Uitgevers van videogames experimenteren er de laatste jaren flink op los wat betreft de verdienmodellen voor de games die ze uitbrengen. Tot een aantal jaar geleden was het (bijna) standaard zo dat je een game voor een vast bedrag kocht, waarna je nooit meer een cent uit hoefde te geven aan de betreffende game. Inmiddels is dat natuurlijk wel anders. Welke mogelijkheden zullen we de komende jaren hebben om (al dan niet) te betalen voor onze games? Wij zetten er een aantal op een rijtje.
‘Gewoon’ digitaal of fysiek kopen
In tegenstelling tot een aantal jaren geleden is het kopen van digitale games inmiddels ‘maatschappelijk geaccepteerd’. Veelgehoorde tegenargumenten waren bijvoorbeels ‘ik wil tóch iets tastbaars’ of ‘ik wil gewoon games in m’n kast hebben staan’. Het gemak van het hebben van een digitale gamesbibliotheek is echter zo gemakkelijk dat die argumenten inmiddels wat verstomd zijn. Met name kleinere indiegames worden zonder gemekker digitaal aangeschaft en ook retailgames vinden (al dan niet in de digitale aanbieding) regelmatig hun weg naar een PC of console. Het is het verlengde van de manier waarop we al jaren gewend zijn onze games te spelen: één keer een bedrag betalen waarna je onbeperkt gebruik kunt maken van het betreffende spel. Aangezien mensen nu eenmaal gewoontedieren zijn, is dit misschien wel de populairste optie om gewoon op door te gaan in de toekomst.
Free-to-play-games met microtransacties
Toen de eerste free-to-play-games verschenen leek het concept te mooi om waar te zijn: een game spelen zonder ervoor te hoeven betalen. Het concept bleek later ook iets anders in elkaar te zitten. Je kón wel gratis spelen, maar wanneer je in het spel investeerde door bijvoorbeeld kleine in-game boosterpakkettten te kopen, ging je progressie wel stukken sneller en/of makkelijker. Met name op PC en smartphones werd dit een populair concept en ook vandaag de dag wordt dit soort games nog veel gespeeld. Of het zou werken voor alle soorten games valt te betwisten; je kunt nooit met enige zekerheid zeggen hoeveel geld een titel op gaat brengen. Met name voor games met een groot budget zou dit een lastig verdienmodel zijn.
Betaalde games met microtransacties
Wat uitgevers betreft is dit hét verdienmodel om vol op in te zetten. Financieel gezien is het zeer interessant omdat er niet alleen betaald wordt bij aanschaf van de game, maar er daarna ook nog flink geld binnengehaald kan worden. In eerste instantie leek dit nog te werken ook, bijvoorbeeld in de vorm van FUT-munten in FIFA. Je was nergens toe verplicht, maar de aanschaf van zo’n setje munten maakte het spelen wel stukken makkelijker. Echter als je besloot om geen extra geld uit te geven, had je nog steeds stapels content voor het bedrag dat je al had neergelegd bij aanschaf. Helemaal mis ging het echter met een andere game van EA (de uitgever van FIFA). Het tweede deel van Star Wars Battlefront zat in eerste instantie zó vol met microtransacties dat gamers in opstand kwamen. In dit geval was de basisgame te karig gehouden en werd het volgens velen pas leuk om te spelen als je er extra geld tegenaan gooide. De rel die dit veroorzaakte heeft dit verdienmodel op z’n minst een hele flinke knauw bezorgd.
Free-to-play-games met reclame
We hebben commerciële televisie. We hebben commerciële radio. We hebben websites die volledig draaien op advertenties. We hebben YouTube waarop je (verreweg de meeste) content kunt bekijken zonder extra te betalen. We hebben het gratis abonnement (met reclame) van Spotify. Kunnen we binnen afzienbare tijd ook games spelen die (volledig) gefinancierd worden door middel van reclame-inkomsten? Het heeft heel wat voeten in de aarde om zoiets op poten te zetten – zeker als je kijkt naar de budgetten die games tegenwoordig hebben – maar helemaal onrealistisch zou het toch niet moeten zijn. Van de andere kant bekeken is er ook geen (legale) manier om bijvoorbeeld de nieuwste bioscoopfilms (vergelijkbaar omdat er ook met grote budgetten wordt gewerkt) gratis te bekijken. Aan het animo zou het in ieder geval niet kunnen liggen…
Gesponsorde games
Grootste en meest bekende voorbeeld van dit concept is natuurlijk America’s Army. Deze game was gefinancierd door het Amerikaanse leger en bedoeld om soldaten alvast een beetje voor te kunnen bereiden op ‘het echte werk’. Ook onder gamers werd het spel populair – juist door de grote mate van realiteit. Minder bekende voorbeelden zijn bijvoorbeeld Doritos Crash Course en Red Bull Crashed Ice; games die op een veel meer commerciële manier gesponsord zijn. Ook het prominent naar voren laten komen van een bepaald automerk in een racegame kan een manier van sponsoring zijn. Helaas heeft het in dat geval weinig, of beter gezegd geen invloed op de prijs die je betaalt in de winkel. Iets waar in de toekomst wellicht verandering in kan komen?
Abonnementservices
Vanaf het moment dat diensten als Netflix een paar jaar geleden voet aan de grond kregen, gingen al stemmen op om soortgelijke services voor games te starten. OnLive deed bijvoorbeeld een poging, tegenwoordig zijn PlayStation Now en vooral Game Pass voor de Xbox veelgenoemde voorbeelden. Met name laatstgenoemde probeert in een rap tempo aantrekkelijker te worden door de consument. Het is de bedoeling dat alle first party games voor de Xbox One (X) zonder extra kosten vanaf releasedatum te downloaden zijn wanneer je in het bezit bent van een abonnement op Game Pass. Andere vergelijkbare diensten moeten het veelal doen met een wat meer gedateerde bibliotheek aan beschikbare games. Het zal interessant zijn om te volgen hoe het aantal abonnees op de dienst zich ontwikkelt en hoe de reacties zijn, met name voor de concurrentie om te analyseren of de markt rijp is voor dergelijke services.
Mogelijkheden te over om geld te verdienen voor de uitgevers en ontwikkelaars. Vermoedelijk zullen we nog wel even ‘vast zitten’ aan het gewoon kopen van games in de winkel en digitaal. Maar, gewoontedieren als we zijn, zullen weinig mensen daar een probleem van maken. Hoe betaal jij het liefst voor je games?
