Holy shit, wat is er veel gebeurd vorige maand! GTA V is uitgekomen en Payday 2 was voor mij nog een zeer aangename verrassing. Ik ben daarnaast nog op vakantie geweest waarna mijn kinderen anderhalve week ziek waren en ik dus enorm slecht heb geslapen. Ik heb recentelijk ook nog twee kinderfeestjes met twee nazomerse barbecues achter de rug. En misschien wel het belangrijkst, de laatste Playstation 3-vrijdagavond gameavond bij collega Jan Haak thuis heeft plaatsgevonden. Oh ja, mijn favoriete gamende YouTubers zijn er nog mee gestopt, ik heb iOS7 geïnstalleerd en GTA V is eindelijk uitgekomen. Of had ik dat al gezegd…?
Ik heb het gevoel alsof er een hectische periode achter de rug is. Het zou ook zomaar kunnen zijn dat ik er nog middenin zit. Ik denk toch dat het veel te maken heeft met de release van GTA V. De anticipatie naar deze game was enorm en nu het er eenmaal is, en het fantastisch is, zou er een last van mijn schouders moeten vallen. Maar niets is minder waar. Vreemd, want ik kan het eindelijk spelen en daar heb ik lang naar uitgekeken. Toch heb ik geen rust in mijn kont. Misschien heeft het er mee te maken dat ik GTA Online nog niet kan spelen. Anders zou ik het toch echt niet weten. We gooien het er maar op dat ik slaaptekort heb. En ik denk dat iedereen hier wel een beetje mee te maken heeft. De zomer is voorbij, de herfst is begonnen, de pepernoten en chocoladeletters liggen alweer in de winkels en iedereen is al druk bezig met het plannen van Sinterklaas en kerstmaaltijden. Ik noem het voor het gemak maar even pre-december-stress.
Mijn vriendin is nogal van het plannen en heeft al een Whatsapp-groep aangemaakt met de titel “Kerst 2013” om zo alvast een kerstdiner af te spreken. En het gekke is dat onze vrienden ook nog eens gelijk reageren en eigenlijk heel enthousiast zijn. Of ben ik de enige die dat gek vind? Ik kijk meestal niet zover vooruit, ik leef van dag op dag. Ik ben meer enthousiast over de Playstation 4 die eind november uitkomt, dan dat ik aan het denken ben op welke manier ik de servetjes ga vouwen met Kerst. Dat komt niet omdat ik Kerst niet leuk vind, maar puur om het feit dat de Playstation 4 er eerder is dan Kerst. Ik focus al mijn enthousiasme op hetgeen wat als eerste op mijn pad komt. Als ik vierkante ogen heb van het spelen op de PS4 ga ik mij eens enthousiast maken voor Kerst. Oh ja, en we hebben natuurlijk ook nog Sinterklaas die we moeten verwelkomen. Er zijn vele jaren geweest dat ik Sinterklaas links liet liggen, maar nu ik twee kleine zoontjes heb is het toch eigenlijk best wel tof. En ja, dat vergt een beetje planning.
Maar waar heb ik het eigenlijk over? Wil iemand mij alsjeblieft even stoppen?! De klok is nog niet eens een uur achteruit gezet en ik heb het al over Sinterklaas en Kerst. En als je je nu afvraagt wanneer de klok een uur achteruit moet: zaterdag 26 oktober. Graag gedaan. Maar goed, de essentie van het verhaal hier is dat we veel te snel op de zaken vooruit springen. We gunnen onszelf niet meer de tijd om te leven in het hier en nu. Mag ik even genieten van het nu, vandaag, hier, op dit moment? Ik realiseer mij nu dat dit nou precies is waarom ik geen rust in mijn kont heb. Ik ben veel te veel bezig met wat er later gaat komen. Op het vlak van mijn kids vind ik ook wel dat dat moet, je moet je wel voorbereiden want kleine kinderen zitten niet stil. Je moet wel denken aan spaargeld en zwemles. Aan verjaardagplanningen en school. En in dit geval aan Sinterklaas. Want hoe vet vond ik het zelf vroeger toen mijn opa op de grond stampte en net deed alsof het geluid van boven kwam en zei “dat moet Sinterklaas wel zijn!”. Eenmaal boven aangekomen in mijn kamertje stond er een grote wasmand vol met cadeautjes, het raam stond open en ik riep al staande op mijn teentjes Sinterklaas en Zwarte Piet na, bedankend voor alle cadeaus. Dat geluk wil je je eigen kids toch ook gunnen?
Ik ben soms wel eens jaloers op mensen die in één week GTA V uitspelen, serie na serie kijken en daarnaast ook nog tijd hebben om aan verplichtingen te voldoen. Ik vind het dan jammer dat ik daar de tijd niet voor heb. En als ik dan eens aan het gamen ben, zie ik bericht na bericht binnenkomen over “Kerst 2013” en weet ik dat de decembermaand één grote planning gaat worden. Maar ik weet dat het allemaal reuze meevalt wanneer ik mijn zoontjes zachtjes door de babyfoon hoor zingen: “Stoute, stoute krokodil. Jij mag niet bijten in mijn bil. Ik zal de politie halen, jij moet mijn bil betalen”. Op dat moment smelt mijn hart en lach ik als een gelukkig man omdat ik weet dat alles goed zal komen. Rust is wedergekeerd.
Één keer per maand verschijnt “vrijdagavond gameavond”, een column van Auke van Leersum. Hierin omschrijft deze gamende vader van twee kinderen op geheel eigen wijze zijn zoektocht naar de perfecte balans van de hectiek van de huidige gamewereld in de hectiek van zijn gezinsleven.
