Het einde van het jaar is aanstaande. De tijd waar het om draait is gekomen. We trappen af met de officiële top tien videogames van 2018. Aan mij de eer om af te trappen met de eerste editie van deze reeks. De nummer tien, maar negen games dit jaar waren volgens de complete crew bij GameParty beter dan Shadow of the Tomb Raider!
Ze zeggen dat je nooit je eerste vergeet. Je eerste kus, je eerste vriendin, je eerste sex. Of je eerste game. Natuurlijk was de eerste Tomb Raider lang niet mijn eerste game, maar wel de eerste waar ik lang voor heb gespaard om ‘em te kopen. Toen de game in 1996 verscheen voor de PlayStation heb ik maanden gespaard. Verjaardagsgeld, zakgeld, klusjes, alles om die game te kunnen kopen. Want met een bedrag van 180 gulden (bijna 82 euro) waren games best prijzig. Maar dat we iets speciaals gingen krijgen werd duidelijk toen ik het avontuur begon en met een prachtig vormgegeven pixelbrij een tombe in ging om daar mijn eerste vleermuizen dood te schieten. Een liefde tussen Lara en mij was geboren en sindsdien heb ik al haar avonturen van voor tot achter doorgespeeld. Shadow of the Tomb Raider is haar laatste. Ja, mevrouw Croft hoort bij mijn persoonlijke opvoeding en is altijd met me mee gegroeid. En hoewel niet al haar avonturen geweldig waren, kunnen we het een feit noemen dat het nieuwe pad waarop ze is ingeslagen met de reboot in 2013 een sterke is. En dat pad lopen we weer met dit laatste deel. Met een tof verhaal, waarin de apocalypse zo’n beetje in gang gezet wordt door Lara, duik je in het avontuur. Letterlijk, want doordat Lara in het begin van de game een speciale plek vindt alwaar de oude Maya’s hun voorspellingen hebben gedaan, ontketent ze een heuse tsunami die duizenden het leven kost. Jonah, haar metgezel, flipt dan ook vol tegen haar. De duistere kant van Lara, die alles doet om haar doel te bereiken, is niet altijd een kant die gezien mag worden. Haar acties komen andere zwaar te staan. Lara staat oog in oog met de consequenties van haar avonturen. De dingen die jij als speler eerder ook niet echt mee kon krijgen worden nu in je gezichtsveld gegooid. Het geeft Shadow of the Tomb Raider een extra volwassen laag en geeft Lara behoorlijk wat karakterontwikkelingen. Lara weet wat ze kan. Ze is niet meer dat meisje dat huilde bij het omleggen van een hert. Ze is sterk, zelfverzekerd, maar daardoor ook roekeloos geworden. Het is die harde realiteit die een plek in een top 10 zeker verdient.
Shadow of the Tomb Raider vond het wiel niet opnieuw uit. Nee, qua gameplay is deze game eigenlijk exact hetzelfde als Tomb Raider en Rise of the Tomb Raider. Alleen weet de ontwikkelaar weer verder te ontwikkelen op oude ideeën, te verbeteren en verder te voeren. Het verhaal is duisterder, Lara is bruter en ze is eindelijk die echte Tomb Raider zoals we haar willen hebben. Puur gefocust op haar doel, de rest om haar heen vergetende. Het is een persoonlijke reis, een egoïstische reis. Het bracht een andere kant van Lara, iets wat mij persoonlijk heel blij maakte. Lara wordt meer drie dimensionaal qua personage. Ze heeft haar sterktes, maar nog meer zwaktes.
De grootste verandering is echter het perspectief waarin de game speelt. En dan doel ik niet op daar waar de camera hangt of hoe Lara in beeld wordt gebracht. Nee, het is het perspectief waarin Lara het verhaal mag beleven. Waar ze eerder de prooi was, de persoon waar iedereen op jaagde, heb je nu de taak van de jager op je genomen. Een kamp aanvallen en iedereen omleggen zonder ook maar een keer gezien te worden is iets wat ze vaker dan eens moet doen in het spel. Verbergen in de omgeving is een skill die ze gemeesterd heeft. Ze is dan ook niet bang van een beetje vuil in het gezicht. Zo ga je volledig op in de jungle wanneer je je insmeert met modder en tussen vervallen takken gaat staan. Je toekomstige slachtoffer weet niet wat hem overkomt. Het doet soms zelfs denken aan die eerste Predator met Arnold Schwarzenegger. Stealth is een belangrijk gegeven in Shadow of the Tomb Raider, maar ook geheel optioneel. Natuurlijk kun je ook je geweer legen op al die tegenstanders van je. Doordat je steeds nieuwe skills vrij kunt spelen worden dit soort momenten ook steeds anders. De Skill Tree, waarbij jij bepaalt welke route je bewandeld, brengt behoorlijk wat mogelijkheden met zich mee. Niet elke skill is echter zomaar vrij te kopen met de XP-punten die je gaat verzamelen. Nee, voor sommige moet je toch echt een bepaalde tombe van voor tot achter hebben doorlopen, iets wat het onderzoeken in de game extra interessant weet te maken.
Sinds de release heeft de game al enkele uitbreidingen gekregen door middel van DLC. Nieuwe uitdagingstombes hebben zich bij de game gevoegd. Twee stuks, met nog vijf op komst. De ontwikkelaar kiest ervoor om de game steeds nieuwe uitdagingen jouw kant op te geven, iets wat er voor zorgt dat de game je langer bezig kan houden. Maar ook wanneer je niet kiest voor deze (betaalde) uitbreidingen, is de basisgame er eentje die je niet mag missen. Dit komt mede doordat de Trinity-soldaten waar je tegen vecht steeds sterker en slimmer worden, waardoor het gevecht elke keer anders is. Maar weet dit; ik heb het gevoel dat de nadruk dit keer minder op de actie ligt en meer op het onderzoeken en overleven in de jungle. Ja, er is volop actie, maar het is wat meer naar de achtergrond gekropen. Een mooi gegeven, als je het mij vraagt. Want hoewel een personage als deze goed tegen actie kan, zijn dat niet de dingen waarom je een game als deze speelt. Indiana Jones loopt ook niet non-stop z’n wapen leeg te schieten, toch? Gelukkig betekent dit niet dat het onderdeel minder goed speelt. In tegendeel, het schieten werkt heerlijk. Helemaal wanneer je je wapens hebt voorzien van wat upgrades is het een waar genot om een kamp vol Trinity’s om te leggen. Soms brak ik mijn eigen stealth dan ook om gewoon even full-on Rambo door een kamp te walsen. De scenes zijn spectaculair, cinematisch en geweldig om te ervaren. Het vult het tragere ontdekken perfect aan.
Shadow of the Tomb Raider wist mij eerder dit jaar goed te bevallen. Het slotstuk van de Lara-trilogie gaf me flink wat uren toffe content. En hoewel het afscheid met Lara nu dan toch echt daar is, gok ik zomaar dat we mevrouw Croft binnen enkele jaren gewoon weer terug gaan zien. Want Lara, ik wil je niet missen…
