hij er van vind. Wil hij voortaan geen grapefruit meer, of is hij juist dol op die tosti die je hem voorschotelt?
Om wat meer leven in de brouwerij op het eiland te brengen kun je zo veel mogelijk Mii’s toevoegen als je zelf wil. Je kunt zelf Mii’s maken, maar als je op internet een beetje zoekt zijn er ook tal van Mii’s te vinden van bepaalde Nintendo-personages, filmsterren en bekende artiesten. Zo liepen op een gegeven moment mijn vrienden en familie, de crew van GameParty, een aantal bekende sporters, Indiana Jones, alle Mario-figuren en Katy Perry door elkaar heen. Deze personages zullen allemaal hun intrek nemen in de flat op het eiland en je zult als soort van God meer te doen krijgen. Al deze Mii’s spraken mij aan als Robin’s look-a-like, aangezien mijn Mii ook op het eiland woont.
De gameplay bestaat eigenlijk vooral uit problemen oplossen voor deze Mii’s op het eiland. Ze hebben honger, ze hebben een griepje, ze willen graag een ‘catchphrase’ en ze willen dat je hun gekke bek beoordeelt. Maar ook komen ze naar je toe als ze relatieproblemen hebben. Ze willen graag dat je hen voorstelt aan die buurman, omdat ze graag een vriend willen hebben om mee te praten. Maar ze willen ook graag dat je hun ruzies oplost en ze willen graag liefdesadvies. Er is dan ook weinig echte gameplay in Tomodachi Life en er zijn ook helemaal geen doelen die je moet voltooien. Er bestaat niet zo iets als goed of fout. Fijne bijkomstigheid is dat je Mii’s ook niet dood kunnen gaan en ze niet boos worden als je een weekje niet langs bent geweest op het eiland. Ja, ik kijk naar jullie, zeikende eilandbewoners in Animal Crossing.
Hoe meer Mii’s er op je eiland komen wonen en hoe meer problemen je oplost, hoe meer er te doen valt op het eiland. Steeds meer faciliteiten zullen er openen op je eiland, van een mooie fontein en een uitkijktoren tot aan een amusementspark. Toch valt er verder weinig te veranderen aan je eiland. Je kunt de indeling niet veranderen en je kunt er ook niet op uit trekken om even wat boompjes te planten. De interieurarchitect in je kant slechts losgaan met een aantal standaard appartementen voor je Mii’s.
Er is dus weinig gameplay in Tomodachi Life. Je bent dan ook voornamelijk aan het kijken hoe jouw oplossingen uitvallen en af en toe wordt je getrakteerd op een grappige situatie waar absurde humor de boventoon voert. Af en toe vraagt er een Mii of je een minigame met hem wil spelen en in het amusementspark is er een hele simpele RPG te spelen. Het kan best leuk zijn om te kijken hoe het allemaal uitpakt en welke Mii’s met elkaar gaan. Zo papte onze Auke aan met mijn nichtje, ging Lisa W er van door met Indiana Jones, wist Wario onze Eefje aan de haak te slaan. Waluigi en Kevin werden na een lange ruzie uiteindelijk toch beste vrienden. Zo kabbelt het leven in Tomodachi Life rustig voort.
Nee, Tomodachi Life is zeker niet voor iedereen. Velen zullen de game dan ook als saai bestempelen. Het is dan ook zeker geen game die je jaren lang en uren achter elkaar speelt. Maar even zo’n half uurtje voor het slapen gaan je eilandbewoners wat oplossingen bieden, het werkt behoorlijk rustgevend. En ergens gaat Tomodachi Life onder je huid zitten. Je bent stiekem toch erg benieuwd hoe het met die gekke Mii’s gaat, en wat er nu weer te verkrijgen is in de kledingwinkels. Het aanbod van de winkels veranderd namelijk elke dag. Alles wat je een keer koopt, is voortaan elke dag in het assortiment. Dat komt goed uit, als je Mii zo erg van watermeloen kan genieten. Tomodachi Life: je moet er van houden, maar als je er eenmaal van houdt, dan laat het je niet meer los!
[review pros=”+ Lekker rustgevend
+ Grappige en absurde situaties
+ Kan behoorlijk verslavend zijn” cons=”- Geen echte gameplay
– Kan saai worden” score=75]
