Een keer een column over iets wat eigenlijk niet zo leuk is. Moet kunnen toch? Het is niet iets wat je graag leest, maar soms is het noodzakelijk om je gal eens te spuwen over de wereld. Over hoe de wereld in elkaar steekt en dat er mensen zijn die het hier een onaangename plek maken. Mensen die ik liever gekken noem. Gekken die gaan schieten in bioscopen, scholen of winkelcentra. Gekken die het noodzakelijk vinden om hun eigen kinderen om te brengen omdat ze zelf in de knoop zitten. Ik kan hier serieus om huilen. Dat zal alles te maken hebben met het feit dat ik vader ben. Maar ook omdat ik het niet begrijp waarom je kleine kinderen, laat staan je eigen kinderen, mee moet nemen in jouw misère. Ik zal nooit en te nimmer mijn kinderen in een situatie brengen omdat ik een probleem met mezelf heb.
Een poos geleden bracht collega Bas van Dun mij een filmpje ter attentie over hoe een moordaanslag weer eens gerelateerd werd aan gamen. Zowel Bas als ik waren het hier uiteraard roerend mee oneens. Het is naar mijn bescheiden mening niet het gamen wat leidt tot dit soort acties. Het is de kronkel in het hoofd van zo’n persoon. Dat juist die persoon bijvoorbeeld Call of Duty speelt, heeft er echt niets mee te maken. Ik speel al jaren Call of Duty en ik ben een zachtaardig en vriendelijk individu. Ik heb geen neigingen om mensen neer te gaan maaien. Ook ben ik geen aanslagen aan het beraden of plannen aan het maken om mezelf om te brengen en daar andere mensen in mee te nemen. Ik snap dat laatste sowieso niet. Als je je inderdaad van het leven wilt beroven, doe dat dan lekker in je eentje, zonder dat iemand daar last van heeft.
Gamen is een fantasiewereld. Je kunt je hier anders voordoen dan je bent en je kunt dingen die je in het normale leven niet kunt doen. Je bent een magiër, een volksheld, de beste sporter van de wereld, een rondborstige ontdekkingsreiziger, een geliefde superheld of de allerbeste coureur. Je kunt het zo gek niet bedenken en games kunnen het je geven. Gebruik gamen dan ook waar het voor bedoeld is; als plezier en niet als een uiting van je kwaadheid. Gamen moet leuk zijn, je hoeft er niet gefrustreerd van te raken. Tuurlijk, als het even tegenzit word ik ook wel eens gefrustreerd. Ik stop er dan mee en ga iets doen wat me wel lukt en waar ik weer blij van word. Oké, niet altijd. Ik ga ook wel eens door totdat ik mijn controller op een gegeven moment doormidden kan breken. Dan gaat het vooral over een achievement of een trofee die ik probeer vrij te spelen. Ik ben daar gewoon niet goed in. Ik zal dan ook nooit een game voor de volledige 100% uitspelen. Dat andere mensen om mij heen daar wel in slagen vind ik alleen maar bewonderenswaardig. En totaal niet moeilijk te verkroppen of jaloers op te zijn. Totaal niet. Dus…
Ik zal er in ieder geval nooit boos om zijn. Ik begrijp de mensen dan ook niet die zich online zo druk maken, alleen maar aan het schelden zijn en uiteindelijk uit woede de game verlaten. Als je het niet leuk vind, doe het dan niet, zo simpel is het. Weet ook wat je kwaliteiten zijn en handel er dan naar, dan word het spelen van een game al een stuk leuker. Ik zal bijvoorbeeld nooit een reeks van 25 kills halen in Call of Duty, daar heb ik mij bij neergelegd. Mijn killstreaks heb ik er aan aangepast zodat ik dan toch kan meekomen met de top. Dat houdt het voor mij interessant om elke keer weer de game op te pakken. Het is dus belangrijk om je kwaliteiten te herkennen en ze zo in te zetten dat je er plezier aan beleefd. Games die mij niet liggen ga ik mij niet eens in verdiepen. Ik ben niet goed in strategie games. Alhoewel het me fantastisch lijkt om het te spelen, blijf ik er toch ver van weg. Het duurt mij te lang, is me te moeilijk en ik heb er het geduld niet voor. Ik mis daardoor wel games die eigenlijk niet in een collectie mogen ontbreken, maar ik kan me er alsnog niet toe zetten. Het is wat het is.
Het is een beetje een vreemde column geworden deze maand. Het begon met onbegrip over heftige gebeurtenissen en het eindigt met een soort van instructie hoe je het meeste plezier kunt beleven aan games. Mijn gedachtegang is soms niet te volgen. Toch laat ik de tekst staan en hoop dat ik mijn gevoel toch een beetje kan overbrengen. Geweld heeft in mijn ogen niets met games te maken. Ik vind het absurd dat deze link wordt gelegd en ik zal het dan ook altijd tegenspreken. Blijf cool en heb plezier. Speel ook vooral met je vrienden, dat vergroot dit plezier des te meer. Mijn lieve oudtante zei altijd: “een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd”. Game on.
Één keer per maand verschijnt “vrijdagavond gameavond”, een column van Auke van Leersum. Hierin omschrijft deze gamende vader van twee kinderen op geheel eigen wijze zijn zoektocht naar de perfecte balans van de hectiek van de huidige gamewereld in de hectiek van zijn gezinsleven.
