Toen er een shooter op de deurmat van GameParty binnenviel, spitste ik gelijk mijn oren. Mijn zintuigen hebben zich dusdanig ontwikkeld dat ik het hoor wanneer dat gebeurt. Oke, misschien is dat niet helemaal waar, maar ik had wel gelijk interesse voor deze game. Tenminste, totdat ik las dat het een tactische shooter was. Nu heb ik geen hekel aan tactische games, maar het is niet echt mijn ding. Ook het hele turn-based gebeuren heb ik weinig mee. De laatste game in dat genre die ik speelde was Final Fantasy 7. En hoewel ik die game wel helemaal heb uitgespeeld, was ik er daarna goed klaar mee.
Toch wilde ik XCOM wel spelen. Mede omdat mijn zwager er lyrisch over was. Mijn zwager heeft zich de laatste tijd ontpopt tot een echt gamer en ik vertrouw daarom volledig op zijn mening, ook omdat onze smaak vaak hetzelfde is. Hij vindt deze games helemaal fantastisch, dus tegen beter weten in heb ik de game toch maar naar mij toegetrokken. Met een klein beetje tegenzin haalde ik Battlefield 4 uit mijn console en verving deze door deze nieuwe XCOM: Enemy Within. Toch kan ik met volle overtuiging zeggen dat ik zeer aangenaam verrast ben! Na het spelen van het eerste level, wat eigenlijk een beetje de tutorial is, moest ik bekennen dat de game erg goed in elkaar zit. Het is zo simpel in elkaar gezet dat elke nieuwe gebruiker er zeer snel wegwijs in wordt. Eigenlijk mag je dat ook wel verwachten van een game waarvan de basis bijna twintig jaar geleden is gelegd.
In 1994 aanschouwde XCOM het daglicht, dat toen nog UFO heette. Om je een indicatie te geven van die tijd: UFO is zelfs nog op een floppy disc uitgekomen. Ondanks dat het lang geleden is, zie je nog steeds dat het een XCOM-game is: de vergelijking met de hedendaagse uitgave is nog goed te zien. Het is een game die trouw blijft aan de basis die bijna twintig jaar geleden is gelegd. En het is een van de weinige games die dat zó goed doet dat het totaal niet storend is. Grafisch is het natuurlijk een wereld van verschil, hoewel ik niet echt te spreken ben over de karakters in de game. Hun gezichten zijn uitdrukkingsloos en ze komen zo bij mij over als Playmobil-poppetjes. Ook je thuisbasis ziet er grafisch niet heel sterk uit. De rest van de game is dan wel weer mooi en gedetailleerd.
De gameplay is zeer gemakkelijk en dus voor iedereen toegankelijk. Jij hebt een squad van vier soldaten die je strategisch over het speelveld moet verplaatsen om zo je doel(en) te bereiken. Een beetje als een interactief schaakspel dus. Je squad (die je overigens later kunt uitbreiden tot maximaal zes soldaten) heeft de ondankbare taak de aarde veilig te houden van buitenaards gespuis. Jij bent de opperbevelhebber en hebt zodoende alles voor het zeggen, zowel in het veld als op de basis. Deze is het beginpunt van alles, hier krijg je alle benodigde informatie. Na je missies kom je hier ook weer elke keer terug. Zowel om je soldaten naar het hospitaal te sturen als ze gewond zijn als voor het inleveren van ingewonnen items die je meekrijgt na het volbrengen van een level. Dit varieert van dode aliens tot buitenaardse wapens of materie. Ieder object heeft nut, want hier wordt informatie uit gewonnen die je kunt gebruiken ter informatie of voor het fabriceren van wapen en armor. Jij als baas van de gehele operatie bepaalt dan ook welk object als eerst wordt onderzocht.
Je basis bestaat in het begin uit een research lab, een engineering afdeling, een hangar, een situation room en barracks waar je je soldaten kunt customizen en ze van hun verwondingen kunt genezen. Gaandeweg kun je nieuwe labs, power centrales en bijvoorbeeld satellieten bouwen die je weer nodig hebt om alles te kunnen scannen op aarde. Overal ter wereld hebben ze je hulp nodig. Je satellieten moet je dus proberen ook zo strategisch mogelijk boven bepaalde naties te plaatsen. Het ´probleem´ is alleen dat je na het scannen naar buitenaardse activiteit vaak drie kreten om hulp krijgt vanuit drie verschillende regio’s. Welke van deze drie missies je ook kiest; bij de andere twee zal de paniek in de bevolking toenemen. Zo moet je proberen te zoeken naar de perfecte balans tussen het helpen van naties en het minimaliseren van de globale paniek.
Mensen die deze reeks al kennen, willen misschien liever horen wat er anders is aan deze game ten opzichte van zijn voorganger Enemy Unknown. Ik heb eerlijk gezegd niet heel veel andere dingen kunnen ontdekken. De missies zelf waren soortgelijk aan de vorige, de karakters zien er hetzelfde uit en het leveldesign is niet veranderd. Het viel wel op dat de levels meer leven bevatten, zoals muizen die rondkruipen en vogels die van daken wegvliegen. Misschien wel het belangrijkste verschil is dat je nu door de levels heen ‘meld’ kunt verzamelen. Met deze meld kun je je soldaten bovennatuurlijk krachten geven of een robotachtige outfit creëren.
Wat ook nieuw is, zijn medailles. Het toewijzen van deze medailles geven de betreffende soldaat een boost in bijvoorbeeld armor, will of defence. Wat ook opviel, en waar ik na vier uur spelen pas achter kwam, was dat je je soldaten nu verschillende outfits kunt geven en de daarbij behorende kleuren. Hoewel deze nogal fel zijn en het lijkt alsof je met een handjevol skittles tegen aliens aan het vechten bent, is het toch een leuke toevoeging.
Er zit weinig verandering in eerlijk gezegd, maar de game is toch weer fantastisch. Precies zoals we gewend zijn en ook verwachten van XCOM. Ik was zeer aangenaam verrast en mijn kijk op strategische games is wel degelijk veranderd. Ik hoop dat ze wat aan de gezichten van de karakters gaan doen, want die zijn toch wel redelijke afknappers. Desondanks is het een flinke aanrader, zelfs voor gamers die weinig met tactische shooters hebben. Kijk naar mij, ik ben het levende bewijs. Hou je van schaken of stratego? Dan is dit een game die niet mag ontbreken in je collectie.
[review pros=”+ Turn-based is weer awesome!
+ Twintig jaar strategie ervaring zie je terug in de game” cons=”- Levenloze karakters
– Weinig verandering ten opzichte van de vorige game” score=81]
