Verdomme, waar is mijn zon plots gebleven? Het ene moment was ze daar nog en kon ik gezellig in bikini op een handdoekje in het gras liggen op een heerlijk vrije weekdag, het volgende moment was ze verdwenen en moest ik een dikke trui gaan zoeken. Ik denk dat het weer ons iets duidelijk probeert te maken. Jongens en meisjes, het is ondertussen mid september, tijd om terug naar binnen te gaan en je voor jullie console te nestelen, het najaar gaat beginnen. Tijd om terug stevig te beginnen gamen, maar uiteraard ook even het nieuws van de week op een rijtje zetten hoort erbij. Welkom bij de Up2Date.
The Last Guardian nog maar eens uitgesteld
Zucht, diepe zucht. Er werd al geruime tijd lacherig gedaan over de lange ontwikkelingscyclus van The Last Guardian, een game die aangekondigd werd ten tijde van de fucking PlayStation 2. Het dingetje is dat, nu de release er zit aan te komen, de grap wat uitgewerkt is. Dat er na een ontwikkelingstijd van ruim tien jaar nog steeds bugs weggewerkt moeten worden, waardoor de vaak uitgestelde game finaal nog een bump krijgt is eerder irritant dan lachwekkend. Op dit punt willen vele gamers gewoon dat het ding uitkomt zodat we manisch een copy in de hand kunnen nemen en it’s alive, aliiiive!! Schreeuwen. Het echt grote probleem met Guardian is echter dat die lange ontwikkeling en dat vele uitstellen de game echt pijn lijkt te gaan doen wanneer het uitkomt. Als we mogen afgaan op de vele hands on previews die de afgelopen dagen opdoken van op TGS heeft de game te kampen met camera en controleproblemen en voelt de gameplay aan als een reliek uit het verleden. De game voelt dus gewoon aan als een opvolger van Ico en Shadow of the Collosus, maar dan twee consolegeneraties later. Het wordt spannend om zien hoe de game uiteindelijk ontvangen zal worden door pers en grote publiek. Zullen gedateerde designkeuzes de game de nek omwringen, of is er genoeg wondermooie genialiteit in de game om de mantel der liefde boven te halen? Spannend wordt de release van The Last Guardian zeker.
Ubisoft kondigt Assassin’s Creed The Ezio Collection aan
Ubi, Ubi, Ubi toch. Eventjes dacht ik echt dat ik jullie ging feliciteren omdat jullie eindelijk de ballen hadden om eens een jaartje Assassin’s Creed in de kast te laten. Met Watch Dogs 2, For Honor, South Park en de nieuwe Ghost Recon heeft de Franse uitgever sowieso een ijzersterke line up in huis, en met de film in aantocht valt er voor fans van de Creed-reeks toch weer wat te beleven dit najaar. Iedereen blij. Tot er blijkbaar weer iemand bij Ubisoft headquarters in paniek moest schieten blijkbaar. Geen Assassin’s Creed game op PlayStation 4 en Xbox One dit najaar? Mais, ce n’est pas possible?! Enter The Ezio Collection dus, drie oudere games in de reeks die met Ezio Auditore hetzelfde heerlijke personage kennen. Dit is uiteraard leuk voor de zesenveertig gamers die de spellen nog niet gespeeld hadden, zij kunnen genieten van enkele van de beste spellen in de franchise die zich afspelen op heerlijke plekken als Firenze, Venetie en Rome. Wat mij echter niet bevalt is dat dit op zich maar luie remasters lijken te zijn die weinig visuele opsmuk gekregen hebben en dat het games zijn die op verhalend vlak het middenstuk vormen van een groter verhaal. Voor die zesenveertig nieuwkomers wordt het behoorlijk vage shit om uit te dokteren wat al die bullshit rond Juno en Desmond betekent.
Maak kennis met de Bakers in nieuwe Resident Evil 7 trailer
Resident Evil is een reeks die op het verkeerde spoor beland was. Na het fenomenaal sterke deeltje 4 dat zo indrukwekkend was dat Capcom het anno 2016 nog steeds weet te verkopen op de nieuwere consoles ging het treintje van de rails. Deeltje vijf was nog verdienstelijk, hoewel bijlange niet zo bijzonder als de voorganger, maar deel zes? Verschillende verhaallijnen en gameplaystijlen en een totaal van de pot gerukt verhaal deden de boel spectaculair ontsporen. Franchise kapot. Capcom heeft echter ervaring met terug op het goeie spoor terecht komen wanneer het over hun succesreeks gaat. Voor Resident Evil 4 was de naam bijvoorbeeld ook aangetast en we weten allemaal hoe dat uitpakte. De vraag is: gaat Capcom dit kunstje herhalen? Na een indrukwekkende demo en de eerste trailers voor Resident Evil 7 geloof ik er alvast rotsvast in. Dat de vastgeroeste gameplay ingeruild wordt voor een creepy firstperson ervaring doet alvast veel goeds vermoeden. Het is normaal dat de gameplay meteen doet denken aan spellen als Condemned en Outlast en dat zijn verdomd sterke games om aan te doen denken lijkt me. Dat en die setting die uiteraard enorm hard aan The Texas Chain Saw Massacre doet denken, één van de engste films ooit gemaakt, zorgt ervoor dat Resi 7 wel eens een nieuwe mijlpaal zou kunnen worden in het horrorgenre.
Verhalende trailer Call of Duty: Infinite Warfare toont Connor McGregor
Ik heb nog steeds een zwak plekje voor Call of Duty denk ik. Het is de enige reden die ik kan opgeven om te verklaren waarom, terwijl iedereen reikhalzend uit zit te kijken om de Eerste Wereldoorlog uit te gaan vechten ,ik meer zie in deze spaceshooter. Uiteraard lijkt het een klassieke Call of Duty te worden, rechtlijnig as fuck..maar dat is goed. Ik vond de campaign van Black Ops 3 naar het einde toe erg vaag worden, dus iets simpels als een jacht op terroristen in de ruimte ligt me wel. Dat het hele gebeuren er wederom enorm spectaculair uitziet en dat je zowaar Jon Snow finaal dood mag maken op het einde is gewoon de kers op de taart waar ik in november van wil smullen.
Deze week op GameParty…holy shit!??? Mario komt naar ioS? Je bent een weekje weg op vakantie en het lijkt of de hel bevroren is bij je terugkomst. Gelukkig was er die knappe feature van Bas om alles netjes uit te leggen. Verder wist Harmen op fijne wijze uit te leggen waarom Forza Horizon nog steeds het spelen meer dan waard is. Lisa bezocht een leuk pretpark in Fallout 4: Nuka World en besprak God Eater 2: Rage Burst.
Inmiddels is het beginnen regenen buiten, voor mij het finale bewijs dat mijn zomer ten einde is en herfst voor de deur staat. Weg reiskoffer en zonnecréme, hallo bingewatch van House of Cards, werken , veel werken, maar ook stevig spelen. Work hard, play hard? Zeker weten.
