De volgende generatie spelcomputers is in aantocht. Met de PlayStation 4 en de Xbox One zullen we allemaal de volgende stap in videogames gaan maken. Maar voordat het zover is kijken we terug op de tien beste nieuwe IP’s van de huidige generatie. De generatie die we snel last-gen mogen gaan noemen.
Borderlands 2, wat mis ik je soms toch. Waarom speel ik niet meer met je? Waarom speel jij niet meer met mij? Je spookt weer door mijn hoofd. Ik mis je. Ik wil je. Het zweet staat mij in de handpalmen en ik wil je weer voelen. Je bent mijn minnares in de gamewereld. Als Call of Duty het even niet voor mij doet, sta jij altijd gewillig klaar. En je voelt je nooit afgedankt, je bent er gewoon, je staat er, klaar om mijn stoute dromen te doen uitkomen. Ik kan je weken links laten liggen en elke keer als we elkaar dan weer zien, ben je wederom overweldigend. Je bent blij om mij te zien, en ik jou. Ik hou van je.
Het mag duidelijk zijn: Borderlands 2 is een van de beste games die ik heb gespeeld. Het is een beetje een vreemde eend in de bijt, met zijn cellshaded graphics die de game een cartoon-achtige uitstraling geven. Maar hij staat trots te glunderen in deze glorieuze top 10. De enorme open wereld geeft een heerlijk vrijheidsgevoel en de variatie in wapens is iets wat ik bij veel games mis. De curve waarin je beter en sterker wordt zit in deze game fantastisch in elkaar. Het wordt nooit te makkelijk. De balans is goed en de game blijft je altijd uitdagen, dat is erg knap. Ik denk dat dat ook hetgeen is waarom ik de game zo goed vind. Die uitdaging die er altijd is, terwijl de controls super easy zijn en je het dus na weken niet te hebben gespeeld toch zo weer oppakt. De combinatie first-person shooter en role-playing game lijkt overigens wel de sleutel tot succes. Denk aan games als Bioshock, Deus Ex, Mass Effect en Fallout. Toch verbleken deze games bij Borderlands. Hoewel Bioshock eigenlijk wel fucking goed was… Nee, nee, sorry Borderlands, jij bent de beste!
Met goede moed begon ik daarom aan Borderlands 2. Niet alleen, nee deze game moet met meerdere spelers gespeeld worden. Daarom startte ik de game op met collega Harmen Bootsma. Het avontuur op Pandora lag voor ons.
Borderlands 2 Review, 3 oktober 2012
Het helpt ook wel dat Borderlands gemaakt is door één van mijn favoriete ontwikkelaars: 2K Games. Bekend van onder andere de Sid Meier games, Bioshock (daar is ‘ie weer) en recentelijk nog XCOM Enemy Unknown. En uiteraard ook van ontwikkelaar Gearbox, die we weer kennen van Half-Life en Brothers in Arms. Beide gerenommeerde ontwikkelaars, waarvan ik de indruk krijg dat er jonge breinen werken die innoverende games maken. Ze durven nog risico’s te nemen, iets wat me wel bevalt bevalt en waar ik respect voor heb. Maar genoeg over de ontwikkelaars, we hebben het immers over de top 10 beste games op de huidige generatie consoles. In mijn persoonlijke top 10 staat Borderlands wat hoger, maar de zesde positie, nog voor Batman en The Walking Dead, is toch wel even fantastisch te noemen. Hij verdient het ook. Het mooie van Borderlands is ook dat we op zeker een nieuw deel mogen verwachten op de next-gen. Ik ben mij nu alvast mentaal aan het voorbereiden, want na het zien van Battlefield en Killzone op de PS4 ben ik ongelooflijk benieuwd hoe deze gaat worden.
Naast het feit dat het een verdomd goede shooter is, dankt Borderlands 2 haar succes ook aan de humor en, zoals al eerder gezegd, de variatie. Er zit veel variatie in wapens, maar ook in karakters (zowel vriend als vijand) en omgeving. Het word echt op geen enkel ogenblik saai of repetitief. Door de onophoudelijke zoektocht naar nieuwe, sterkere wapens en armor blijft de game een positieve terging naar meer, beter, sneller, geiler. En de humor is soms plat, maar alsnog wel erg grappig. De karakters zijn redelijk oppervlakkig, maar toch krijg je een band met ze. Ook omdat je uit hun naam missies aan het doen bent. Tiny Tina is een van mijn favoriete karakters. Een lekker duister klein meisje met twee beste vrienden: dood en verderf. Sidekick robot Claptrap is nog de minst grappige. Hoewel het volgens mij juist de bedoeling is dat hij je aan het lachen maakt, irriteert hij mij het meest. Ach, een klein smetje op de parel die Borderlands 2 heet. We nemen het voor lief, knipperen lieflijk met onze ogen en geven een kus op het scherm als we de game uitzetten om eindelijk te gaan slapen.
Holy shit, ik krijg weer die buitensporige drang om deze game te gaan spelen. Terwijl ik dit aan het schrijven ben, kijk ik zijdelings op mijn telefoon naar een YouTube filmpje van Yoteslaya. Deze pro-gamer, die eigenlijk Brian Rickard heet, is recentelijk verongelukt. Hij was één van de, dan wel niet dé grootste, Borderlands-speler(s) ter wereld. Ik zou hem eer tekort doen als ik hem niet zou vermelden in dit artikel. Zijn vids op YouTube zijn het summum op het gebied van Borderlands. Ik zou zeggen check zijn vids, laat je inspireren en ga deze game spelen. Ondanks het next-gen geweld de komende periode is deze game het meer dan waard om gespeeld te worden.
