Je hebt van die momenten dat alles even lijkt te kloppen. Dat de sterren op een lijn staan. De planeten in elkaars schaduw vallen. Van die momenten waar eeuwen over gesproken worden. Maar of de samenwerking tussen Wargaming en Creative Assembly een ding gaat zijn van legendes valt te betwijfelen. Wel weten we dat dit samenwerkingsmoment voor een hele fijne game heeft weten te zorgen.
Dat Wargaming niet bang is om even buiten de ‘standaard wegen’ te treden wisten we al. Natuurlijk kennen we de studio vooral van World of Tanks, World of Warships en World of Warplanes, maar brachten ze ons ook Master of Orion. Een hele fijne sci-fi titel die voor de pure hardcore gamer een leven aan content wist te brengen. Een game die niet voor de grote markt was, maar voor een zeer specifieke groep. En dat Wargaming zoiets doet, is tof. De samenwerking met Creative Assembly is er ook eentje die we niet aan zagen komen wanneer je keek naar de zoveelste World of Tanks-update. Want waarom zou Wargaming dit eigenlijk doen, aangezien de World of-games behoorlijk wat centen in laatjes weten te leggen? Simpel. Het zijn mensen die houden van games.
https://www.youtube.com/watch?v=atyZDHxa7oo
Total War Arena is vanuit de closed beta naar een open beta gegaan en kreeg daarbij meteen een ‘soft launch’. Het is de release van het spel, maar daarbij weten we meteen dat de ontwikkelaars nog hard aan het werk zijn om dingen nog toffer te maken voor de vele spelers. Leuk detail is dus dat jij na het lezen van deze review meteen de game binnen kunt gaan hengelen om te kijken of ik het een beetje bij het juiste einde had. Wanneer je bekend bent met de titels van Wargaming vind je snel wat overeenkomsten. De opzet van dit spel, de manier waarop de interface je door het spel laat bladeren, het lijkt duidelijk te zijn geïnspireerd op eerdere titels van Wargaming. Maar hey, wat werkt, dat werkt. Met flink wat troepen is het mogelijk om het slagveld te gaan betreden, mits je ze vrij weet te spelen en/of te kopen. Klinkt ook vrij bekend, toch?
De game leunt sterk op onze historie. Hierdoor moet je niet verbaasd op gaan kijken wanneer je mensen als Julius Caesar tegen gaat komen. De verschillende facties die je kunt spelen hebben allen een eigen leider. En wanneer jij op school op hebt gelet weet je dat Caesar dus het Romeinse Rijk onder zijn bewind heeft staan. Met verschillende aanvoerders voor verschillende facties brengt de game flink wat strategische mogelijkheden en verschillen met zich mee. Hierdoor hoeft geen potje hetzelfde te zijn. Steeds kun jij bepalen wat het beste bij de situatie past en daar op anticiperen. Of je doet als mij en probeert je te ‘masteren’ in één bepaalde factie. De legers die je aan mag voeren bestaan uit verschillende tiers, tien stuks om precies te zijn. Deze zorgen ervoor dat de matchmaking eerlijk blijft en je niet tegen gigantisch sterke tegenstanders komt te staan. Of juist tegen tegenstanders die nog niet weten hoe de game werkt. De tegenstander is van jouw niveau, iets waardoor elk potje spannend kan zijn. De legers zijn divers, dus anticiperen zal je moeten doen. Een boogschutter voor je voeten krijgen is toch net wat anders dan een gigantische olifant. Het deed me soms erg denken aan de scene uit Lord of the Rings: Return of the King. Op het moment dat je denkt dat je je vijand door hebt, komen er grote olifanten aan lopen. Slik. Herzie je strategie.
Het is aan jou en andere spelers om wederom andere spelers te verslaan. Door ze in de kiem te smoren of hun basis over te nemen. Victorie! Echter, grote kanttekening, je hebt hier maar vijftien minuten de tijd voor. Vergeleken met een gemiddelde strategische game is dit in tijd helemaal niets, dus de druk is enorm hoog. Zorgt er voor dat games nooit lang duren en je veel makkelijker nog een extra potje weet te starten. Wanneer ik terugdenk aan mijn avonden met StarCraft II deed ik soms 2 potjes op een avond en vlogen er vier uren voorbij. Hier is het anders dus. Wanneer je binnen vijftien minuten de doelstellingen niet weet te halen wordt er een winnaar gekozen op basis van de behaalde resultaten. Is jouw team duidelijk de betere? Dan is de overwinning alsnog voor jou. Echter, dit voelt nooit zo tof als een heuse overwinning waarbij je een spoor van dood en verderf achter hebt gelaten. Je bent gewaarschuwd. Samenwerken met overige spelers is van cruciaal belang.
Uiteraard zijn na elke match de verdiende XP en munten in te zetten om upgrades uit te voeren. En denk niet dat de game hier in gaat houden. Er is letterlijk een shitload aan units aanwezig met evenveel army trees. Voordat je hebt wat jij wil hebben ben je je een weg aan het banen door vele statistieken en moet je menig potje hebben gespeeld. Wederom, voor de kenners van de World of…. games is dit niets nieuws. Het is een systeem wat motiveert om verder te spelen, mits je je niet af laat schrikken door vele menu’s. Dat je er behoorlijk wat tijd in moet stoppen om alles te krijgen is logisch. De game is natuurlijk geheel gratis te downloaden en te spelen. Speciale troepen kun je kopen met harde, echte cash, maar nergens komt hier een ‘pay to win’-systeem bij kijken. Dingen gaan wat sneller, unlocks zijn er vaker, maar dit hoeft nooit een voordeel te zijn wanneer jouw tegenstanders weten wat ze doen. Ook hier is de expertise van Wargaming duidelijk te voelen. Dit trucje werkt al vele jaren in hun andere games. Het is het trucje waar de studio gigantisch groot mee is geworden.
Voor je het weet ben je ineens enkele avonden verder en heb je behoorlijk wat potjes gespeeld. Total War Arena heeft diezelfde, verslavende factor als de overige Wargaming-titels. ‘Nog even een potje…’ resulteerde vaker in een verloren middag in de game. Voor mensen die denken dat ze hier een echte, nieuwe Total War-game treffen moet ik echter even een definitieve nee geven. Dit is meer een liefdesbaby van World of Tanks en Total War. En weet je, daar is eigenlijk helemaal niets mis mee. Ik blijf Wargaming prijzen voor hun speciale uitstapjes, in de hoop dat het veilige pad steeds verder weg lijkt te liggen.
