Toen Beatrix gekroond werd tot koningin, was ik nog geen jaar oud. Zij is dus mijn hele leven al míjn koningin geweest. En nu krijgen we een koning. Koning Willem IV. Ik heb toch wel even stilgestaan bij deze historische gebeurtenis. Ik ben totaal niet van het Koninklijk Huis, maar dit was toch wel even een happening. Ik zat gewoon achter mijn bureau op het werk een email te tikken toen ik haar stem over de radio hoorde. Het kantoor werd muisstil. Iedereen luisterde naar de woorden van onze koningin. En ik kreeg kippenvel. Het is raar dat zo’n moment mij toch kan pakken terwijl ik er eigenlijk niks mee heb. Het greep me en het hield me vast tot aan haar laatste woorden. Het is desondanks niet een moment dat ik mijn leven lang zal onthouden. Niet zoals 11 september bijvoorbeeld. Dat weet ik nog exact. Misschien ook omdat dat een verschrikkelijk iets was. Negatieve dingen onthoud ik beter, om een of andere bizarre reden. Maar toch vond ik dit belangrijk. Even een moment van respect naar onze lieve koningin.
Een koning dus. En volgend jaar dus op 27 april Koningsdag in plaats van op 30 april Koninginnedag. Dat zal even wennen zijn. Zolang het een nationale vrije dag blijft, hoor je mij niet klagen. En ik moet toch ergens mijn oude games op een kleedje kunnen verkopen. Nou ja, nu lieg ik eigenlijk een beetje want ik verkoop mijn games nooit. Ik heb zelfs mijn oude SEGA- en NES-games nog. Ik speel er niet meer mee, maar het is gewoon geweldig om er af en toe naar te kijken. Dan krijg ik dat gevoel van vroeger weer even terug. Zelfs de geur van vroeger komt dan weer helemaal naar boven. Van mijn oude huis, mijn kamer, mijn oververhitte tv… Zo’n vieze plastic-rubber-geur. Smerig eigenlijk.
Als ik op Koninginnedag langs een kleed of kraampje loop waar games liggen, kijk ik wel altijd even. Meestal zijn het dan juist die oude SNES- en PlayStation 2- of Xbox-games. Maar tóch kan ik het niet laten om er naar te kijken. Games waar ik vroeger mijn zakgeld weken voor opspaarde, liggen nu voor twee euro op een kleed, in de wind en de regen. Een jongetje van elf jaar, gehuld in een regenpak en een opgestoken paraplu in zijn hand, kijkt me met lede ogen aan. In de hoop dat ik zijn hele collectie GameCube-games opkoop, zodat hij eindelijk zijn eigen Xbox 360 kan kopen om de leaderboards van Halo 4 te bestormen. Met moeite loop ik dan toch maar door en zie nog net de hoop van het kleine ventje in zijn schoenen zakken. Weer een potentiële klant verloren. De regen en wind maken het tafereel alleen nog maar triester.
Daar zou onze nieuwe koning misschien wat aan moeten doen. Een Xbox 360 of PlayStation 3 voor iedereen! Driewerf hoera voor koning Willem IV! En als ie dan toch bezig is, kan hij er gelijk eentje voor zijn moeder aanschaffen. Ze wil toch geen extravagant Nationaal Kado? Koop dan een gameconsole voor haar. Gooi er een jaarabonnement Xbox Live Gold tegenaan en klaar is Bea. De koningin heeft nu alle tijd om even keihard te gaan gamen. Ze wil zich verbonden blijven voelen met het volk. Wat is nou beter dan online een nieuw gevolg creëren? Ik zou best wel eens met de koningin mee willen leven met verdriet en delen in tijden van vreugde en nationale trots. Ze zei zelf dat ze geen afscheid van ons wil nemen. Ze hoopt zelfs dat ze velen van ons nog dikwijls kan ontmoeten. Ik zeg: maak een online ID aan, koningin! Ik zal altijd aan uw zijde strijden. Mocht u inspiratie nodig hebben voor een GamerTag, misschien is The Trixter wat? Of Beawulf? Beopatra? Pocahontrix? Ik heb namen genoeg, uwe majesteit. Laat maar weten of u het wat vindt. Ik ben er van overtuigd dat Beatrix een grootheid in gaming kan worden. Haar jarenlange ingetogenheid in de sobere wereld waarin zij leefde, kan ze nu loslaten. Ze kan al haar opgebouwde frustratie lekker botvieren op de online werelden van World of Warcraft, Civilization of Starcraft. En ik sluit Call of Duty en Halo 4 trouwens niet uit. Ook daar kan en zal zij in excelleren!
Ik zie het al voor me: de wederopstanding van een vergeten koningin. Een koningin die een natie 33 jaar lang naar glorie leidde. Een koningin die nu nieuwe volgelingen zal vergaren in de gaming-wereld. Ik leg graag mijn eed aan u af. Sla mij tot ridder in de orde van Oranje Nassau en ik volg u tot in de dood. Nou ja, de dood van mijn virtuele alter-ego dan. Ik heb wel twee kinderen die ik graag oud wil zien worden. Maar op de vrijdagavonden en in het weekend sta ik geheel tot uw beschikking. Vol overgave draag ik dan de rood-wit-blauwe vlag over de slagvelden. Mijn oranje hart klopt trots in mijn borst. Maar ik maak mij geen illusie, majesteit. Ik respecteer uw besluit. En ik ben blij dat u heel mijn leven aan het bewind hebt gestaan. Ik zal u missen, koningin. Ik zal u missen.
Eén keer per maand verschijnt “vrijdagavond gameavond”, een column van Auke van Leersum. Hierin omschrijft deze gamende vader van twee kinderen op geheel eigen wijze zijn zoektocht naar de perfecte balans van de hectiek van de huidige gamewereld in de hectiek van zijn gezinsleven.
