Super Mario 64, Donkey Kong 64 en Banjo-Kazooie. Dit zijn een aantal van de beste platformers die ik vroeger heb gespeeld op mijn Nintendo 64 en waar ik nog steeds met warme gevoelens aan terug denk. Dit genre was één van de meest populaire genres eind jaren 90 en hier kwamen dus ook enorm veel verschillende games voor uit. De laatste jaren is dat niet meer het geval en kan ik mij niet herinneren wat de laatste goede platformer is geweest die ik gespeeld heb. Maar daar is dan eindelijk Yooka-Laylee. Yooka-Laylee heeft het levenslicht gezien dankzij een Kickstarter funding, die binnen 38 minuten al hun beoogde doelstelling binnen had. De game is gemaakt door een grote groep oud-werknemers van Rare, die we uiteraard kennen van de Banjo-Kazooie games. Gaat deze game de platformer nieuw leven inblazen? Krijg ik hier weer diezelfde warme gevoelens van als in de tijd van de Nintendo 64? Dit heb ik natuurlijk met veel liefde voor jullie uitgezocht.
Bij het opstarten van de game ruik, voel en proef je direct de sfeer van de oude Banjo-Kazooie-games. De graphic stijl, de muziek en de geluidjes doen je direct terugdenken aan de Nintendo 64 tijd. De game draait om de 2 vrienden genaamd Yooka en Laylee (wat een verrassing). Yooka is een kameleon en Laylee is een vrouwelijke vleermuis. In het begin van de game liggen de 2 lekker ontspannen te genieten van de zon, totdat hun net verkregen boek met gouden bladzijdes de lucht wordt ingezogen en verdwijnt richting een grote fabriek. Capital B is de naam van de badguy die in deze fabriek samen met zijn rechterhand Dr. Quaker het plan heeft bedacht om alle boeken ter wereld op te zuigen, op zoek naar het eerdergenoemde boek met gouden bladzijdes. Hier begint het avontuur en moet jij op zoek gaan naar de gouden bladzijdes (genaamd Pagies), die tijdens het door de lucht vliegen uit het boek zijn gescheurd. Het verhaal is verder niet erg diepgaand, maar daar heb ik mij niet aan geërgerd, want dat is niet waar het om draait in deze game.
De game bestaat uit 5 verschillende werelden die ieder zijn aparte thema hebben. Zo loop je in de ene wereld door een jungle thema heen en is de andere wereld een sneeuwparadijs. Al deze werelden zijn enorm kleurrijk en vol met details. Het is dan ook een waar genot om doorheen te mogen lopen en ze voelen telkens weer vernieuwend aan. Om de werelden vrij te spelen moet je telkens een bepaald aantal Pagies hebben verzameld. Daarnaast kun je iedere wereld ook één keer uitbreiden door nog een aantal van je verzamelde Pagies in te leveren. De verschillende personages die je in de game tegenkomt zijn met evenveel detail neergezet en zijn vaak erg humoristisch. Zoals het personage Trowzer de slang waar ik regelmatig om heb moeten grinniken, een groep varkens verkleed als ridders die de Kinghts of Hamalot heten, of bijvoorbeeld Kartos het mijnkarretje.
In de game verzamel je dus de Pagies, maar kom je ook veren tegen die als betaalmiddel worden gebruikt. Met deze zogenaamde Quills kan je bij Trowzer nieuwe moves kopen die je kunt gebruiken om nieuwe Pagies te verzamelen. In totaal zijn er 145 Pagies te vinden die verspreid zijn over alle werelden. Deze verzamel je door missies uit te voeren voor verschillende personages of door allerlei puzzels op te lossen. Sommige puzzels zullen de eerste keer nog niet lukken omdat je de hiervoor benodigde move nog niet hebt kunnen aanschaffen bij Trowzer. Hierdoor moet je dus regelmatig terugkomen naar eerder bezochte werelden, omdat je dan wel die ene move hebt bemachtigd voor die ene Pagie.
Hierdoor komt wel één van de minpunten naar voren. De werelden zijn best wel groot en soms niet altijd even overzichtelijk. Daar komt nog bij dat je verder geen map of iets in die trant tot je beschikking hebt. Hierdoor kunnen de werelden soms als een doolhof aanvoelen en is het soms erg lang zoeken voordat je weer die ene plek hebt gevonden waar je moet zijn. Daarnaast is het camerawerk blijven hangen in de jaren 90. De camera is soms uiterst frustrerend en doet niet altijd wat je wilt, waardoor sommige puzzels onnodig lastig worden. Vooral als je je in kleinere ruimtes bevindt staat de camera in een zodanig onhandige hoek dat het lastig meer te zien is waar je naartoe moet. Dit terwijl de gameplay verder wel heerlijk werkt. Het springen en gebruiken van de verschillende moves werkt erg intuïtief, waardoor de controle over je personage goed aanvoelt.
In de game is geen gesproken dialoog terug te vinden. In plaats daarvan hoor je als een personage praat vreemd klinkende geluidjes. Deze geluidjes zijn na een tijdje strontvervelend te noemen en hebben mij soms naar een punt gedreven dat ik het geluid gewoon uit heb gezet. Gelukkig maakt de muziek van de game een hele hoop goed, want deze is absoluut fenomenaal te noemen. Elke wereld heeft een apart muziekthema en deze zijn een genot voor het oor.
Yooka-Laylee heeft mij teruggenomen naar die goede oude tijd van de platformers. De stijl en de muziek hebben mij inderdaad weer dat warme gevoel kunnen geven dat ik vroeger kreeg van Banjo-Kazooie. De game heeft schitterende werelden die vol met detail zijn gemaakt waarbij je kan zien dat een team hier met veel liefde aan gewerkt heeft. Helaas zijn de camera, die af en toe zeer frustrerend is, en de uiterst irritante geluidjes wel minpunten te noemen. Maar de uitermate goede muziek en de leuke gameplay maken dit meer dan goed. Yooka-Laylee is dan ook een aanrader voor iedereen die weer een goede platformgame wil spelen.
