Ik droom nooit. Tenminste, ik onthoud mijn dromen nooit. Als ik ’s ochtends wakker word, dan ben ik alweer vergeten wat ik gedroomd heb. Ik ben dan namelijk alweer bezig met het verloop van de dag. Meestal word ik ook wakker van één van mijn kinderen. En dan schrik ik toch een beetje wakker, loop naar hun kamer en haal ze uit bed. Dan denk ik alweer aan het verschonen van hun luiers, welke kleren ik ze aan zal trekken en wat ik als ontbijt zal maken. Aan de andere kant betekent dit dat ik ook geen nachtmerries heb. Ik kan me ook niet herinneren dat ik die ooit heb gehad. Misschien heb ik ze uit mijn geheugen verbannen. Of zou ik dan toch echt nooit dromen…?
Vrienden en collega’s dromen dat ze Captain Kirk van Star Trek zijn en prinses Leia van Star Wars moeten redden en krijgen daarbij ook nog hulp van Batman en Optimus Prime. En ik kan niet eens mijn laatste droom herinneren. Mensen die vaak dronken zijn, dromen weinig tot nooit. Maar ik drink nooit alcohol. Ben ik dan gewoon saai? Of leef ik een te voorspelbaar leven? Ik speel veel games en ik heb twee jonge kinderen die tekenfilms kijken en met actiefiguren spelen. Dus mijn fantasie zou toch op een normaal niveau moeten zitten, zou je denken. Ik heb gisteren de proef op de som genomen en heb Borderlands, God of War, Tron Legacy, Sonic Dash en FIFA gespeeld. Ik heb daarnaast nog een flinke dosis porno, Ace Ventura 1 en 2, de troetelberen en de snorkels gekeken. Deze grote verscheidenheid aan prikkels zou toch iets moeten triggeren. Maar toen ik vanmorgen wakker werd, was er weer een droomloze nacht voorbij gegaan.
Misschien droom je na een bepaalde leeftijd gewoon niet meer. Heb je te veel verantwoordelijkheden en ben je zo met je carrière en je gezin bezig dat niks anders meer belangrijk is. Daar maak je je dan ook druk over en het overheerst je gedachten, dus ook je dromen. Alleen klopt dat ook niet, want dan zou ik over mijn alledaagse leven moeten dromen. Gelukkig doe ik dat niet, want daar ben ik al genoeg mee bezig als ik wakker ben. Eigenlijk vind ik het niet heel erg dat ik niet meer droom. Als je wakker wordt uit een onwijs coole droom, ben je toch alleen maar teleurgesteld. Sta je net op het punt Doutzen Kroes te zoenen, word je wakker. Of je redt keer op keer Bruce Willis uit de handen van de bad guys in Die Hard 6. Of U2 staat in jouw voorprogramma bij je optreden op Madison Square Garden. Je wordt uiteindelijk toch weer wakker in je eigen bedje, in je normale leventje, waar je ’s ochtends je beschuitje met jam smeert en deze elke keer weer in stukken breekt en met de besmeerde kant op het aanrecht valt. Geschrokken laat je je mes los, dat met de harde kant op je kleine teen valt. En je bent dan je hele onoverwinnelijkheidsgevoel van je droom alweer volledig kwijt.
Het wordt zo wel een beetje een column met een depressief randje. Dat is ook weer niet de bedoeling. Het is natuurlijk erg gaaf om te dromen. En het is nog zinvol ook. Dromen zorgen ervoor dat je niet doordraait. Als je een nachtmerrie hebt, blaast je brein gewoon wat stoom af. En zorgt het er uiteindelijk voor dat je niet al moordend door het land trekt. Wees dus niet bang voor een nachtmerrie, wees juist blij. Ik ben ook te weten gekomen dat mannen vaak over andere mannen dromen. Dit is hoogstwaarschijnlijk een opluchting voor de meeste vrouwen. Maar ook voor de meeste mannen. Je hoeft namelijk niet bang te zijn dat je ’s nachts in je dromen een vrouwelijke naam uitroept. Aan de andere kant bestaat het risico wel dat je de naam van je baas, buurman of goede vriend uitschreeuwt. Dat lijkt me nou ook niet echt een pluspunt. Het verklaart wel waarom ik in het verleden vaak “Snake!” en “Mario” aan het roepen was in mijn slaap.
Ik heb dus in het verleden wel vaak gedroomd. Als je nog heel jong bent, denk je ook dat toveren iets is dat echt mogelijk is. Daar droomde ik altijd van. Dromen zijn misschien bedrog, maar het blijft cool om je in een fantasiewereld te wanen. Ik kan mij herinneren dat ik zo met Final Fantasy 7 bezig was, dat ik daar weken over heb gedroomd. Het was fantastisch om eindelijk magische krachten te hebben. Misschien droom ik nu gewoon wel niet meer omdat ik minder plezier beleef aan games. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van gamen. Maar de fun was er vroeger misschien meer. Nu ben ik vaak aan het gamen om een review te schrijven. Ik ga gewoon weer eens lekker op een vrije dag een paar oude games spelen op mijn PS2. Eens kijken of ik mijn dromen weer een reboot kan geven. Welterusten allemaal.
Eén keer per maand verschijnt “vrijdagavond gameavond”, een column van Auke van Leersum. Hierin omschrijft deze gamende vader van twee kinderen op geheel eigen wijze zijn zoektocht naar de perfecte balans van de hectiek van de huidige gamewereld in de hectiek van zijn gezinsleven.
