Hoewel Watch Dogs geen slechte cijfers kreeg, waren er toch genoeg aanmerkingen op de game. Geen likeable hoofdpersonage, slechte besturing van voertuigen en een te duistere sfeer waren veelgehoorde punten van kritiek. Wij mochten alvast drie uurtjes aan de slag met Watch Dogs 2, waarmee Ubisoft de negatieve kanten van het eerste deel glad wil strijken.
‘Bigger and better’ is en blijft een veelgehoorde omschrijving van sequels. Fouten uit het eerste deel oplossen en het vervolg zowel qua speelwereld als qua gameplay groter en indrukwekkender maken. Met Watch Dogs 2 is het niet anders. Het grauwe Chicago is ingeruild voor het zonnige San Francisco en gebroken vader Aiden Pearce maakt plaats voor nieuwe protagonist Marcus Holloway, een charismatische, jonge hacker met swag. Geen nerdje dus, ook geen gangster, maar een vlotte gast die naast zijn hack-skills ook nog een aardig potje kan freerunnen.
We begonnen onze speelsessie heel simpel aan het begin van de game. De proloog, die overigens eenzelfde donkere look and feel als Watch Dogs 1 heeft, draait om de toetreding van Marcus tot DedSec. Om zichzelf tegenover de hackersgroep te bewijzen moet hij binnendringen in het hoofdkantoor van CtOS, dat inmiddels uitgerold is in steden door heel de Verenigde Staten. Doel aldaar is het wissen van zijn eigen identiteit uit het systeem, en wel zo snel mogelijk.
Gelijk al in deze proloog valt een van de nieuwe hoofdwapens van Marcus op. Naast stealthy langs alle beveiligers te sluipen, kan je namelijk ook het zekere voor het onzekere nemen en ze stuk voor stuk verlammen met je stun gun. Als je voor die aanpak kiest is het echter wel zaak om de vaart erin te houden, want na verloop van tijd worden gestunde vijanden weer wakker. Een toffe toevoeging die een gulden middenweg biedt tussen stealthy te werk gaan en guns blazing, Rambo-style te werk gaan.
Nadat je de proloog afgerond hebt, wordt des te meer duidelijk hoezeer de setting van Watch Dogs 2 verschilt ten opzichte van zijn voorganger. In een sfeervol introfilmpje zie je het golvende water in de San Francisco Bay, een strakblauwe lucht en de natuurlijk de Golden Gate Bridge. Zonovergoten. Het haalde bij ons een beetje het Vice City-gevoel naar boven; zon, zee en strand. Vakantie! Stukken meer dan deel 1 geeft Watch Dogs 2 je echt zin om het spel te gaan spelen.
Toen het introfilmpje was afgelopen, zijn we eerst begonnen met een gedeelte van San Francisco verkennen. Gewoon een beetje rondkijken, en daarnaast zien wat er nou echt allemaal te hacken valt. Nou, veel dus. Bijna alles dat enige vorm van computerbesturing in zich heeft. Je kunt auto’s hacken om ze een bepaalde kant op te laten rijden, er stond een hoogwerker die we na een simpele hack konden bedienen en natuurlijk is het mogelijk om bij iedere willekeurige voorbijganger digitaal in te breken om bijvoorbeeld geld te jatten. Deze (en nog meer) mogelijkheden tot hacken speel je gaandeweg het spel vrij.
Tweede reden om eerst een verkenningsronde te maken, was het testen van de opnieuw opgebouwde driving physics. De manier waarop de besturing van voertuigen werkte in de eerste Watch Dogs was niet bepaald om over naar huis te schrijven, en volgens de ontwikkelaar is de hele techniek hierachter opnieuw opgebouwd. En inderdaad; de remmen zijn minder abrupt en de stuurmechaniek is een stuk directer. Er valt stukken beter mee te rijden, maar desondanks voelt het toch nog een beetje aan alsof de auto’s door de bocht glijden in plaats van rijden. Toch nog wat werk aan de winkel dus.
Na de verkenningsronde besloten we ons op een missie te storten: het infiltreren van een gebouw en het daarbinnen op twee verschillende plekken stelen van data. Een mooi podium voor een demonstratie van de verschillende manieren waarop je missies in Watch Dogs 2 tot een goed einde kunt brengen. We hadden al schietend en schuilend iedere bewaker in het gebouw kunnen doden, we hadden iedereen kunnen tasen, we hadden stiekem naar binnen kunnen sluipen. Maar er was een andere, leukere manier die precies liet zien waarom deze game vetter gaat worden dan zijn voorganger.
De RC jumper, een van de gadgets waar je als Marcus over beschikt. Het is een klein, tweewielig op afstand bestuurbaar wagentje dat zich door de nauwste gaatjes (oke, tot een centimeter of 30-40 ongeveer) kan manoeuvreren en daarnaast de mogelijkheid heeft om een meter of anderhalf omhoog te springen. Ohja, en natuurlijk kan ‘ie hacken. Plan van aanpak: stuur het apparaatje ongezien langs de bewaking, doe waar mogelijk het hackwerk met dit wagentje en zorg anders voor zoveel mogelijk open deuren om zelf doorheen te kunnen. Na een aantal pogingen lukte dat inderdaad, waarna een euforisch gevoel overheerste. Voor dit soort stealth-puzzels speel je een game als deze.
Watch Dogs 2 is een veelbelovende game. De sfeer is stukken aantrekkelijker, hacken heeft een grotere (maar nog altijd veelal optionele) rol gekregen en de toevoeging van gadgets lijkt heerlijk te werken. Nu nog wat aan die besturing van voertuigen sleutelen en wij voorzien een meer dan prima open wereld game. Is het al november?
