Tony Hawk’s Pro Skater….het is een naam die net als Crash Bandicoot en Gran Turismo mee de originele PlayStation op de kaart wist te zetten. De eerste drie games in de legendarische reeks roepen nog steeds warme gevoelens op bij doorgewinterde gamers omwille van hun strakke controls, heerlijke soundtracks en immense herspeelbaarheid. De games rond de Birdman mogen de voorbije jaren dan wel ongenadig hard op hun smoeltje gevallen zijn, maar de originele games blijven onaantastbaar in hun haast mythische status. Doet deze nieuwe remake van de originele twee games de warme herinneringen die we hebben eer aan, en valt er eigenlijk nog fun te halen uit gameplay van ruim twintig jaar geleden? Ja, volmondig ja.
Dit pakketje bestaande uit Tony Hawk’s Pro Skater en de sequel is een volledige van de grond af heropgebouwde remake, wat altijd een beetje eng is wanneer het om klassiekers als dit gaat. Die bezorgdheid duurt echter slechts een klein minuutje, zo snel valt namelijk het kwartje. Je neemt de controller vast en voelt gewoon nagenoeg meteen…dit klopt. De controls zijn gewoon exact wat je in je gedachten hebt bij Tony Hawk en laten je al snel wisselen tussen kickflips en nollies alsof we nog in de nineties zitten. Het rond skaten en de gekste trucs uithalen is een fluitje van een cent en vooral even fun om doen als het twintig jaar geleden was. Eigenlijk is het belangrijkste daar mee gezegd lijkt me. De game voelt en speelt exact zoals een Tony Hawk game hoort te spelen, wat resulteert in een shot nostalgie dat onverdund in je aderen gespoten wordt…het is bedwelmend haast.
Wat belangrijk is om op te merken is dat het feit dat we hier met een heuse remake te maken hebben betekent dat de makers de mogelijkheid hadden om tweaks aan de games toe te brengen zijn die meer dan welkom zijn. Moves zoals de spine transfer en vooral de revert die in latere titels werden geïntroduceerd zijn nu ook onderdeel van THPS 1 en 2, en dat is meer dan welkom. Je kan in deze remakes langgerekte combo’s maken die heerlijk zijn om uit te voeren. Het voelt allemaal ook heerlijk vloeiend met een framerate die nooit onder de zestig dropt.
De controls maken de eerste sterke indruk, maar het wordt enkel beter wanneer je de omgevingen in je op gaat nemen. Elk van de negentien levels uit de originele levels uit de games zijn aanwezig en zijn instant herkenbaar, maar zoals hier heb je ze nog nooit gezien. Ik besef maar al te goed dat ik de superlatieven aan het opstapelen ben, maar je kan er gewoon niet om heen hoe indrukwekkend deze stages opgebouwd zijn. De essentie van de omgevingen is onmiskenbaar behouden, maar de nieuwe grafische engine in combinatie met de aandacht voor detail van de makers brengt de settings echt tot leven. Van de graffiti op Venice Beach tot het winkelcentrum dat zo uit een videoclip van Avril Lavigne lijkt te komen…het plaatje klopt gewoon. Als ontwikkelaar Vicarious Visions het daar bij had gelaten, dan was dit al een toppertje geweest, maar nope..er is meer. De makers hebben aan de stages uit Tony Hawk vlotjes nog wat nieuwe objectives toegevoegd om de challenges in lijn te brengen met het aantal van de sequel, wat betekent dat er nog meer dan ooit te doen is in die Tony Hawk games. Van de S.K.A.T.E letters vinden tot bepaalde combo’s halen of vijf tafels na elkaar grinden of de vele geheimen ontdekken, elke stage zit vol uitdagingen die de herspeelbaarheid de hoogte in duwen. Belangrijker nog, de game is zo leuk dat je dat ook effectief wil doen. Je wil gewoon alles uit die game halen wat er uit te halen valt. Bij veel games heb ik nooit de drang om echt voor de volle honderd procent de stages uit te spelen, maar hier dus echt wel. Voor mij is dat tekenend voor de funfactor van de game en hoe goed het als spel in elkaar zit.
Nog nieuwigheden? Uiteraard. Wat dacht je van de manier waarop de create a skater mode is uitgewerkt? Uiteraard is deze in de remake uitgebreider en gedetailleerder dan ooit, maar dat je door te spelen en xp te verdienen nieuwe cosmetische items vrij speelt is eveneens een meerwaarde. Online gameplay? Uiteraard is ook dat een box die je kan aanvinken. De klassieke modes als trick attack of Graffiti zijn allemaal online te spelen, offline trouwens ook in split screen, gezellig op de bank. Create a Park is ook een onderdeel van het pakketje. Persoonlijk heb ik er niet echt het geduld voor en wat ik maak komt niet eens in de buurt van wat de developers afleveren, maar het plaatsen van half pipes, rails en andere obstakels gaat vlot. Je kan uiteraard ook gewoon je creaties delen met de community en de werkjes van anderen spelen. Je zou denken dat er na al die lof echt niks meer toe te voegen zou zijn aan het lijstje van verdiensten van deze remake, maar dan moeten we het uiteraard nog over de soundtrack hebben. De soundtracks van die eerste Tony Hawk Pro Skater games zijn legendarisch en voor velen de tracklist van hun jeugd. De meeste nummers van die eerste games zijn ook nu weer van de partij en zorgen voor een feest van herkenning. Nog indrukwekkender echter is dat ook de nieuwe songs niet uit de toon vallen, maar gewoon perfect binnen het plaatje van de game passen. Je krijgt een heerlijke mix van punk, hip hop en zelfs wat flarden pop die fungeren als een quasi perfecte achtergrond voor de sfeer die de game probeert over te brengen. De soundtrack fungeert als de kers op de taart.
De laadtijden zijn aan de lange kant. Daar heb je het. Dat is het enige punt van kritiek dat ik kan stellen wat deze remake betreft. Voor de rest is elke minuut die ik met deze game gespendeerd heb en de vele die ik nog ga spenderen gewoon puur genieten. Het is zonder twijfel een van de sterkste remakes die ik al gespeeld heb omdat het alles wat het origineel zo geliefd maakte over weet te zetten naar een game die nergens gedateerd voelt. Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 is zo veel meer dan een heerlijke brok nostalgie.
